Mariam2004/Ավազարկղ1

Ռիչարդ Բլեքվել (հայտնի է նաև որպես միսթր Բլեքվել, ), ամերիկացի մոդելավորող, գերժամանակակից քննադատ, լրագրող, հեռուստա և ռադիոհաղորդավար, նկարիչ, մանկուկ ժամանակ՝ դերասան: Նա հրապարակել է «Հեքիաթային նորաձևության Անկախների» ցուցակը և «Օսկար» մրցանակի ամենամյա նորաձևության տեսությունը: Նրա վաղեմի ուղեկիցը՝ Բևեռլի Հիլսի նախկին վարսահարդարը՝ Ռոբերտ Լ. Սպենսերը, ղեկավարում էր իր բիզնեսը: Նա գրել է երկու գիրք, «Պարոն Բլեքվել: 30 տարի նորաձևության ֆիասկո» և ինքնակենսագրություն՝ «От тряпок до сук»[1][2]:

Վաղ տարիներ խմբագրել

Բլեքվելի անունը ծննդյան օրից Ռիչարդ Սիլվան Զելցերն է: Նա ծնվել է Բենսոնհերսթ թաղամասում, Բրուքլինում[3], Հենրի Զելցերի ընտանիքում՝ աշխատանքային դասի տպագրող[4] և Եվա Զելցերի ընտանիքում, ովքեր Ռուսական կայսրության հրեա ներգաղթյալների ամերիկյան զավակներն էին։ Նա պնդում է, որ իր խորթ հայրը դաժան ծեծի է ենթարկել նրան, ուստի նա հաճախ քնել է ծառուղու տակ հրշեջ սանդուղքի վրա, մի կոտրված շշով է պաշտպանվել, որպեսզի խուսափի հետագա բռնությունից: Նա պատմել է Հովարդ Սթերնին, որ լինելով 7-ամյա տղա, նա հաճախ ստիպված է եղել փողոցում ողորմություն խնդրել, որպեսզի կարողանար ինչ-որ բան գնել ուտելու համար: Նրա մայրը հաճախ բացակայում էր կամ խմած էր լինում: Անցորդները ծաղրում էին նրան, այդ պատճառով նա վախեցած էր, սոված և ամեն ինչ անում էր ողջ մնալու համար: Դպրոցում նա հասել է միայն երրորդ դասարան[5]:

Գործունեություն խմբագրել

Դերասանական վարպետություն խմբագրել

Բրեքվելը սկսել է խաղալ թատրոնում պատանեկության ժամանակ, հայտնվելով1935 թվականին բրոդվեի արտադրության բնօրինակում՝ «Սիդնի Քինգսլիի փակուղում»: Տեղափոխվելով արևմտյան ափ (որտեղ նա սովորել է Ջուդի Գարլենդի և Միկի Ռունիի հետ), նա վերցրեց մասնագիտական անունը՝ «Դիք Էլլիս» և փոքր դերեր է խաղացել ֆիլմերում: Դերասանական դերերի միջև նա դեսպան էր աշխատում Warner Bros. պրոդյուսերական ընկերությունում, Բերբանկում, Կալիֆոռնիայում: Այնուհետև Հովարդ Հյուզն առաջարկել է պայմանագիր կնքել ամերիկյան RKO կինոընկերության հետ և փոխել է իրա անունը Ռիչարդ Բլեքվել[6]: Նա Բրոդվեյ է վերադարձել 1944 թվականին «Եկատերինան մեծ էր» ներկայացման համար, Մեյի Ուեսթի հետ գլխավոր դերում էր, սակայն դերասանական վարպետությունը թողել էր հոլիվուդյան գործակալ դառնալու համար։ Նա հայտնաբերել է հագուստի դիզայնի իր տաղանդը, իր հաճախորդների համար բեմական հագուստ ստեղծելու ժամանակ:

Ոճաբան խմբագրել

«Միստեր Բլեքվել» մոդելավորողի անունը հայտնվել է 1950-ականների վերջին, երբ նա սկսել է հագուստի իր գիծը: Ինչպես Վալենտինոն, Վերսաչին և ավելի ուշ, Ռիչարդ Թայլերը, նա և նրա գիծը դարձել է հոմանիշ: Նա եղել է կարևոր դիզայներ, և 1960-ական թվականներին նա դարձավ առաջինն, ով ներկայացրել է իր գիծը հեռուստատեսային եթերում և առաջինը կազմել է հագուստի գիծը՝ կանանց մեծ չափերի համար[7]: Նրա դիզայներական զգեստները վաճառվել են 800-ից մինչև 1000 դոլար գնով և մեծ պահանջարկ են ունեցել: «Բլեքվելի տան» գոյության գրեթե երկու տասնամյակի ընթացքում նա դիզայներներ էր Իվոն Դե Կառլոյին, Ջեյն Մանսֆիլդին, Դորոթի Լամուրին, Ջեյն Ռասելին և Կալիֆոռնիայի առաջին տիկին Նենսի Ռեյգանին: Իր համբավի մեջ նա բացահայտորեն հայտարարեց իր արհամարհանքը Women Wear Daily ամսագրի և նրա հրատարակիչ Ջոն Ֆեյրչայլդի նկատմամբ[6]: 80-ականներին, ի հայտ եկող միտումը դեպի ամենօրյա հագուստ, վերջ դրեց Բլեքվելի նորաձևության տանը[8]:

