Վիքիպեդիա

Մասնակից:Ապոլոն13/Ջոն Չարլզ

< Մասնակից:Ապոլոն13
Ապոլոն13/Ջոն Չարլզ

Ուիլյամ Ջոն Չարլզ, Ուելսի ազգային հավաքականի ֆուտբոլիստ, ով 25 տարի հանդես է եկել Լիդսում և Յուվենտուսում: Շատերը գնահատել են նրան, որպես բոլոր ժամանակների մեծագույն ֆուտբոլիստ, որը եկել է Բրիտանիայից,[1] նա ուժեղ էր, արագությամբ, տեխնիկայով, տեսլականով, օդում , և ուներ բարձր գոլային հոտառություն: [2]Նա մինչ օրս ընդգրկվել է Ֆուտբոլի պատմության 100 թոփ լեգենդնեի ցուցակում և ներգրավվել է Փառքի Ֆուտբոլային դահլիճում:

Նա երբեք չի զգուշացվել կամ հեռացվել խաղադաշտից ,իր ողջ կարիերայի ընթացքում , քանի որ իր փիլիսոփայությունը թույլ չէր տալիս հակառակորդին չեզոքացնելու համար դիտավորյալ վնասված հասցնել: Այսպիսով, նրա ճիշտ վարքի և բարձրահասակ լինելու շնորհիվ, անվանվեց Il Gigante Buono - The Gentle Giant:

Նրա եղբայրը, Մել Չարլզը և եղբորորդին Ջերեմի Չարլզը նույնպես ներկայացրեցին Ուելսի հավաքականը: Նրա թոռը, Ջեյկ Շառլը, ներկայումս խաղում է Աշխաբադ Ռանդիների կազմում և ներկայացնում է Ուելսը երիտասարդական հավաքականը

Ակումբային Կարիերա խմբագրել

Չարլզը ծնվել է 1931 թվականին Քվմուռռլա շրջանում, Սվինսեա թաղամասում: Չարլզը ֆուտբոլ է խաղացել դեռ երեխա ժամանակներից, կրտսեր եղբոր հետ , Մել Շարլզի, ով նույնպես հետագայում դարձել է մասնագիտությամբ ֆուտբոլիստ և խաղացել է Ուելսի հավաքականում [3]:

Դեռ դպրոցում Չարլզը միացավ Սվինսեա Թաուն-ի տեղական թիմի տղաների բաժնին, որոնք հետագայում դարձան ՙՙSwansea City՚՚ թիմը: Երբ նա հեռացավ դպրոցից 14 տարեկանում, նա միացավ Vetch Field- ին , սակայն նրա տարիքի պատճառով Երրորդ Դիվիզիոնը ներկայացնող Սվինսեան երբեք չի վերցրել նրան առաջին թիմ: Նրա միակ ելույթները Ուելսական ֆուտբոլային լիգայում եղել է պահեստայինների նստարանին նստած:

Լիդս Յունայթեդ խմբագրել

Գենդրոս խաղալու տարիներին նրանով հետաքրքրվում է ՙՙԼիդս Յունայթեդը՚՚ և նա 1948 թվականի սեպտեմբերին ՝ 17 տարեկանում ստորագրեց իր առաջին պռոֆեսիոնալ պայմաբաագիրը և տեղափոխվեց Յորքշիր:

Լիդսի մարզիչ Մայքլ Բուքլին Չարլզին մի շարք դիրքրում, այդ թվում Լիդսի աջ պաշտպանի, ձախ կիսապաշտպանի և կենտորանական կիսապաշտպանի:

Չարլզը իր դեբյուտը որպես «Լիդս Յունայթեդի» կենտրոնական պաշտպան կատարեց 1949 թվականի ապրիլի 19-ին Դումֆրասթի ՙՙՀարավային թագուհի՚՚ ակումբի դեմ խաղում: Չարլզին հանձնարարվել էր խաղալ Շոտլանդիայի գործող չեմպիոնի կենտրոնական հարձակվող և թիմի առաջատար Բիլլի Հուլիսթոնի հետ, ով տասն օր առաջ Ուեմբլիում Անգլիայի պաշտպանությունը ոչնչացրեց,Շոտլանդիա - Անգլիա հանդիպման ժամանակ, որտեղ Շոտլանդիան հաղթեց 3-1 հաշվով: Հաշիվը ՙՙElland Road՚՚ - ում 0-0 էր , և այդպես էլ մնաց: Խաղից հետո Հուլիսթոնը ասել է, որ 17-ամյա Չարլզը «լավագույն պաշտպանն է ում հետ երբևէ խաղացել եմ»:

