Մասնակից:Gohar Piloyan/Ավազարկղ79
Ոսկու լվացում, գործընթաց է, որի ընթացքում ապօրինի արդյունահանված ոսկին ձուլվում է և ստանում այլ ձև: Ձուլումը կատարվում է ոսկու իրական ծագումը թաքցնելու համար: Այնուհետև վերամշակված ոսկին վաճառվում է, այդպիսով վերածվելով կանխիկի։
Ոսկու լվացման, գործընթացը կարող է վերաբերել նաև փողերի լվացման գործողությանը, որի ընթացքում փոխանակվող ապրանքը ոսկի է:
Գործընթաց
խմբագրելՈսկու լվացման գործընթացը բաղկացած է մի քանի փուլից: Առաջինը ոսկու ձեռքբերումն է, որը կարելի է ձեռք բերել աղբյուրների ցանկացած համադրությունից, որոնցից առնվազն մեկը անօրինական է: Այնուհետև այն վերամշակվում է մետաղի ջարդոնի և հալվում[1], այնուհետև ձուլվում է ձուլվածքի մեջ: Արդյունքում ստացվում է փոխադրելի ձուլակտոր, ոսկու ձուլակտոր կամ այլ մետաղ:
Որոշ դեպքերում ոսկին չի մասնակցում լվացման սխեմային։ 2012 թվականին Կոլումբիան հաղորդել Է 70 տոննա ոսկու արտահանման մասին, չնայած այն բանին, որ արտադրության ծավալը կազմել է ընդամենը 15 տոննա[2]: Այն իրականացվել է թմրանյութեր վաճառողների կողմից՝ թմրանյութերի միջազգային գործարքներից կանխիկ գումար ներմուծելու նպատակով[2]:
Ձեռքբերում
խմբագրելՈսկու արդյունահանումն իրականացվում է տարբեր ձևերով՝
Ոսկու արդյունահանման փոքր ձեռնարկությունները, հատկապես նրանք, որոնք չունեն թույլտվություններ կամ լիցենզիաներ[2], ոսկին արդյունահանել են խոշոր հանքարդյունաբերական գործողությունների համար: Այս եղանակով ձեռք բերված և արտահանման ուղարկված ոսկին կարող է անհնար լինել հետևել կամ հաստատել իսկությունը[3]: Մի քանի անհատներ, որ ղեկավարվում են արհեստագործական հանքեր, այնուհետև ոսկին վաճառում են բրոքերներին[1]:
Ձեռքբերման մեկ այլ ձև է գողությունը: 1940-ականներին նացիստական Գերմանիան բռնի կերպով խլեց հրեաների ունեցվածքը, երբեմն համագործակցելով այլ կուսակցությունների հետ: Մահվան ճամբարներում և նացիստական համակենտրոնացման ճամբարներում մահացած զոհերի մեծ մասից պետությունը խլեց ամբողջ արժեքավոր ունեցվածքը, որն այնուհետև վաճառվեց կամ, թանկարժեք մետաղների դեպքում, ուղարկվեց Ռայխսբանկ: Օրինակ՝ 1945 թվականին ստեղծվեց Հունգարիայի ոսկե գնացքը՝ հունգարացի հրեաների ունեցվածքը Բեռլին տեղափոխելու համար։ Երբ հրեաները արտաքսվեցին գերմանական համակենտրոնացման ճամբարներ, արժեքները դասակարգվեցին ըստ կատեգորիաների, այնպես, որ դրանց տերերին այլևս հնարավոր չէր նույնականացնել[4]: 1930-ականների վերջին և Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ընթացքում Գերմանիան մեծացրեց իր ոչ պաշտոնական ոսկու պաշարները՝ օտարելով ոսկին օտարերկրյա կառավարություններից, այդ թվում՝ 223 միլիոն դոլարով Բելգիայից և 193 միլիոն դոլարով Նիդեռլանդներից[5]: Նացիստական Գերմանիայի ոսկու մի մասը փոխանակվել է կանխիկ գումարով[6], իսկ դրանցից մի քանիսը տեղակայվել են ֆինանսական հաստատություններում, այդ թվում Շվեյցարական ազգային բանկում թալանված ոսկուց՝ 316 միլիոն դոլար։ Շվեյցարական բանկերի միջոցով լվացված մոտ 100 տոննա ոսկուց վերադարձվել է ընդամենը 4 տոննա[6]: 1944 թվականի ամերիկյան արտասահմանյան հատուկ ծառայություններից ստացված փաստաթղթի համաձայն, Պորտուգալիայի կենտրոնական բանկը պարբերաբար գնում էր նացիստական ոսկին և պահում էր Շվեյցարիայի Ազգային բանկում[7][8]:
Մաքրում
խմբագրելԱյնուհետև բրոքերները ոսկու ջարդոնը վաճառում են հալեցնողներին կամ զտիչներին, որոնք ոսկին տաքացնում են առնվազն 1064 °C (1947 °F) [9]: Այն կարող է լինել ոսկի տարբեր աղբյուրներից, ներառյալ վերամշակված և վերջերս արդյունահանված: Հալվելուց հետո այն կարող է մաքրվել տարանջատման միջոցով, որը թույլ է տալիս առանձնացնել արծաթի կեղտերը, ինչպես նաև Միլլերի կամ Վոլվիլի գործընթացի միջոցով՝ կախված մաքրության ցանկալի մակարդակից և աշխատանքի մասշտաբից:
Վերամշակումից հետո այն ձուլվում է փոխադրման համար հարմար ձևի մեջ՝ հետագա մշակման համար: Եթե հետքը չի ջնջվել ճանապարհին կարող է տուգանվել, քանի որ ոսկու մեջ պարունակվող հատուկ միկրոէլեմենտներ կան։
Էֆեկտներ
խմբագրելՈսկու և այլ մետաղների (օրինակ ՝ Տանտալ, անագ և վոլֆրամ) լվացումը կանխելու համար որոշ երկրներում ստեղծվել են համակարգեր և կանոնակարգեր։ Օրինակ, Ռուանդան ներմուծեց օգտակար հանածոների առևտրի կանոններ, որոնք պահանջում են պիտակավորել արդյունահանված ամբողջ հանքաքարը, մասամբ ի պատասխան Դոդ-Ֆրանկի Ուոլ սթրիթի բարեփոխումների և Միացյալ Նահանգների սպառողների պաշտպանության մասին օրենքի, որ ընկերություններից պահանջում է բացահայտել օգտակար հանածոների օգտագործման մասին կոնֆլիկտային տեղեկատվությունը՝ մատակարարման շղթայի աուդիտի արդյունքներ հրապարակելով[10]:
Այնուամենայնիվ, քանի որ սովորական աշխատանքային ժամերին միայն 100 պետական դիտորդներ են վերահսկում հանքարդյունաբերության 450 վայրերը, մաքսանենգությունը դեռևս տեղի է ունենում, ինչը սրվում է կոռումպացված դիտորդների կողմից անօրինական կերպով պիտակներ վաճառելու կամ գրանցամատյաններում գործարքներ չգրանցելու պատճառով[10]:
2013 թվականին Գանայի նախագահ Ջոն Դրամանի Մահաման հայտարարեց, որ Գանայի կառավարությունը կստեղծի աշխատանքային խումբ՝ փոքրածավալ հանքարդյունաբերության ոլորտը կարգավորելու համար։ Դա արվել է փոքր հանքերում արդյունահանվող ոսկու իսկության ստուգման, ինչպես նաև ծանր տեխնիկայի օգտագործումը բացառելու համար, որը լայն տարածում է գտել նման օբյեկտներում և վնաս է հասցրել շրջակա միջավայրին[3]:
Ուգանդայի կառավարությունը 2012 թվականին ոսկու վաճառքից ստացել է 200 միլիոն դոլարի առևտրային եկամուտ, սակայն ակնկալում է, որ ապօրինի արդյունահանման արդյունքում, 2013 թվականին այդ ցուցանիշը կկրճատվի[11]:
Ինսայթ քրեական խումբը պնդում է, որ ապօրինի հանքարդյունաբերությունը կազմում է Կոլումբիայի հեղափոխական զինված ուժերի եկամուտների մինչև 30% - ը[1]:
2000 թ նոյեմբերի 22-ին համաշխարհային հրեական կոնգրեսի հայցը լուծվեց շվեյցարական բանկերի դեմ, որի արդյունքում 1,25 միլիարդ դոլար արժողությամբ հիմնադրամ հատկացվեց այն անհատներին վերականգնելու համար, որոնց ունեցվածքը նացիստները բռնագրավել էին Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ:
Տես նաև
խմբագրելՆշումներ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 1,2 Rey Mallén, 2013
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Colombia faces $17bn laundry bill
- ↑ 3,0 3,1 President Mahama charges Inter-Ministerial Task Force To Tackle Illegal Mining In Ghana
- ↑ Presidential Advisory Commission on Holocaust Assets in the United States, 1999
- ↑ UK Treasury
- ↑ 6,0 6,1 Simons, 1997
- ↑ DePalma, 1997
- ↑ In one transaction, the Swiss National Bank instructed the Bank of Canada to transfer four tons of gold it had held there since before World War II to the Banco de Portugal. Similar transactions for 15.5 tons of gold were made with the Federal Reserve Bank of New York.DePalma 1997
- ↑ Perry, 1995, էջ 182
- ↑ 10,0 10,1 Manson, 2012
- ↑ Jaramogi, 2013
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- DePalma, Anthony (16 July 1997). «Documents link North American banks in Nazi gold laundering». Spartanburg Herald-Journal. Vol. 152, no. 197. Halifax Media Group. New York Times News Service.
- Jaramogi, Patrick (29 May 2013). «Uganda losing millions in illegal gold mining». NewVision. Վերցված է 2013-06-10-ին.
- Manson, Katrina (18 December 2012). «Central Africa: The quest for clean hands». Financial Times. Վերցված է 2013-06-10-ին.
- Perry, Dale L. (1995). Phillips, Sidney L. (ed.). Handbook of Inorganic Compounds. CRC Press. ISBN 0849386713.
- Rey Mallén, Patricia (5 June 2013). «Ecuador Is Growing Faster Than Brazil -- What Is Behind Its Booming Economy?». International Business Times. Վերցված է 2013-06-10-ին.
- Simons, Marlise (10 January 1997). «Nazi Gold and Portugal's Murky Role». New York Times. Վերցված է 2013-06-10-ին.
- Presidential Advisory Commission on Holocaust Assets in the United States (14 October 1999). «The Mystery of the Hungarian "Gold Train"». Art Research Staff. Վերցված է 2013-06-10-ին.
- «President Mahama charges Inter-Ministerial Task Force To Tackle Illegal Mining In Ghana». Ghana Broadcasting Corporation. 15 May 2013. Վերցված է 2013-06-10-ին.
- «Colombia faces $17bn laundry bill: Smuggling, drug trafficking and their profits are warping an entire economy». The Independent. Independent Print Limited. Reuters. 2 June 2013. Վերցված է 2013-06-10-ին.
- «Switzerland and Gold Transactions in the Second World War» (PDF). Independent Commission of Experts Switzerland – Second World War (ICE). Bergier Commission. May 1998. Վերցված է 2006-07-05-ին.
{{cite web}}: CS1 սպաս․ այլ (link) - Correspondence T 236/931, UK Treasury