Նորաձևության քննադատ խմբագրել

Առաջին տարիներին դիզայներ աշխատանքի, նա խնդրել է գրել ամերիկյան American Weekly շաբաթաթերթին, "10 լավագույն և վատագույն հագնված" մարդկանց մասին հոդված[8]: Չնայած, նա, ամենից շատ հայտնի էր իր «Ամենավատ հագնված մարդիկ» ցուցակի շնորհիվ, նա շարունակում է իր հաջող կարիերան որպես նորաձևության լրագրող: Նա հոդվածներ է գրել տարբեր թերթերում և ամսագրերումу списку «Худшие одетые люди», он продолжил успешную карьеру в качестве модного журналиста. Он писал статьи в различных газетах и журналах[9]: Նրա «Հեքիաթային նորաձև անկախները» ցուցակում հաճախ են հայտնվել հայտնի մարդիկ, որոնք նախորդ տարիներին ընդգրկվել են «Տասը վատագույն հագնված» ցուցակում:

10 ամենավատ հանդերձանքի ցուցակ խմբագրել

«Տասը վատագույն հագնված կանանց» առաջին ցուցակը ներկայացվել է 1960 թվականին՝ ԶԼՄ-ների հաջողությունը մեղմելու համար, բայց քանի որ Բլեքվելի տունը դարձել է ավելի հաջողակ, ցուցակը մեծանում է[10]: Երրորդ տարում բոլոր հեռուստատեսային ընկերությունները և ռադիո ցանցերը, և գրեթե բոլոր լրատվական ծառայությունները ամբողջ աշխարհում սկսեցին լուսաբանել այն: Ցուցակի առաջին թողարկումից քառասունյոթ տարի անց՝ ամեն տարի, ցուցակի հրապարակումից մեկ շաբաթվա ընթացքում, նորաձևության ամսագրերին հարցազրույցներ է տվել հեռախոսով, ռադիոհաղորդումներով և լրատվական կայքերով[6]:

Հեռուստատեսություն և ռադիո խմբագրել

Պարոն Բրեքվելը առաջին շարժիչն էր հեռուստատեսային նորաձևության, և իր ողջ կարիերայի դիզայների և քննադատի ընթացքում, եղել է առաջատար մեդիումներից մեկը: Նա խաղացել է ինքն իրեն օճառի օր ABC մի դրվագում, Չարլզ նավահանգստում[11]: 1972-1974 թվականներին նա ամենօրյա Լոս Անջելեսի ռադիո թոք-շոու էր վարում KABC ռադիոկայանում, այնուհետև 1975-1981 թվականներին անցել է KRLA ռադիոկայանին[12]:

1968 թվականին նա սկսեց իր սեփական երկժամյա շոուն KCOP գունավոր հեռուստատեսությամբ, որը կոչվում էր Միսթր Բլեքվելը, Աննա Մարիա Ալբերգետիի, Նիկ Ադամսի և Ռոուզ Մարիի հետ համատեղ: Սա պատմության մեջ առաջին հեռուստահաղորդումն էր, որտեղ դիզայները ներկայացնում էր իր գիծը հեռուստատեսությամբ: Նա շարունակում է լինել նշանավոր մասնագետ այդ ոլորտում:

Նա հաճախ մասնակցել է լսարանի քննադատությանը ցերեկային թոք շոուների և էստրադային շոուների ժամանակ: Նա բազմիցս հայտնվել է «Մայք Դուգլասի շոուին»[13] և Ջոնի Կարսոնի հետ «Երեկոյան շոուին» , որպես առաջին հաղորդման հյուր, այն բանից հետո, երբ Կարսոնի շոուն Նյու Յորքից տեղափոխվեց Բերբանկ: 1972 թվականի մայիսի 2-ի թողարկմանը մասնակցել են նաև Ռոբ Ռայները, Ջորջ Կարլինը և Ջոնի Մատիսը։ Նա մասնակցել է չորս լրացուցիչ «Երեկոյան շոուների» միջև 1970 թվականի օգոստոսից մինչև 1973 թվականի հունվար և ընդգրկվել է մի շարք DVD սկավառակների «Լավագույն այսօրվա շոու» շարքում:

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. Blackwell . — 1991.
  2. Blackwell . — 1995.
  3. Mr. Blackwell, Vernon Patterson From Rags to Bitches: An Autobiography. — May 1, 1995.
  4. «"Mr. Blackwell's Best and Worst"». legacy.com.
  5. «Transcript of the interview with famed fashion designer Mr. Blackwell». www.peteranthonyholder.com. Վերցված է 2019-04-10-ին.
  6. 6,0 6,1 6,2 «MMI Book Report - Mr. Blackwell - From Rags To Bitches». www.shoestring.org. Վերցված է 2019-04-10-ին.
  7. «Blackwell strikes again - Los Angeles Times». web.archive.org. 2007-01-13. Վերցված է 2019-04-10-ին.
  8. 8,0 8,1 Peter Anthony Holder Great Conversations. — Paperback. — BearManor Media, January 13, 2018. — ISBN 1629332658
  9. «Blog Mr. Blackwell Justifies Existence for One More Year». web.archive.org. 2008-01-13. Վերցված է 2019-04-11-ին.
  10. Ykblogger (2016-10-05). «Dubai Fashion Blog,Luxury Blog, Beauty Blog: Meet the Judges». Dubai Fashion Blog,Luxury Blog, Beauty Blog. Վերցված է 2019-04-12-ին.
  11. «Popular Actors - TV.com». www.tv.com. Վերցված է 2019-04-12-ին.
  12. «~Los Angeles Radio People, Where Are They Now, B». www.laradio.com. Վերցված է 2019-04-12-ին.
  13. «The Mike Douglas Show». web.archive.org. 2008-11-21. Վերցված է 2019-04-15-ին.