Հին կայարան (Եկատերինբուրգ)
Հին կայարան (ռուս.՝ Ста́рый вокза́л), Եկատերինբուրգի նախկին կայարանի շենքը։ Տեղակայված է քաղաքի Երկաթուղային շրջանում, Եկատերինբուրգի մարդատար կայարանի տարածքում, ժամանակակից գործող կայարանի հարևանությամբ և մետրոյի «Ուրալյան» կայարանի մուտքի մոտակայքում։
 | |
|---|---|
 | |
| Տեսակ | Երկաթուղային կայարան |
| Երկիր |  Ռուսաստան |
| Տեղագրություն | Եկատերինբուրգ |
| Ճարտարապետական ոճ | ռուսական ոճ |
| Հիմնադրված է | 1878 |
| Ժառանգության կարգավիճակ | Ռուսաստանի մարզային նշանակության մշակութային ժառանգության օբյեկտ |
 | |
 | |
Պատմություն խմբագրել
Կայարանի շենքը կառուցվել է ճարտարապետ Պյոտր Շրեյբերի նախագծով 1878 թվականին[1]։ Կայարանը Պերմ I կայարանի հետ միասին համարվում է Ուրալյան լեռնագործարանային երկաթուղու վերջին կայարանը (ճանապարհի շինարարությունը սկսվել է 1874 թվականին)։ Երկու կայարանների շենքերի նախագծերը եղել են միատեսակ։
1914 թվականին, ժամանակակից երկաթուղային կայարանի կառուցումից հետո, հին կայարանն օգտագործվում էր միայն երկրի զինված ուժերի ներկայացուցիչների տեղաշարժի հետ կապված գնացքների ընդունելու և ճանապարհելու նպատակով[2]։
Ժամանակակից վիճակ խմբագրել
2003 թվականին «Եկատերինբուրգյան գեղարվեստի ֆոնդ» ստեղծագործական արտադրական միավորումը (գլխավոր տնօրեն` Սերգեյ Տիտլինով) իրականացրեց շենքի համալիր վերակառուցում և վերականգնում։ Վերակառուցման արդյունքում շենքը դարձավ Սվերդլովսկի երկաթուղու պատմության, գիտության և տեխնիկայի թանգարան[3]։
Եկատերինբուրգյան գեղարվեստի ֆոնդի մտահղացման շնորհիվ թանգարանի առջև գտնվող հրապարակում տեղադրվեցին տարբեր ժամանակաշրջանների երկաթուղային տրանսպորտի մասնագիտությունները ներկայացնող քանդակներ, կայարանապետ, որը պատրաստվում է զանգակի միջոցով հայտնել գնացքի մեկնելու մասին, երկաթուղային բանվորներ և վարպետներ, ուղեկցող, որը թեյ է բաժանում ուղևորներին։ Անմիջապես մուտքի դիմաց տեղակայվեց «Ուղևորներ» արձանախումբը, որը պատկերում էր ուղևորների կյանքը կայարանում։ Քաղաքային քանդակագործության ոճով կատարված արվեստի այս ստեղծագործությունների հեղինակներն էին քանդակագործներ Յուրի Կռիլովը և Ալեքսանդր Կոկոտեևը։ Այստեղ քանդակները հաջողությամբ ներկայացված են բնական ցուցանմուշների տեսքով, փայտակոճ տեղափոխելու բեռնասայլակ, փակուղի, լուսազդանշան, ուղեփակոց ազդանշանային հարմարանքով և այլն։
Ցուցադրությունների ներքին հատվածը պայմանականորեն բաժանված է 2 մասի, պատմական և տեխնիկական։ Պատմական մասը ընդգրկում է Ե. Ա. և Մ. Ե. Չերեպանովների կողմից Ռուսաստանում առաջին շոգեքարշի ստեղծման ժամանակաշրջանից մինչև ժամանակակից տրանսպորտային բարեփոխումների շրջանը, առաջին երկաթուղային ճանապարհների կառուցումը, ՀՃՆ-ի ստեղծումը, Ուրալյան Լեռնագործարանային և Պերմի ճանապարհների կառուցումն ու շահագործումը, կրթության, գիտության և սոցիալական ոլորտների զարգացումը։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ «Дорожный музей». Свердловская ЖД. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ ապրիլի 5-ին. Վերցված է 2010 թ․ փետրվարի 8-ին.
- ↑ И. В. Вакульская Мельковская слобода в 1900—1917 годах // История Железнодорожного района / Научный консультант В. П. Микитюк. — Екатеринбург: ООО «Джемини», 2008. — С. 28. — 252 с. — 3000 экз. — ISBN 978-5-903645-03-9
- ↑ Дорожный музей Արխիվացված 2013-02-05 Wayback Machine — страница на сайте Свердловской железной дороги.
Արտաքին հղումներ խմբագրել
- Ворота города — 1723.ru.
- Макеев Дмитрий. Музей истории, науки и техники Свердловской ж/д.