Աղբուղա Օրբելյան
Աղբուղա Օրբելյան (ոչ ուշ քան 1314 - ոչ վաղ քան 1331), հայ իշխանազուն, Ջալալ Օրբելյանի և Գոնցա իշխանուհու կրտսեր որդին, Օրբելյանների իշխանական տոհմից[1][2][3]։
| Աղբուղա Օրբելյան | |
|---|---|
| Ծնվել է | ոչ ուշ քան 1314 |
| Մահացել է | ոչ վաղ քան 1331 |
| Ծնողներ | հայր՝ Ջալալ Օրբելյան, մայր՝ Գոնցա Օրբելյան |
Կենսագրություն
խմբագրելՇահնշահի, Էլիկումի և Ստեփանոս-Տարսայիճի կրտսեր եղբայրն է[1][2]։ Հիշատակվում է 1314 թվականին Ստեփանոս-Տարսայիճի կողմից Պողոս վարդապետ Կիլիկեցուն գրել տված ձեռագիր Ավետարանի հիշատակարանում[1][2] և 1331 թվականին Թորոս Փիլիսոփայի կողմից գրված Ավետարանի հիշատակարանում, որտեղ դեռ ողջ են Աղբուղան և Էլիկումը, իսկ նրանց մյուս եղբայրը՝ Շահնշահը արդեն մահացել է[3]։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Ցուցակ ձեռագրաց Դադեան Խաչիկ վարդապետի», Խաչիկ վարդապետ, Վաղարշապատ, 1898, մաս Բ, էջ 30ա:
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Հայոց անձնանունների բառարան», Հրաչյա Աճառյան, Երևան, 1942, Հատոր 1, Ցուցակ 1, Էջ 104։
- ↑ 3,0 3,1 «ԺԴ դարի հայերեն ձեռագրերի հիշատակարաններ», Նյութեր հայ ժողովրդի պատմության, Գիրք 2, Կազմ.՝ Լևոն Խաչիկյան, Պատմության ինստիտուտ ՀՍՍՌ ԳԱ, Երևան, ՀՍՍՌ ԳԱ հրատ., 1950, էջ 100, 231.