Ալաշկերտի գավառակ
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Ալաշկերտ (այլ կիրառումներ)
Ալաշկերտ, Թոփրակկալա, Վալաշկերտ, Վաղարշակերտ, գավառակ Արևմտյան Հայաստանում, Էրզրումի վիլայեթի Բայազետի գավառում, Ալաշկերտի հովտի կենտրոնական մասի հյուսիսային կողմում։ Ալաշկերտը եղել է Մեծ Հայքի Այրարատ աշխարհի բաղկացուցիչ մասը։ Կենտրոնը Ալաշկերտ քաղաքն էր։
Գավառակ | |
---|---|
Ալաշկերտ | |
Վարչական տարածք | Արևմտյան Հայաստան |
Վիլայեթ | Էրզրումի վիլայեթ |
Գավառ | Բայազետի գավառ |
Այլ անվանումներ | Թոփրակկալա, Վալաշկերտ, Վաղարշակերտ |
Պաշտոնական լեզու | Հայերեն |
Ազգային կազմ | Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը), քրդեր |
Կրոնական կազմ | Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը) |
Տեղաբնականուն | ալաշկերտցի |
Ժամային գոտի | UTC+3 |
Աշխարհագրություն Խմբագրել
Ալաշկերտ գավառակը հյուսիսից շրջապատված է եղել Հայկական Պար լեռնաշղթայով, հարավում Ծաղկանց լեռներով։ Ունի արգավանդ հողատարածքներ և արագահոս գետեր։
Բնակչության կազմը Խմբագրել
Բնակչությունն հիմնականում կազմված էր հայերից և քրդերից։ Ըստ Ա. Երիցյանի տվյալների 1876 թվականին Ալաշկերտ գավառն ունեցել է 70 գյուղ, իսկ ըստ ռուսական աղբյուրների՝ 104 գյուղ։
Գյուղատնտեսություն Խմբագրել
Բնակչությունն հիմնականում զբաղվում էր անասնապահությամբ, երկրագործությամբ։ Հիմնականում մշակում էին հացահատիկային կուլտուրաներ, որի մեծ մասը վաճառում էին Բիթլիսի և Վանի բնակիչներին։
Հայաթափություն Խմբագրել
Գավառակի բնակիչները 1829 և 1878 թվականներին գաղթել են Անդրկովկաս։ Մնացած հայությունը բնաջնջվել է 1914-1915 թվականներին։
Մշակութային արժեքներ Խմբագրել
1903 թվականի դրությամբ Ալաշկերտի գավառակում կար Ս. Հովհաննես (Ուչքիլիսա) վանքը և 32 հայկական եկեղեցիներ[1]։
Աղբյուրներ Խմբագրել
- «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
Տես նաև Խմբագրել
Ծանոթագրություններ Խմբագրել
- ↑ «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ 1, էջ 63