Անվստահության քվե

Անվստահության քվե (անգլ.՝ Vote of no confidence), խորհրդարանում (երկպալատ խորհրդարաններում, ստորին պալատում) հավանության չարժանացած կառավարության կամ առանձին նախարարի քաղաքական գիծը, ծրագիրը կամ օրինագիծը (օրենքի նախագիծը)։

ՆշանակությունԽմբագրել

Անվստահության քվե հարուցող հարց կարող են առաջադրել կառավարությունը, խորհրդարանական խմբակցությունը կամ պատգամավորների խումբը։ Կառավարությանը արտահայտված անվստահությանը սովորաբար հանգեցնում է կամ կառավարության հրաժարականին կամ նոր կառավարության ձևավորմանր, կամ խորհրդարանի արձակմանը և խորհրդարանական նոր ընտրությունների նշանակմանը։

Անվտանգության քվեն ՀՀ ՍահմանադրությամբԽմբագրել

ՀՀ Սահմանադրությամբ Անվտանգության քվե նախատեսվում է հետևւյալ դեպքերում, երբ ա) ընտրվում է նոր խորհրդարան. բ) ձեւավորամ է նոր կառավարության. գ) կաոավարությունը ներկայացնում է օրենքի նախագիծ։

Առաջին երկու դեպքում կառավարությանը խորհրդարանում ներկայացնում է իր գործունեության ծրագիրը Ազգային ժողովում դնելով իր վստահության հարցը (հ. 74)։ Երրորդ դեպքում կառավարությունը կարող է նույն նստաշրջանի ընթացքում իր վստահության հարցը դնել երկու անգամից ոչ ավելի (հ. 75)։ Կառավարության անվստահության հարցը կարող է դրվել նաև պետական բյուջեի հաստատման առնչությամբ (հ. 90), ինչպես նաեւ Ազգային ժողովը կարող է անվստահություն հայտնել կառավարությանն առհասարակ (հ. 84)։

ԱղբյուրներԽմբագրել

Հայկական Սովետական Հանրագիտարան, հատոր 1-12, 1974-1986 թթ, Երևան
Է․ Աղայան «Արդի հայերենի բացատրական բառարան», հատոր 1-2, 1976 թ, Երևան
А․ Б. Барихин "Большой юридический словарь", 2002 թ, Москва

Սա իրավաբանության մասին անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։

Սա քաղաքագիտության մասին անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 440)։