Բալետի մենապարուհին
«Բալետի մենապարուհին» (ռուս.՝ «Солистка балета»), խորհրդային ֆիլմ, որը նկարահանել է ռեժիսոր Ալեքսանդր Իվանովսկին[1][2] 1947 թվականին[3][4]։
 ռուս.՝ Солистка балета | |
|---|---|
| Երկիր | .svg){kind=small} ԽՍՀՄ |
| Ժանր | երաժշտական ֆիլմ |
| Թվական | 1947 |
| Լեզու | ռուսերեն |
| Ռեժիսոր | Ալեքսանդր Իվանովսկի |
| Դերակատարներ | Միրա Ռեդինա |
| Օպերատոր | Արկադի Կոլցատի |
| Կինոընկերություն | Լենֆիլմ |
Սյուժե խմբագրել
Ռոմանտիկ երաժշտական ֆիլմը պատմում է երկու երիտասարդ արտիստների՝ բալետի պարուհի Նատաշա Սուբոտինայի և օպերային երգիչ Ալեքսեյ Օզերովի ստեղծագործական ուղու մասին, որոնք սիրում են միմյանց։
Դերերում խմբագրել
- Միրա Ռեդինա – Նատաշա Սուբոտինա
- Վիկտոր Կազանովիչ – Ալեքսեյ Օզերով
- Օլգա Ժիզնևա – Վերա Գեորգիևնա Նելիդովա, պարարվեստի ուսումնարանի դասախոս
- Վլադիմիր Գարդին – Լյուբոմիրսկի, կոնսերվատորիայի պրոֆեսոր
- Գալինա Ուլանովա – Սինելնիկովա, բալերինա
- Վլադիմիր Պրեոբրազենսկի – նրա զուգընկերը
- Նոննա Յաստրեբովա – Օլգա Վերեյսկայա
- Նինա Բոլդիրևա – Օլգայի մայրը
- Կոնստանտին Ադաշևսկի – Օլգայի հայրը
- Ալեքսանդր Օրլով – Ապոլոն Վլադիմիրովիչ Իվոլգին
- Ֆեոդոր Կուրիխին – Կուզմա, պարարվեստի ուսումնարանի դռնապան
- Անատոլի Նելիդով-Նատաշայի պապը
- Ալեքսանդրա Տրիշկո – Նատաշայի տատը[5]
- Մ. Ֆ. Կամալետդինով – Նիկոլայ Լեբեդև, Նատաշայի զուգընկերը
- Լուսագրերում նշված չէ՝
- Տատյանա Պիլեցկայա – էպիզոդ
Նկարահանող խումբ խմբագրել
- Սցենարի հեղինակներ՝ Արոն Էրլիխ, Ալեքսանդր Իվանովսկի
- Ռեժիսոր՝ Ալեքսանդր Իվանովսկի
- Օպերատոր՝ Արկադի Կոլցատի
- Նկարիչ՝ Իսահակ Մախլիս
- Կոմպոզիտոր՝ Վենեդիկտ Պուշկով
Քննադատություն խմբագրել
Այն ժամանակվա խորհրդային կինեմատոգրաֆիայի ղեկավար Իվան Բոլշակովը ֆիլմն անվանել է միջակ[6]։
Ֆիլմի թողարկումից կարճ ժամանակ անց Ա. Ստոյանովը քննադատել է այն «Искусство кино» ամսագրում[7]․ «Ամեն ինչ միամիտ ու ծայրահեղորեն անհեթեթ է և տարօրինակ է թվում, որ ֆիլմը, այնուամենայնիվ, հավաքվել է և հավակնում է ինչ-որ ամբողջականության»։ Քննադատի կարծիքով՝ «երաժշտական կոմեդիայի ժանրն այս դեպքում զարմանալիորեն աղքատացել է», իսկ «Ա. Էրլիխի սցենարը ֆիլմի անհաջողության առաջին և գլխավոր պատճառն է»։ Միևնույն ժամանակ գրախոսականում բարձր է գնահատվել գլխավոր դերը կատարող դերասանուհու աշխատանքը․ «Ռեդինան ներքին հմայք ունի, և կարելի է պատկերացնել, թե որքան պայծառ ու նպատակասլաց կլիներ նրա խաղը, եթե սցենարային խնդիրներն ու ռեժիսորական ղեկավարությունն արժանի լինեին նրա դրամատիկ ու պարային տաղանդին»[8]։
Կինոքննադատ Ռոստիսլավ Յուրենևը նշել է «էկրանին... երիտասարդ արտիստուհի Մ. Ռեդինայի հայտնվելը, որը փայլեց երիտասարդության անմիջականությամբ, բնածին դերասանական տակտով, իսկական դերասանուհու անվիճելի տվյալներով և լավ բալերինայի տեխնիկայով»[9]։ Սակայն, ընդհանուր առմամբ, նա ֆիլմն անհաջող է համարել[10]։ Նրա կարծիքով՝ «ֆիլմի հեղինակները, օգտագործելով հին սյուժեն և տրաֆարետային կերպարները, կրկնում են արվեստում հաջողության հասնելու դյուրինության մասին սովորական սուտը», իսկ «սիրային պերիպետիաները լուծված են ֆիլմում դժգույն, ոչ սրամտորեն, շաբլոնային»[9][10]։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Васильев представит зрителям в Красноярске фильмы об Улановой
- ↑ «Во Фрунзенском районе состоится ретро-показ фильма «Солистка балета»». Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հունիսի 28-ին. Վերցված է 2021 թ․ հուլիսի 1-ին.
- ↑ Кинопоказы в библиотеке им. Маяковского
- ↑ Алексей Романов: «Большой» — большой фильм про большой балет
- ↑ Солистка балета (1947) Full Cast & Crew
- ↑ Большаков, 1952, էջ 22
- ↑ Стоянов, 1947, էջ 25—27
- ↑ Стоянов, 1947, էջ 27
- ↑ 9,0 9,1 Юренев, 1961, էջ 131
- ↑ 10,0 10,1 Юренев, 1964, էջ 407
Գրականություն խմբագրել
- Стоянов А. Оскудение жанра // Искусство кино. — 1947. — № 3. — С. 25—27.
- Большаков И. Советское киноискусство в послевоенные годы. — М.: Знание, 1952. — 40 с.
- Юренев Р.Н. Кинокомедия // Очерки истории советского кино / Под ред. Ю.С. Калашникова, Л.П. Погожевой, Р.Н. Юренева. — М.: Искусство, 1961. — Т. 3. — С. 131—132. — 778 с.
- Юренев Р.Н. Советская кинокомедия. — М.: Наука, 1964. — С. 407—408. — 537 с.
Արտաքին հղումներ խմբագրել
- Солистка балета. К 75-летию со дня рождения М. Е. Рединой Արխիվացված 2018-10-22 Wayback Machine // «Линия», 2001