Հովհաննես Մարիկյան
| Այս հոդվածն աղբյուրների կարիք ունի։ Դուք կարող եք բարելավել հոդվածը՝ գտնելով բերված տեղեկությունների հաստատումը վստահելի աղբյուրներում և ավելացնելով դրանց հղումները հոդվածին։ Անհիմն հղումները ենթակա են հեռացման։ |
Հովհաննես Մերգելոսի Մարիկյան (ապրիլի 18, 1952, Հեշտիա, Նինոծմինդայի մունիցիպալիտետ, Սամցխե-Ջավախեթի մարզ, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ, Վրաստանի Բոգդանովկայի (այժմ Նինոծմինդայի մունիցիպալիտետ) շրջանում։ Հայ բանաստեղծ, մանկավարժ։ Վրաստանի հայ գրողների «Վերնատուն» միության անդամ (1999)։
| Հովհաննես Մարիկյան | |
|---|---|
| Ծնվել է | ապրիլի 18, 1952 (72 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Հեշտիա, Նինոծմինդայի մունիցիպալիտետ, Սամցխե-Ջավախեթի մարզ, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Քաղաքացիություն |  ԽՍՀՄ և  Վրաստան |
| Մասնագիտություն | բանաստեղծ և մանկավարժ |
Կենսագրություն խմբագրել
Հովհաննես Մարիկյանը ծնվել է Վրաստանի Նինոծմինդայի շրջանի Հեշտիա գյուղում Մերգելոսի Մարիկյանի և Մարիա Գոմցյանի ընտանիքում։ 1969 թվականին ավարտել է Հեշտիայի թիվ 1 միջնակարգ դպրոցը։
1970 և 1974-1992 թվականներին դասավանդել է Հեշտիա գյուղում։ 1971 թվականին զորակոչվել է ԽՍՀՄ Զինված ուժեր։ Պահեստային սպա է։ Հեղինակ է 8 չափածո և արձակ ժողովածուների։
Լույս է տեսել Հովհաննես Մարիկյանի «Մորս համար» (1993), «Կալանված կարոտ» (1999), «Հառաչող ողբերգություն» (1999), «Ցավի բողբոջներ» (2000), «Կյանք կյանքից հետո» (2002), «Ավանդապաշտ հերոսուհու փնջածաղիկը» (2006), «Հարազատը հարազատին սատար» (2008), «Մայրամուտ» (2013) ժողովածուները։ Տպագրվել է նաև «Վերնատուն», «կամուրջ» տարեգրքերում, Վրաստանի, Հայաստանի պարբերականներում։ Պարգևատրվել է Հայաստանի Հանրապետության սփյուռքի նախարարության պատվոգրով, Վրաստանում Հայաստանի Հանրապետության դեսպանության շնորհակալագրով։ 2017 թվականի նոյեմբերի 11-ին , Հովհաննես Մարիկյանը պարգևատրվեց Հայաստանի Հանրապետության սփյուռքի նախարարության <<Մայրենիի դեսպան>> մեդալով` սփյուռքում մայրենի լեզվի անաղարտության պահպանման գործում ունեցած նշանակալի ներդրման համար[1][2]։
Երկեր խմբագրել
- Մորս համար, բանաստեղծությունների ժողովածու, 1993։
- Կալանված կարոտ, բանաստեղծությունների ժողովածու, 1999։
- Հառաչող ողբերգություն, բանաստեղծությունների ժողովածու,1999։
- Ցավի բողբոջներ, պոեմ, բանաստեղծություններ, 2000։
- Կյանք կյանքից հետո, արձակ և չապածո, 2002։
- Ավանդապաշտ հերոսուհու փնջածաղիկը, արձակ և չափածո, 2006։
- Հարազատը հարազատին սատար, արձակ և չափածո, 2008։
- Մայրամուտ, բանաստեղծությունների ժողովածու, 2013։
Ընտանիք խմբագրել
Կինը՝ մանկավարժ Օֆելյա Մարկոսյան։ Ունի 6 երեխա՝ 5 ազջիկ (Մարիա, Սեդա, Ֆլորա, Արփինե, Արմինե) 1 արու զավակ (Մերգելոս) և 6 թոռ ։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ «Поэту Марикяну вручили медаль». nor.ge (ռուսերեն). Վերցված է 2017 թ․ նոյեմբերի 11-ին.
- ↑ ««Արժանի պարգև և համալրում»». armenianchurch.ge. Վերցված է 2017 թ․ նոյեմբերի 24-ին.(չաշխատող հղում)