Մասնակից:Gayane Khalatyan/Ավազարկղ
Կանե–կորսո
խմբագրելКа́не-ко́рсо (итал. Cane corso italiano) — порода собак, один из самых древних представителей группы молоссов, первые упоминания о котором появились в глубокой древности. Официальными предками считаются древнеримские боевые собаки, использовавшиеся в качестве травильных собак-гладиаторов. После распада Римской империи нить истории этого римского молосса прерывается вплоть до начала средневековья[что?]. За это время молоссы получили широкое распространение по всей Европе, о чём свидетельствуют многочисленные гравюры и полотна.
Կանե–կորսո (իտալ.՝ Cane corso italiano) — շան ցեղատեսակ, մոլոսներ խմբի ամենահին ներկայացուցիչներից մեկը, որի առաջին հիշատակումը հայտնվել է հին ժամանակներում: Պաշտոնական նախնիները համարվում են հին հռոմեական կռվող շները, որոնք օգտագործվում են որպես գլադիատոր շներ: Հռոմեական կայսրության փլուզումից հետո հռոմեական այս մոլոսների պատմության թելը ընդհատվում է մինչ միջնադարի սկիզբը: Այս ընթացքում մոլոսները լայն տարածում գտան ամբողջ Եվրոպայում, ինչի մասին վկայում են բազմաթիվ փորագրումներ և կտավներ:
В эпоху Ренессанса кане-корсо благодаря своей стойкости и бесстрашию в схватках с диким зверем становятся объектом внимания художников и скульпторов. В Италии и сейчас могут сказать: «Храбрый как корсо». До Второй мировой войны кане-корсо охраняли фермы, стерегли скот и помогали при перегонах стада. Конечно, они уже не охотились, но в сельской местности всегда было применение их крепким челюстям. После войны кане-корсо стали редкими собаками и порода была на грани исчезновения. Возрождением породы занимался Джованни Ницолли, который отыскивал представителей породы и скрещивал друг с другом.
Վերածննդի դարաշրջանում կանե–կորսոն, վայրի գազանի հետ մարտերում իր դիմացկունության և անվախության շնորհիվ, դառնում է նկարիչների և քանդակագործների ուշադրության առարկան: Իտալիայում մինչ հիմա կարող են ասել. «Քաջ, ինչպես Կորսոն» արտահայտությունը: Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից առաջ կանե–կորսոները հսկում էին ֆերմերային տնտեսությունները, պահպանում անասունները և օգնում նախիրների շարժին: Իհարկե, նրանք այլևս որս չէին անում, բայց գյուղում միշտ օգտագործում էին նրանց ուժեղ ծնոտը տարբեր աշխատանքներում: Պատերազմից հետո կանե–կորսոնները հազվագյուտ շներ դարձան, և ցեղատեսակը ոչնչացման եզրին հայտնվեց: Ցեղատեսակի վերածնունդը իրականացրել է ovanիովանի Նիզոլլին, ով փնտրում էր ցեղի ներկայացուցիչներ և խաչակնքում միմյանց հետ: