Բալթիական խութ
Բալթիական խութ (էստ․՝ Balti klint), հանդիսանում է էրոզիայի ենթարկված կրաքարե ժայռ։ Այս գոյացությունը ունի մոտավորապես 1100—1200 կմ երկարություն և սկսում է շվեդական Էլանդ կղզուց, անցնում Էստոնիաով ու ՌԴ–ի Լենինգրադի շրջանով և հասնում մինչև Լադոգա լիճ։ Առավել մեծ խութերը ընդգծված են էստոնական Իդի–Վիրմա կոմսությունում, որտեղ դրանց բարձրությունը հասնում է 56 մ[1]։ Բնական խոչընդոտ հանդիսացող խութը հաճախ օգտագործվել է նաև բնական ամրություն, որի վրա կառուցվել են Լադոգայի հին ամրոցը, Կապորյան, Կինգիսեպ, Իվանգորոդյան ամրոցները[2], հին Տալլինը[3]. Խութից բերված կրաքարով կառուցվել է նաև Օրեշեկի ամրոցը։
Պատկերներ
խմբագրել-
Վալաստե ջրվեժ -
Բալթյան ծովի էստոնական ափի կրաքարե ժայռերը -
Իվանգորոդյան ամրոցը կառուցված կրաքարե կղզու վրա -
Պակրի թերակղզու կրաքարե ժայռերը
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ Глинт // Яндекс.Словари › Большая советская энциклопедия — 1969—1978։
- ↑ «Г. А. Исаченко. Путешествие длиной в 300 километров и 3 миллиарда лет». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ նոյեմբերի 11-ին. Վերցված է 2013 թ․ դեկտեմբերի 5-ին.
- ↑ Հյուսիս–էստոնական կրաքարը որպես Էստոնիայի բնության խորհրդանիշ Արխիվացված 2013-11-11 Wayback Machine (էստոներեն)
Արտաքին հղումներ
խմբագրել
|
Սա անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։ Այս նշումը հարկավոր է փոխարինել համապատասխան թեմատիկ նշումով։ |