Մասնակից:Սվետա Աղասարյան/Ավազարկղ21
Լորենցո Կոստա (իտալ.՝ Lorenzo Costa,), այլ կերպ Լորենցո Կոստա դի Օտտավիո ավագ (il Vecchio), իտալացի նկարիչ, իտալական Վերածննդի դարաշրջանի Ֆերարայի և մանտուանի նկարչական դպրոցների ներկայացուցիչ։
Կենսագրություն
խմբագրելԿոստա ազգանունով հայտնի են մի քանի նկարիչներ, ովքեր աշխատել են Ֆերարայում, Բոլոնիայում և Մանտուայում։ Անդրեա Կոստա վաղ իտալական Վերածննդի նկարիչ, ծագումով Վիչենցայից՝ Անդրեա դա Վիչենցա մականունով, 1424-1457 թվականներին աշխատել է Ֆերարայում։ Լորենցո Կոստա դի Օտտավիո ավագը ծնվել է Ֆերարայում՝ նկարիչ Ջnիովանի Բատիստայի և Բարտոլոմեայի ընտանիքում: Նա նկարիչներ Իպոլիտո Կոստայի (1506-1561) և Ջիրոլամո Կոստայի հայրն էր, և Լորենցո Կոստա կրտսերի (1537-1583) պապը ՝ Ջիրոլամոյի որդին՝ «Մանտուան» (Մանտովանո) մականունով։ Նույն ազգանունով այլ ֆերարացի և մանտուացի նկարիչներ էլ կային[1][2]։
Ըստ «Կենսագրությունների», կազմված է Ջորոջո Վասարիի կողմից, Լորենցո Կոստա ավագը աշակերտ էր Կոսիմո տուրեր Ֆերարայում։ Վերապատրաստվելով Ֆերարայի և Բոլոնիայի միջավայրում, Կոսիմո Տուրեի և Էրկոլե դե Ռոբերտիի օրինակով, նա մեկնել է ապրելու Ֆլորենցիայում, որտեղ ուսումնասիրել է Ֆլորենցիայի նկարիչների աշխատանքը, այնտեղ նա դարձել է բենոզո Գոցոլիի աշակերտը[3]։ 1483 թվականին Բոլոնիա տեղափոխվելուց հետո Լորենցո Կոստան Սան Ջակոմո Մաջորե եկեղեցու բենտիվոգլիո մատուռի պատերին նկարել է հայտնի բենտիվոգլիո զոհասեղանը և այլ որմնանկարներn, նա Ֆրանչեսկո Ֆրանչիի մեծ ընկերն էր, ազդեցություն ունեցավ վերջինիս ոճի և տեխնիկայի վրա։
1506 թվականին նկարիչների հովանավոր, մանտուացի մարկիզ Իզաբելլա դ ' Էստեի հրավերով Լորենցո Կոստան տեղափոխվեց Մանտուա և դարձավ նրա ամուսնու՝ մարկիզ Ֆրանչեսկո II Գոնզագայի պալատական նկարիչը: «Ստուդիոլո Իզաբելլայի» (նրա նկարների հայտնի հավաքածուի) համար Castello di San Giorgio-ում նկարիչը գրել է երկու աշխատանք՝ «Իզաբելլա դ' Էստեն ներդաշնակության Թագավորությունում» (Isabella d 'Este nel regno di Armonia, 1506, Լուվր) և «Կոմուս Աստծո Թագավորությունը» (1511 թվական, Լուվր), որոնք հիմնված են Անդրեա Մանտենյայի երկու մերժված նկարների անավարտ նկարների վրա[4]։
Ստեղծագործություն
խմբագրելԼորենցո Կոստայի աշխատանքը վերագրվում է Ֆերարայի նկարչական դպրոցին, բայց այս նկարիչը իր աշխատանքների մեծ մասը ստեղծել է Էրկոլե դե Ռոբերտիի ազդեցության տակ։ Այս «Էմիլյան փորձը» (Էմիլիա-Ռոմանիայի տարածքները՝ Բոլոնիայի մայրաքաղաքով) նույնպես հանգեցրեց Ֆորլիի դպրոցի ազդեցությանը նրա վրա՝ ի դեմս Բալդասար կարարի կրտսերի։
Կոստայի նկարչության փափուկ և հանգիստ Տոնային հարաբերությունները հիշեցնում են Պերուջինոյի, Ֆիլիպո Լիպիի, Պիերո դի Կոզիմոյի ստեղծագործությունները։ Այս բազմազան ազդեցությունների մեջ նկարչի ձեռք բերած հավասարակշռությունը, բայց անձեռնմխելի չէ ձևից, անփոփոխ է մնացել իր ողջ գործունեության ընթացքում: Նրա ստեղծագործությունները վկայում են այն մասին, որ նա չուներ հարուստ երևակայություն և Կոմպոզիցիայի մեծ շնորհ, բայց դրանք գրավիչ են ջերմ ու ներդաշնակ կոլորիտով: Լավագույնները գտնվում են Փարիզի Լուվրում, Բոլոնիայի պինակոտեկում, Բոլոնիայի Սան Պետրոնիո եկեղեցում և Բեռլինի պատկերասրահում: Լորենցո Կոստայի "կանացի դիմանկարը" գտնվում է Սանկտ Պետերբուրգի Էրմիտաժում[5]։
