Ես մահացել եմ, բայց ընկերներ ունեմ
Ես մահացել եմ, բայց ունեմ ընկերներ (ֆր.՝ Je suis mort mais j'ai des amis), 2015 թվականի ֆրանկո-բելգիական կատակերգություն, ֆիլմի ռեժիսորներն են Գիյոմ և Ստեֆան Մալանդրենները։ Ֆիլմի պրեմիերան կայացել է 2015 թվականի հունիսի 11-ին Կաբուրայում կայացած ռոմանտիկ ֆիլմերի կինոփառատոնում։ Ֆիլմը առաջադրվել է 2016 թվականի Ֆրանսիական Սեզար կինոմրցանակի համար՝ «Արտասահմանյան լավագույն կինոնկար» անվանակարգում[6] և Բելգիայի «Մագրիտ» կինոմրցանակների 7 անվանակարգերում, մասնավորապես՝ «Լավագույն կինոնկար» անվանակարգում[7]։
 ֆր.՝ Je suis mort mais j'ai des amis | |
|---|---|
 | |
| Երկիր |  Ֆրանսիա Բելգիա |
| Ժանր | կինոկատակերգություն |
| Թվական | 2015, ապրիլի 28, 2016[1], հունիսի 17, 2015 և հուլիսի 22, 2015 |
| Լեզու | ֆրանսերեն |
| Ռեժիսոր | Գիյոմ Մալանդրեն[2][3] և Ստեֆան Մալանդրին[2][3] |
| Պրոդյուսեր | Ժակ Անրի Բրոնքարթ |
| Սցենարի հեղինակ | Գիյոմ Մալանդրեն |
| Դերակատարներ | Բոուլի Լաններս[3], Վիմ Ուիլերթ, Լիե Սալեմ, Սերժ Ռյաբուկին, Stéphanie Van Vyve?[4] և Վենսան Տավիե[4] |
| Տևողություն | 96 րոպե[5] |
Սյուժե խմբագրել
Չորս բելգիացի ռոքեր՝ Յանը, Վիմը, Նիկոլյան և Ժիպին իրենց կյանքում առաջին անգամ հնարավորություն է ունենում իրականացնելու իրենց վաղեմի երազանքը՝ ելույթ ունենալ Լոս Անջելեսում։ Այնուամենայնիվ, խմբի թմբկահարը իրեն չափազանց ծեր է համարում, և նրա համար պետք է գտնել երիտասարդ փոխարինող։ Բայց ամեն ինչ էլ ավելի է վատանում, երբ Ժիփին մահանում է մեկնելու նախօրեին։ Զայրացած ընկերները առևանգում են հանգուցյալի աճյունասափորը՝ իրենց հետ վերցնելով Ամերիկայում շրջագայության ժամանակ։ Ճանապարհին նրանք պարզում են, որ իրենց ընկերը գեյ է եղել և հինգ տարի ապրել է իր ընկերոջ՝ Դենիի հետ։
Դերասանական կազմ խմբագրել
| Դերակատար | Դեր |
|---|---|
| Բուլի Լաններս | Յան |
| Վիմ Վիլարտ | Վիմ |
| Լիե Սալեմ | Դենի |
| Սերժ Ռյաբուկին | Պիեռ |
| Էդդի Լեդու | Նիկոլյա |
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Internet Movie Database — 1990.
- ↑ 2,0 2,1 http://www.imdb.com/title/tt4075488/
- ↑ 3,0 3,1 3,2 http://www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=221289.html
- ↑ 4,0 4,1 ČSFD (չեխերեն) — 2001.
- ↑ Internet Movie Database — 1990.
- ↑ «César 2016 : Marguerite, Trois souvenirs de ma jeunesse, Dheepan et Mustang en tête des nominations».(չաշխատող հղում)>
- ↑ «Magritte du cinéma : pluie de nominations pour Жако Ван Дормель et Savina Dellicour». Le Soir (фр.). 12.01.2016. Վերցված է 1.02.2016-ին.
{{cite news}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)(չաշխատող հղում)