Էլեկտրական մեկուսիչ

Էլեկտրական մեկուսիչ, մեծ տեսակարար էլեկտրական դիմադրություն ունեցող նյութ։ Էլեկտրասարքավորման՝ տարբեր էլեկտրական պոտենցիալներ ունեցող մասերը մեկուսացնելու և հողի, իրանի, կառույցի հետ կարճ միացումը կանխելու համար ծառայող էլեկտրատեխնիկական սարք։ Տարբերում են հետևյալ մեկուսիչները․

գծային (հաղորդալարերը էլեկտրահաղորդման գծերի հենարաններին ամրացնելու համար),
կայանային (բաշխիչ հարմարանքներում հոսանքատար մասերի մոնտաժման համար),
ապարատային (էլեկտրական ապարատներում ու մեքենաներում դետալների ամրացման և բաժանման համար)։

Մետաղական, մեկ կողմից կարճ միացված երկլար կամ համառանցք գծի հատված, որը հավասար է աշխատանքային ռադիոալիքի երկարության 1/4-ին և գծի մյուս ծայրում ունի մեծ էլեկտրական դիմադրության։ Գերբարձր հաճախականության ռադիոկոնստրուկցիաներում կիրառվում է որպես հենարան, իսկ գծերում՝ որպես բացակ (խզում)։

Սա էլեկտրականության մասին անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 7, էջ 443)։