Կավկասիձեներ
Կավկասիձեներ (վրաց.՝ კავკასიძები; ռուս.՝ Кавкасидзе), ավելի ուշ՝ Կավկասիձևներ (Кавкасидзевы), վրացա-ռուսական ազնվականական տոհմ, որ հիմնադրվել է վրացի ազնվական Եփրեմ Կալատոզիշվիլիի կողմից, ով ուղեկցում էր վրաց թագաժառանգ Բաքարին՝ 1724 թվականին վերջինիս Ռուսաստան արտաքսման ժամանակ[1]։
Կալատոզիշվիլիների ընտանիքը Վրաստանում հայտնի էր 15-րդ դարից, և հիշատակվում են որպես արքունի ազնաուրներ, այսինքն՝ մանր կալվածատերեր, որ գտնվում էին արքայի անմիջական վասալական իշխանության ներքո։ Արտաքսման տարիներին նրանք ստանում են իշխանի տիտղոս և սկսում կոչվել Կավկասիձեներ։ 1741 թվականին ընտանիքն ընդունում է ռուսական գերիշխանությունն ու տոհմական կալվածք ստանում Չեռնիգովի նահանգում[2]։
Կավկասիձեների տոհմը չպիտի շփոթել միջնադարյան Վրաստանում գոյություն ունեցած Կավկասիձե ընտանիքի հետ, որ ապրել է Տայքի կյուրոպաղատությունում 11-15-րդ դարերում։ Նրանց իշխանության ներքո էր գտնվում Օխտա եկեղեցին, իսկ նրանց ավերված ամրոցի ավերակները մինչ օրս էլ պահպանվում են և գտնվում են արևելյան Թուրքիայում[3]։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Cyril Toumanoff (1967). Studies in Christian Caucasian History, p. 273. Georgetown University Press.
- ↑ Brockhaus and Efron Encyclopedic Dictionary., 1906.
- ↑ Djobadze, Wachtang Z. (1992), Early Medieval Georgian Monasteries in Historic Tao, Klarjet'i, and Šavšet'i, pp. 174–175. F. Steiner, ISBN 3-515-05624-6