Աբել Թաղարցի (, Դահար, Ալաշկերտի գավառակ) թաղարցի հայ պարոն, ապրել է 160 տարի, աչքերը կուրցած էին[1][2][3]։

Աբել Թաղարցի
ԾննդավայրԴահար, Ալաշկերտի գավառակ

Խուլեի վանք խմբագրել

Աբել Թաղարցին գնացել է Խուլեի վանք ուխտի, որտեղ նրա աչքերը բժշկվել են։ Ապա վանքապատկան հողերը խլած Լոյսալի գյուղի մոլլայի դեմ է գնացել և ետ ստացել հողերը[1][2]։ Աբել Թաղարցու մասին հիշատակվում է 1443 թվականին Խուլեվանքում գրված մի ավետարանի մեջ, որը գրել է եպիսկոպոս Գևորգ Չմշկազեկցին[3]։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. 1,0 1,1 «Թորոս Աղբար», Գարեգին Սրվանձտյան, Կ․Պոլիս, 1884 Հատոր Բ, էջ 350․
  2. 2,0 2,1 «Հայոց անձնանունների բառարան», Հրաչյա Աճառյան, Երևան, 1944, Հատոր 1, Ցուցակ 1, Էջ 18.
  3. 3,0 3,1 «Հայերէն Յիշատակարաններ», ՊՂԲ (1443).

Աղբյուրներ խմբագրել

  • «Հայոց անձնանունների բառարան», Հրաչյա Աճառյան, Երևան, 1944, Հատոր 1, Ցուցակ 1, Էջ 18.
  • «Թորոս Աղբար», Գարեգին Սրվանձտյան, Կ․Պոլիս, 1884 Հատոր Բ, էջ 350․
  • «Նօտարք հայոց», Ղևոնդ Փիրղալեմյան, Կ. Պոլիս, 1888, Էջ 131.
  • «Հայերէն Յիշատակարաններ», ՊՂԲ (1443).