Մասնակից:Գագիկ Եղյան/Ավազարկղ
Լյուքսեմբուրգի պաշարում, ֆրանսիացի զինվորականների կողմից Լյուցիլինբուրգուկ (ռուս.՝ Люцилинбургук) դղյակի պաշարումն, շարունակվել է 1794 թվականի նոյեմբերի 22-ից մինջև 1795 թվականի հունիսի 7-ը, ֆրանսիական հեղափոխական պատերազմների ընթացքում:
Պաշարումն ղեկավարել են ֆրանսիացի գեներալներ ժ. Ր. Մորոն (ֆր.՝ Jean René Moreaux) և Ժան Ժակ Ամբերը (ֆր.՝ Jean-Jacques Ambert): Պաշտպանվողներին գլխավորել է ֆելդմարշալ Բ. Կ. Բենդերը: Ֆրանսիայի բռնագրավումից հետո, 1648 թվականին դղյակը վերականգնվել է և վերակառուցվել է ըստ մարշալ Սեբաստիան Լը Պրետր դը Վոբանի ծրագրի: Դղյակի պատերն համարվում էին լավագույններից մեկն աշխարհում, դրա համարել ֆրանսիական բանակն չկարողացավ վերցնել դղյակն գրոհներով: Չնայած այդ ամենի 7 ամիս անց պաշարվածները քաղցի պատճառով ստիպված էին հանձնվել:
Ֆրանսիացի գեներալ և Հասարակական փրկության կոմիտե անդամ Լազար Նիկոլա Կառնոն նշել է. « Այդ դղյակը զիջում է միայն Ջիբրալթարին»: Այդ իրադարձություններից հետո, ստացավ իր հայտնի Լյուքսեմբուրգ անվանումն՝ « Հյուսիսային Ջիբրալթար»:
Ֆրանսիացիների ավարների թվում հանձնեցին 819 հրացան, 16 244 միավոր ինքնաձիգ, 4500 սուսեր, 336 857 փամփուշտներ տարբեր տրամաչափերի, 47 801 արկեր, 114 704 նռնակ:
Պաշարման արդյունքում Լյուքսեմբուրգն դարցավ անեքսիա Ֆրանսիայի և Հարավային Նիդերլանդների 1795 թվականի հոկտեմբերի 1-ին: Լյուքսեմբուրգի տարածքի մեծ մասն անցավ
Осада Люксембурга — осада французскими войсками замка Люцилинбургук, которая продолжалась с 22 ноября 1794 года по 7 июня 1795 года в ходе французских революционных войн.
Командовали осадой французские генералы Ж. Р. Моро (Jean René Moreaux) и Ж. Ж. Амбер. Защитников возглавлял фельдмаршал Б. К. Бендер. . После захвата Францией в 1684 году — крепость была восстановлена и реконструирована по плану маршала Вобана[1]. Стены крепости считались одними из лучших в мире, поэтому французская армия не смогла взять замок штурмом. Но несмотря на это, через 7 месяцев осаждённые из-за голода вынуждены были сдаться.
Французский генерал и член Комитета Общественного Спасения Лазар Никола Карно подчеркнул: «Эта крепость уступает лишь Гибралтару»[2]. После этих событий, получило распространение название Люксембурга — «Северный Гибралтар».
В качестве трофеев французам достались 819 орудий, 16 244 единиц огнестрельного оружия, 4500 сабель, 336 857 патронов различных калибров, 47 801 снарядов, 114 704 гранат, 1 033 153 ливров.
Результатом захвата Люксембурга стала аннексия Францией Южных Нидерландов 1 октября 1795 года[3]. Большая часть территории Люксембурга вошла в состав французского департамента Форе (Forêts), созданного 24 октября 1795 года.
- ↑ Бабкин И.В. ЕВРОПЕЙСКАЯ МОЗАИКА: Историко-архитектурный обзор Европейских стран. — Триумф Triumph www.triumph.ru, 2011. — 553 с.
- ↑ Ионина Н.А. 100 великих замков. — Издательство "Вече", 2013-12-14. — 558 с. — ISBN 9785444473047
- ↑ Большая Школьная Энциклопедия «Руссика». История Нового времени. 16–18 вв. — ОЛМА Медиа Групп. — 700 с. — ISBN 9785224022489