Նկարներ
խմբագրել-
Բենտիվոգլիո մատուռի որմնանկարներ, Սան Ջակոմո Մաջորե եկեղեցի, Բոլոնիա -
Մահվան Հաղթանակ. Որմնանկար Կապելլա Բենտիվոլյո, 1490 թվական -
Սուրբ հարցազրույց Բենտիվոլյոզոհասեղան (Մադոննան և երեխան գահին, Ovanիովանի II Bentivoglio և նրա ընտանիքի անդամները): 1488 թվական կտավ, յուղաներկ: Բենտիվոլյո մատուռ, Սան Ջակոմո Մաջորե եկեղեցի, Բոլոնիա -
Սուրբ ընտանիք: Մոտ. 1490 թվական Փայտ, յուղ: Կերպարվեստի թանգարան, Լիոն -
Մադոննան երեխայի հետ, կոճակ 1501 թվական փայտ, յուղ, Վիտորիո Չինիի Հիմնադրամ, Վենետիկ -
Կույս Մարիամը կարդում, մոտ 1505 թվական փայտ, յուղ: Հին վարպետների պատկերասրահ, Դրեզդեն -
Մադոննան երեխայի հետ գահին: 1495 թվական փայտ, յուղ: Տիսսեն-Բորնեմիսայի Թանգարան, Մադրիդ -
Համերգ. մոտ. 1495 թվական փայտ, յուղ: Ազգային պատկերասրահ, Լոնդոն -
Սթրոցի զոհասեղան, Մադոննան գահին երեխայի, "Ռազմիկի" և Հովհաննես Մկրտչի հետ: 1499 թվական փայտ, յուղ: Ազգային պատկերասրահ, Լոնդոն -
Իզաբելլա դ 'Էստեն ներդաշնակության Թագավորությունում (Իզաբելլա դ' Էստեի թագադրման այլաբանություն): 1506 թվական կտավ, խառնվածք, յուղաներկ: Լուվր, Փարիզ -
Կոմուս Աստծո թագավորությունը: 151 թվական կտավ, տեմպերա: Լուվր, Փարիզ -
Կարմիր, ոսկե թիկնոցով և կարմիր բերետով մի երիտասարդի Դիմանկար: Մոտ. 1490 թվական փայտ, յուղ: Բրուքլինի թանգարան, Նյու Յորք -
Կնոջ դիմանկար. 1505 – 1506. Կտավ, խառնվածք, յուղաներկ: Պետական Էրմիտաժ, Սանկտ Պետերբուրգ
.jpg)
_-_The_Virgin_and_Child_Enthroned_between_a_Soldier_Saint,_and_Saint_John_the_Baptist_(La_Pala_Strozzi)_-_NG1119_-_National_Gallery.jpg)
_01.jpg)
_02.jpg)
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ Neues allgemeines Künstler-Lexicon; oder Nachrichten von dem Leben und den Werken der Maler, Bildhauer, Baumeister, Kupferstecher etc. Bearb. von Dr. G. K. Nagler. — München: E.A. Fleischmann, 1835—1852
- ↑ Власов В. Г. Коста // Стили в искусстве. В 3-х т. — СПб.: Кольна. Т. 2. — Словарь имён, 1996. — С. 443. — ISBN-5-88737-005-X
- ↑ Вазари Дж. Жизнеописание Лоренцо Косты, феррарского живописца // Жизнеописания наиболее знаменитых живописцев, ваятелей и зодчих [1]
- ↑ Chisholm H. «Costa, Lorenzo» // Encyclopædia Britannica, 1911. Vol. 7 (11th ed.). Cambridge University Press
- ↑ Lorenzo Costa // Dizionario biografico degli italiani. Istituto dell’Enciclopedia Italiana. URL consultato il 31 marzo 2019 https://www.treccani.it/enciclopedia/lorenzo-costa_(Dizionario-Biografico) Արխիվացված է Հոկտեմբեր 1, 2022 Wayback Machine-ի միջոցով:
Գրականություն
խմբագրել- Сомов А. И. (1890–1907). «Коста, Лоренцо». Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ). Սանկտ Պետերբուրգ.
{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link) - Varese R. Lorenzo Costa. Milano: Silvana, 1967.