Հնէաշխարհագրությունը ուսումնասիրում է աշխարհագրական թաղանթի պատմական զարգացման օրինաչափությունները, բնության ու մարդու փոխազդեցության արդյունքում բնական միջավայրի պատմությունը։

Ուսումնասիրման օբյեկտ խմբագրել

Հնէաշխարհագրության ուսումնասիրման օբյեկտը աշխարհագրական թաղանթն է, բայց ոչ իր ներկա վիճակով, այլ այն վիճակով, որ եղել է երկրաբանական անցյալ դարաշրջաններին ու ժամանակաշրջաններին։ Նրա հիմնական խնդիրը շրջանների բնական պայմանների փոփոխությունների պատճառների ուսումնասիրությունն է երկրաբանական զարգացման ընթացքում։

Կառուցվածք խմբագրել

Հնէաշխարհագրության կառուցվածքը արտահայտվում է երեք ձևով․ կոմպոնենտային, ժամանակային և տարածական։ Կոմպոնենտային կտրվածքով առանձնացնում են տարածքային միավորով օրինակ՝ Եվրոպայի հնէաշխարհագրություն, Աֆրիկայի հնէաշխարհագրություն և այլն։ Ժամանակային կտրվածքով առանձնացվում են պալեոզոյի հնէաշխարհագրություն, մեզոզոյի հնէաշխարհագրություն, անթրոպոգենի հնէաշխարհագրություն և այլն։ Կոմպոնենտային կտրվածքով առանձնացնում են հնէաերկրաձևաբանություն, հնէակլիմայագիտություն, հնէակենսաաշխարհագրություն և այլն[1]։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. Լեմվել Վալեսյան, Աշխարհագրական գիտությունների մեթոդաբանական և տեսական հիմունքներ։ Դասագիրք բուհերի աշխարհագրական մասնագիտությունների համար, Երևան, 2004թ, էջ 161։