Չարլզը իր առաջնության դեբյուտը նշեցեց «Բլեքբեռն Ռովերս» -ի դեմ `1949 թվականի ապրիլին, խաղում էր կենտրոնական կիսապաշտպանի դիրքում:1950 թվականին զինակոչվում է բանակ:

1951 թվականի նոյեմբերին Լիդս վերադառնալուց հետո Չարլզը խաղում էր կենտրոնական հարձակվողի և կենտրոնական կիսապաշտպանի դիրքերում: Սա հանգեցրեց բանավեճի, թե որտեղ պետք է խաղա Չարլզը թիմում, բայց նա մնաց կենտրոնական կիսապաշտպանի դիրքում `մինչև 1952-53 թվականները. 1952 թվականի հոկտեմբերին նա անցավ կենտրոնական հարձակվողի դիրք և անմիջապես 6 խաղում 11 գոլի հեղինակ դարձավ: 1955 թվականին նա նշանակվել է ակումբի կապիտան և որից հետո 1955-56 մրցաշրջանում Լիդսը հաղթել է առաջին դիվիզիոնը , Չարլզը դարձել է 42 խաղերում 29 գոլի հեղինակ: Հաջորդ մրցաշրջանում Չարլզը նոր ռեկորդ սահմանեց 40 խաղում 38 գոլի հեղինակ դառնալով, դառձավ ակումբի լավագույն ռմբարկուն, իսկ Լիդսը զբաղեցրեց 8-րդ հորիզոնը: Նրա ազդեցությունը Լիդսի հաջողությունների վրա վերջին մրցաշրջանում այնքան մեծ էր, որ լրագրողները նրա անունը նոր մականուն դարձրին թիմի համար և աակումբը սկսեցին անվանել ՝ «Ջոն Չարլզ Յունայթեդ»:[4] Ընդհանուր առմամբ ութ տարիների ընթացքում Չարլզը 150 առաջնության գոլ խփեց, այդ թվում `1953-54 մրցաշրջանում 39 հանդիպումներում 42 գոլի հեղինակ դառնալով դարձավ ակումբի մեկ մրցաշրջանի ամենաշատ գոլ խփած ֆուտբոլիստը: Նա մնում է Լիդսի պատմության 2-րդ լավագույն ռմբարկուն Պիթեր Լորիմերից հետո:

Յուվենտուս, Իտալիա խմբագրել

1957 թվակնի օգոստոսին նա միացավ իտալական «Յուվենտուս» ակումբին , որը 65 000 ֆունտ ստեռլինգ վճարեց,որը Բրիտանիայի համար ռեկորդ էր , գրեթե կրկնապատկելով նախորդ ռեկորդը: Տրանսֆեռը հատկանշական էր նաև նրանով, որ Չարլզը դարձավ 2-րդ բրիտանացի պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլիստը, որը կնքեց պայմանագիր արտասահմանյան թիմի հետ, Ջոն Ֆոքս Ուոթսոնի 1948 թվականին Ֆուլհեմից «Ռեալ Մադրիդ» տեղափոխվելուց հետո[5]:

Նրա դեբյուտը տեղի ունեցավ 1957 թվականի սեպտեմբերի 8-ին Հելլաս Վերոնայի դեմ խաղում: Բոնիպերտիի և Սիվորիի գոլերը հաշիվը դարձրին 2-2, որից հետո Չարլզը հաղթական գնդակը խփեց: Հաջորդ շաբաթ նա ընդամենը մեկ գոլ խփեց «Ուդինեզեի» նկատմամբ հաղթական խաղի ժամանակ , այնուհետեւ խփեց մեկ գոլ «Ջենովայի» դեմ խաղում 3-2 հաշվով հաղթանակի ժամանակ: Նա իր առաջին երեք խաղերում տոնեց երեք հաղթանակ[6]


Իտալիայում իր առաջին մրցաշրջանում Չարլզը 28 գոլի հեղինակ դարձավ և դարձավ «Սերիա Ա» -ի լավագույն ռմբարկու, իսկ հետո ձայների մեծամասնության արդյունքում մրցաշրջանի լավագույն խաղացողն էր Յուվենտուս,ով հաղթեց Սկուդետոն: Նա Թուրինում խաղացած հինգ տարվա ընթացքում, դարձել է 155 խաղում դառնալով 108 գոլի հեղինակ, հաղթելով Սկուդետոն (իտալական լիգայի առաջնության գավաթը) երեք անգամ, իսկ Իտալիայի գավաթը, երկու անգամ: Նա 1959 թվականին երրորդ տեղն է զբաղեցրել Ballon d'Or մրցանակաբաշխությունում: Նրա «Յուվենտուսի» ճակատում Սիվորիի եւ Բոնիպերիի հետ ունեցած բազմակողմանի համագործակցության շնորհիվ տվյալ եռյակը վաստակել է «Սուրբ երորրդություն» և «Կախարդական եռյակը» մականուները: Չարլզը նաև իր ակումբում անցկացրած հինգ խաղաշրջանների ընթացքում ընդգրկվել է Il Gigante Buono (The Gentle Giant) արդար խաղի շնորհիվ [7]: Յուվենթուսի երկրպագուների հարգանքը Չարլզզի նկատմամբ ցուցաբերվեց այն ժամանակ , երբ 1997 թվականին ակումբի հարյուրամյակի կապակցությամբ նրանք քվեարկեցին նրա օգտին իբրև ակումբի լավագույն օտարերկրացի խաղացող: [8]

Վերադարձ դեպի Լիդս խմբագրել

Յուվենտուսում անցկացրած ժամանակներից հետո Լիդսը վճարել է 53.000 ֆունտ ստերլինգ, որպեսզի վերադարձնի Ջոն Չարլզին ՝ Յորքշիրը, այդ գումարը ակումբի համար ռեկորդ էր: Այս հուզմունքի արդյունքում «Լիդս-Յունայթեդը» բարձրացրեց տոմսերի գները 1962-63 թվականների մրցաշրջանի մեկնարկի համար: Չարլզը ՙՙElland Road՚՚ - ում երկրորդ ընդունելությունը ավելի քիչ հաջողվեց: Հինգ տարի Իտալիայում անցկացնելուց հետո դժվարացավ հարմարվել կյանքին եւ ֆուտբոլին Մեծ Բրիտանիայում:

Ռոմա խմբագրել

11 խաղից և երեք գոլից հետո, իր նախկին խաղացած ֆուտբոլի ստվերի տակ, Չարլզը վաճառվել է £ 70,000-ով Ռոմային: Սկզբում այդ տրանսֆեռը կարելի էր հաջողված համարել, երբ Չարլզը Բոլոնիայի դեմ խաղի ժամանակ իր առաջին խաղի առաջին տասնհինգ րոպեների ընթացքում խփեց իր առաջին գոլը: Այնուամենայնիվ վաղաժամկետ ուրածությունը կարճ տևեց և այդպես էլ չարդարցրեց իրեն, Չարլզը մեկ տարի անց նորից տեղափոխվեց

Հետագա կարիերան խմբագրել

Նա տեղափոխվեց Քարիֆ Սիթի, որտեղ նա մնաց մինչև 1966 թվականը, որը դարձավ իր կարիերայի ավարտը: Հետագայում նա դարձավ «Հերֆորդի Յունայթեդի» և «Մերիթրիդ Թիֆֆի» մարզիչ և Կանադական ՙՙՀամիլթոն Սթիլերս՚՚ թիմի տեխնիկական տնօրեն, որը 1987 թվականին

