Արդուկի թանգարան
Արդուկի թանգարան (ռուս.՝ Музей утюга), ձեռնարկատեր Անդրեյ Վորոբյովին պատկանող մասնավոր թանգարան Պերեսլավլ Զալեսկի քաղաքում՝ նվիրված կենցաղային արդուկների պատմությանը։
Արդուկի թանգարան | |
---|---|
Տեսակ | թանգարան և ճարտարապետական հուշարձան |
Երկիր | Ռուսաստան |
Տեղագրություն | Պերեսլավլ Զալեսկի |
Հիմնադրվել է | 2002 |
Պատմություն խմբագրել
1999 թվականի դեկտեմբերին[1] գործարար Անդրեյ Վորոբյովը (1995 թվականին բացել է[2] հնատիպ իրերի իր խանութը) 1,5 հազար դոլարով[3] գնել է Պերեսլավլի կենտրոնում գտնվող Սովետսկայա փողոցի թիվ 11 երկհարկանի այրված տունը (նախկինում այդտեղ կոմունալ բնակարաններ են եղել)։ Ինժեներ-շինարար Բորիս Կուզեմիչ Աբրաշկինը (Վորոբյովի բարեկամը և արդուկի թանգարանի տեխնիկական տնօրենը) ստացել է շենքի վերանորոգման և հողամասի սեփականաշնորհման թույլտվություն[4]։
Շենքի վերանորոգումը շարունակվել է երեք տարի, վերանորոգման աշխատանքների համար ծախսվել է 30 հազար դոլար։ Գրեթե նույնքան գումար էլ ծախսվել է արդուկների որոնման և գնման համար[5]։ Արդուկի թանգարանի բացումը կայացել է 2002 թվականի հունիսի 29-ին[6]։ Արդուկների մեծ մասը ձեռք է բերվել մոսկովյան Իզմայլովո շրջանի վերնիսաժից[1]։ Մի շարք հետաքրքիր ցուցանմուշներ գտնվել են աղբահորերից[7]։
2002-2004 թվականներին թանգարանի այցելությունները եղել են անվճար[2][7][8]։ 2006 թվականին թանգարանի մուտքը շարունակել է մնալ անվճար, սակայն հատուկ արկղիկի մեջ այցելուները կարող էին գումար թողնել[9]։ Հետագայում թանգարանի մուտքը դարձավ վճարովի[10]։
Թանգարանը «հիմնական եկամուտ» (մոտ 70 տոկոսը) ստանում է իր պահեստներից այցելուներին վաճառելով արդուկներ 100 ռուբլուց մինչև 10 հազար ռուբլի։ Եկամտի երկու երրորդը գալիս է ամառային զբոսաշրջային շրջանում՝ մայիսից մինչև սեպտեմբեր[3]։ Ամռանը թանգարանի ամսական եկամուտը կազմում է 70-100 հազար ռուբլի[5]։
Յուրաքանչյուր ամիս թանգարանն ունենում է 1200 այցելու[5], որոնց 95 %-ը մոսկվացիներ են, մյուսները Ռուսաստանի այլ քաղաքներից են ու տարբեր երկրներից[3]։
Օգտագործելով Արդուկի թանգարանի եկամուտը՝ 2003 թվականին Անդրեյ Վորոբյովն ու Դմիտրի Նիկիշկինը Վեսկովո գյուղում բացել են Թեյնիկի թանգարան։ Ամռանը Թեյնիկի թանգարանի եկամուտն ամսական կազմել է 50-70 հազար ռուբլի։ Վորոբյովի համար երկու մասնավոր թանգարանները հոբբի չեն, այլ հիմնական շահութաբեր բիզնես[5]։
Պերեսլավլ քաղաքն Արդուկի թանգարանի հավաքածուի հետ որևէ առնչություն չունի[11]։
Թանգարանի հավաքածու խմբագրել
Թանգարանի հավաքածուում կա ավելի քան 200 արդուկ[12]։
Թանգարանի առաջին հարկում գործում է հուշանվերների խանութ, երկրորդ հարկում ներկայացված են արդուկները։ Կենտրոնական ցուցափեղկը նվիրված է յոթ հիմնական տեսակի արդուկների՝
- Տաքացնող արդուկ
- Չուգունային տաքացնող միջուկով արդուկ
- Ածուխով արդուկ
- Շոգեարդուկ
- Սպիրտային արդուկ
- Գազային արդուկ
- Էլեկտրական արդուկ[4]
Տարին մի քանի անգամ թանգարանում կազմակերպվում է «Արդուկի փառատոն», որի ընթացքում ցանկացած այցելու կարող է օգտագործել արդուկները[13]։
Թանգարանագետ, արվեստաբանության դոկտոր Ալեքսեյ Վալենտինովիչ Լեբեդևը պնդում է, որ Արդուկի թանգարանը մի խանութ է, որտեղ «թանգարան» բառն օգտագործվում է գովազդի համար[14]։
Պատկերասրահ խմբագրել
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 Золотое кольцо, 2002, 25 июня.
- ↑ 2,0 2,1 Независимая газета, 2004, 12 апреля.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Юрий Москаев. Частные ценности // Коммерсантъ-ДЕНЬГИ. 15 марта 2004 года.
- ↑ 4,0 4,1 Торговая газета. 30 июня 2006 года.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Секрет фирмы. 23 июня 2008 года.
- ↑ Работница. 30 августа 2007 года.
- ↑ 7,0 7,1 Время МН, 6 февраля 2003 года.
- ↑ Российская газета. 26 июля 2002 года.
- ↑ Крестьянка, май 2006 года.
- ↑ Форум «Автопутешествия по России»
- ↑ Новые известия. 27 июля 2011 года.
- ↑ Московский комсомолец. 24 июля 2004 года.
- ↑ Русский век, декабрь 2008 года.
- ↑ Лебедев, А. В. В каком направлении будут развиваться музеи? Интервью // Iron magazine Արխիվացված 2021-01-26 Wayback Machine. 2016.