Պալասիո Բարոլո
Պալասիո Բարոլո (իսպ.՝ Palacio Barolo, կամ Պասսաժ Բարոլո, Բարոլո պատկերասրահ), Արգենտինայի մայրաքաղաք Բուենոս Այրեսի Մոնսերատ շրջանի Ավենիդա դե Մայո պողոտայում գտնվող կառույց։ Շինարարության ժամանակ՝ 1923 թվականին, շենքը եղել է քաղաքի և ամբողջ Հարավային Ամերիկայի ամենաբարձր կառույցը։ Ընդգրկված է ազգային պատմական հուշարձանների ցանկում[1]:
| Պալասիո Բարոլո | |
|---|---|
 | |
| Երկիր` |  Արգենտինա |
| Ճարտարապետական ոճ` | մոդեռն |
| Ճարտարապետ` | Մարիո Պալանտի |
 | |
 | |
Պատմություն խմբագրել
Իտալացի ճարտարապետ Մարիո Պալանտին պալատը կառուցել է գործարարի Լուիս Բարոլոյի խնդրանքով։ Պալանտին նաև հեղինակել է շենքի տարրերի յուրօրինակ դիզայնը, ինչպիսիք են դռան բռնակներ, լամպեր, վերելակների ճաղավանդակներ։ 1923 թվականի հուլիսի 7-ին շենքը բացվել է հանրության համար[2]։ Մինչև 1935 թվականը կառույցը եղել է քաղաքի ամենաբարձր շենքը։ Պալասիո Բարոլոն Ուրուգվայի Մոնտևիդեո քաղաքում ունի իր նմանակ կառույցը՝ Պալասիո Սալվո, որի ճարտարապետը կրկին Մարիո Պալանտինն է։
Շենքի առաջին սեփականատերը նախատեսել է օգտագործել առաջին երեք հարկերը իր համար, իսկ մնացած մասը հանձնել վարձով։ Այսօր այն հանդիսանում է գրասենյակային շենք (այստեղ են տեղակայված 520 ընկերություններ)։ Շենքը լուսավորվում է 300 000 կանդելաներով։ Շենքի վերին մասում է գտնվում փարոսը, որն աշխատում է հատուկ առիթների դեպքում։ Շինարարության արժեքը կազմել է 4,5 միլիոն արգենտինական պեսո։ Կառուցման ընթացքում օգտագործվել է 650 տոննա պողպատ, 3500 տոննա աղյուս և 70000 տուփ պորտլանդցեմենտ։ Բոլոր դեկորատիվ նյութերը, այդ թվում Կարարայի մարմարը ներկրվել են[3]։
22 հարկանի շենքի բարձրությունը 100 մետր է։ Պալանտին շենքը նախագծել է հիմնվելով Դանթե Ալիգիերիի «Աստվածային կատակերգություն» պոեմի վրա։ Շենքի հարկերը ճարտարապետը բաժանել է երեք մասերի՝ նկուղը խորհրդանշում է դժոխքը, 1-14-րդ հարկերը համարվում են այլաբանական քավարան, 15-22-րդ հարկերը խորհրդանշում են դրախտը։ Շենքի գագաթի փարոսը նման է «հրեշտակային հիերարխիայի»։ Ըստ մեկ այլ նախագծի՝ Պալասիո Բարոլոն պետք է լիներ մեծ բանաստեղծ Դանթեի դամբարանը, որի մասունքները ճարտարապետը նախատեսել էր տեղափոխել Բուենոս Այրես։
Շենքն ունի 9 վերելակ, 20 մետրանոց նկարազարդ առաստաղով սրահ։ Պալատի վերևում տեղադրված է փարոս, որի շնորհիվ շենքը կարելի է տեսնել նույնիսկ Ուրուգվայից։ 2009 թվականին շենքը վերանորոգվել է[4]։ 1997 թվականին Պալասիո Բարոլոն հռչակվել է ազգային պատմական հուշարձան[1]։ Շենքում գործում են մի քանի զբոսաշրջային գործակալություններ, օտարազգիների համար իսպաներենի դպրոց, խանութ, որտեղ տանգոյի համար զգեստներ են վաճառում։
Շենքի գագաթի փարոսի աշխատանքը վերսկսվել է 2009 թվականի սեպտեմբերի 25-ին։ Այն լուսավորել է Բուենոս Այրեսը 200-ամյա տոնակատարության շրջանակներում։ 2010 թվականի մայիսի 25-ից յուրաքանչյուր ամսվա 25-ին այն աշխատում է՝ լուսավորելով գիշերային Բուենոս Այրեսը[5]։
Պատկերասրահ խմբագրել
.JPG)
Պատմական լուսանկարներ խմբագրել
-
-
-
Գրաֆ Ցեպպելինն անցնում է շենքի վրայով, 1934 -
Գրաֆ Ցեպպելինն անցնում է շենքի վրայով, 1934
.jpg)
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 Decreto 437/97
- ↑ Contreras Leonel (2005): Libro Rascacielos porteños: historia de la edificación en altura en Buenos Aires, 1580-2005 Արխիվացված 2011-09-08 Wayback Machine.
- ↑ Molinari Ricardo Luis (1980): Buenos Aires, 4 Siglos. Tipográfica Editora Argentina, Buenos Aires. 416 p.
- ↑ «Palacio Barolo» (իսպաներեն). Pbarolo.com.ar. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հունիսի 23-ին. Վերցված է accessdate=15 сентября 2011-ին.
{{cite web}}: Missing pipe in:|accessdate=(օգնություն) - ↑ «Página/12 :: Sociedad :: El Barolo volvió con su farola». Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ հունիսի 13-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 3-ին.
Արտաքին հղումներ խմբագրել
|
Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Պալասիո Բարոլո կատեգորիայում։ |