Կյանքը ֆուտբոլից հետո խմբագրել

Ֆուտբոլից հեռանալուց հետո Չարլզը վերադարձել է Elland Road , որտեղ հետագայում ղեկավարում էր «Լիդսը» եւ Ուելսի միջազգային հավաքականը միջազգային մրցաշարերում: [9] 2001 թվականի հունիսի 16-ին, որպես այդ տարվա թագուհու ծննդյան օրվա պատվավոր անդամ, նրան շնորհվեց Բրիտանական կայսրության շքանշան, « ֆուտբոլի ասոցացիային մատուցած ծառայությունների համար»: [10] Մինչև նրա մահը նա շարունակ այցելում էր Լիդս Յունայթեդի առաջնության բոլոր խաղերին: 2002 թվականին նա դարձել է Ուելսի Ֆուտբոլային ասոցիացիայի փոխնախագահ, իսկ 2003 թվականին նա ստացել է Սվենսեա քաղաքի պատվավոր քաղաքացու կոչում: Ջոն Չարլզը ֆուտբոլի ասպետն էր, սակայն դա նրան երբեոք թույլ չի տվել խախտել բաարի համբավը[11]: Չարլզը դարձել է Անգլիայի ֆուտբոլի փառքի սրահի 2002 թվականի անգլիական ֆուտբոլի դահլիճի անդամ: «Elland Road» մարզադաշտի «Արեւմտյան տրիբունան» անվանվել է «Ջոն Չարլզի տրիբունա», իր պատվին, Լիդս Յունայթեդին մատուցած մեծ ծառայության համար, ինչես նաև ստեղծվել է կիսանդրի,որը ֆինանսավորվել է Լիդս Յունայթեդի նախագահ Քեն Բեյթսը, որը տեղադրված է բանկետների մուտքի մոտ [12]: Հարավային Լիդսի մարզադաշտը, որն օգտագործվում էր «Լիդս» -ի պարապմունքերի համար, վերանվանվել է ՙՙՋոն Չարլզի անվան մարզադաշտ՚՚: Կա նաև «Ջոն Չարլզ ճանապարհ» անունով մի փողոց, որը գտնվում է Elland Road- ի մարզադաշտի շրջակայքում[13]։ 2004 թվականի հունվարին նա իտալիայի հեռուստատեսությանը տված հարցազրույցից կարճ ժամանակ անց սրտի կաթված է ստանում :Նա մահացավ 2004 թվականի փետրվարի 21-ին, Փինդֆիլդի հիվանդանոցում, Վոկֆիլդում, Հարավային Յորկշիում: Նրա կինը, Գլենդան, իր դիակը թաղեց Սիվինսեա քաղաքում[14]: 1998 թվականին Ֆուտբոլի լիգան իր 100-ամյակի տոնակատարությունների շրջանակներում ներառում էր Չարլզին 100 Լիգայի լեգենդների ցանկում:

2003 թվականի նոյեմբերի 29-ին, ՈւԵՖԱ-ի հոբելյանի տոնակատարությունը, նա ընտրվեց որպես Ուելսի Ոսկե խաղացող, Ուելսի ֆուտբոլային ասոցիացիան, նրան շնորհեց վերջին 50 տարվա լավագույն խաղացողի կոչումը: [15]

2004 թվականին, Չարլզը ընտրությունների արդյունքում 100 Ուելսցի լեգենդների ցանկում զբաղեցրեց 19-րդ տեղը [16]:

2018 թվականի մարտի 7-ին Չարլզի անունով անվանակոչվել է Մեծ րևմտյան երկաթուղու Միջերկրածովյան Էքսպրես գնացքներից մեկը:[17]

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ «JOHN CHARLES – International Football Hall of Fame».
  2. ↑ «John William CHARLES» (Italian). Il Pallone Racconta. Վերցված է 23 December 2014-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  3. ↑ RoyoftheRovers.com Արխիվացված 6 Հունվար 2007 Wayback Machine
  4. ↑ «Archie Gibson: Tenacious midfielder for Leeds United». The Independent. London. 24 August 2012.
  5. ↑ https://www.tuttojuve.com/gli-eroi-bianconeri/gli-eroi-in-bianconero-john-charles-265117
  6. ↑ https://www.tuttojuve.com/gli-eroi-bianconeri/gli-eroi-in-bianconero-john-charles-265117
  7. ↑ https://www.tuttojuve.com/gli-eroi-bianconeri/gli-eroi-in-bianconero-john-charles-265117
  8. ↑ Oxford Times, 24 February 2004 Արխիվացված 28 Դեկտեմբեր 2008 Wayback Machine
  9. ↑ Keating, Frank (24 December 2001). «Frank Keating interviews Leeds legend John Charles». The Guardian. London. Վերցված է 11 August 2009-ին.
  10. ↑ Կաղապար:London Gazette
  11. ↑ «Campaign to knight John Charles». BBC News. 15 November 2000.
  12. ↑ LUFC Official Web-Site (2006). "John Charles Honoured" Արխիվացված 29 Սեպտեմբեր 2007 Wayback Machine LeedsUnited.com (accessed 10 August 2006)
  13. ↑ «Google Maps».
  14. ↑ Charles 2009, էջ. 12
  15. ↑ UEFA.com – Europe's Football Website (2003). "Golden Players take centre stage" Արխիվացված 12 Մարտ 2004 Wayback Machine uefa.com (accessed 13 August 2006)
  16. ↑ 100 Welsh Heroes.com (2004). "100 Welsh Heroes" (accessed 21 December 2006)
  17. ↑ «John Charles honoured by Great Western Railway – Juventus.com». Juventus.com. Վերցված է 2018-06-28-ին.
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:Ապոլոն13/Ջոն_Չարլզ&oldid=6396323» էջից