Առտիալի բարբառ
Առտիալի բարբառ - հայերենի կը ճյուղի եռաստիճան բաղաձայնական համարգ ունեցող բարբառ։
Խոսվում է Լեհաստանի, Բուկովինայի, Սուչավայի, Տրանսիլվանիայի, Հունգարիայի և Ռումինիայի տարբեր կողմերը ցրված հայաբնակ վայրերում։ Ներկայանում է տարբեր խոսվածքներով, որոնք ընդհանոր առմամբ այդպես են կոչվել Հրաչյա Աճառյանի կողմից։ Հնչյունական երևույթներով այս բարբառը նման է գրաբարին. սահմանական ներկան կազմվում է գի մասնիկով (գի սիրիմ). հայցականը ստանում է զ նախդիրը (ըզընկերը)[1]։
ԳրականությունԽմբագրել
- Հրաչյա Աճառյան, Քննություն Առտիալի բարբառի, Երևան, 1953։
ԾանոթագրություններԽմբագրել
- ↑ Հ. Զ. Պետրոսյան, Ս. Ա. Գալստյան, Թ. Ա. Ղարագյուլյան (1975)։ Լեզվաբանական բառարան։ Երևան: ՀՍՍՀ ԳԱ հրատարակչություն։ էջ էջ 29
|
Սա բարբառի մասին անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։ |
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 551)։ 
|