Ազնավոր (անձնանուն)
արական անձնանուն
Ազնավոր, հայկական արական անուն։ Կազմված է հայերեն գավառական ազնաւոր՝ «հսկա, վիթխարի մարդ, դյուցազն» բառից, որից փոխառյալ են նաև վրացերեն ազնաուրի՝ «ազնվական, իշխանավոր», ռուս.՝ азнагур՝ «վրացի ազնվական» բառերը։ Որպես արական անուն գործածվել է 14-17-րդ դարերում։ Այստեղից էլ առաջացել է Ազնավորյան ազգանունը[2]։
Ազնավոր Ազնավոր | |
---|---|
Տեսակ | արական անձնանուն |
Նշանակություն | հսկա, վիթխարի մարդ, դյուցազն |
Ծագում | |
Ծագման լեզու | հայերեն[1] |
Գիր | Հայոց գրեր |
Կապված հոդվածներ | «Ազնավոր» սկսվող էջեր |
Գործածություններ խմբագրել
- Ազնաւոր, իր մերձավորների հետ գնեց մի Աւետարան և նվիրեց Սեբաստիայի Ս․ Նշան վանքին[3]։
- Ազնաւուր, ամուսին Մելիք Խաթուն տիկնոջ, որ Վանում գրել տվեց մի Աւետարան[4]։
- Ազնաուր, որդի Փաշայի, որ Թովմա առաքյալի վանքում գրել տվեց մի Աւետարան[5]։
- Ազնաւուր, որդի տանուտեր Մարտիրոսի, որ Բերկրիում գրել տվեց մի Աւետարան[6]։
- Ազնաւոր, հիշված 1653 թ․[7]
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 Աճառյան Հ. Հայոց անձնանունների բառարան (հայ.) — Երևանի պետական համալսարան, 1942. — հատոր 5.
- ↑ Հրաչյա Աճառյան, Հայոց Անձնանունների Բառարան, հ. Ա, Երևան, «Երևանի պետական համալսարանի հրատարակություն», 1942, էջ 64 — 634 էջ։
- ↑ Ձեռագիր, Սեբաստիա, ՀԱ, էջ 45, 1926 թ
- ↑ Նօտարք, էջ 171, 1453 թ
- ↑ Ձեռագիր, Վասպուրական, էջ 463-464, 1471 թ
- ↑ Ձեռագիր, Վասպուրական, էջ 467, 1473 թ
- ↑ Երեմ․ չել․ օրագր․, էջ 36