Ֆոտոդիոդ
| Այս հոդվածն աղբյուրների կարիք ունի։ Դուք կարող եք բարելավել հոդվածը՝ գտնելով բերված տեղեկությունների հաստատումը վստահելի աղբյուրներում և ավելացնելով դրանց հղումները հոդվածին։ Անհիմն հղումները ենթակա են հեռացման։ |
Ֆոտոդիոդն ունի աղքատացված կիսահաղորդչային շերտ, որը բարձր էլեկտրական դաշտ է ծառայում բաժանելու ֆոտոգեներացված էլեկտրոն-խոռոչ զույգերը։ Գերարագ շահագործման համար աղքատացված շերտը պետք է լինի բարակ, որպեսզի նվազեցվի անցման ժամանակը։ Մյուս կողմից, պետք է բարձրացվի քվանտային արդյունավետությունը(ամեն ֆոտոնից գեներացված էլեկտրոն-խոռոչ զույգերի թիվը), աղքատացված շերտը պետք է բավականաչափ հաստ լինի, որպեսզի կլանվի ընկնող լույսի մեծ քանակություն։ Այսպիսով, առաջանում է ընտրություն բարձր արագությամբ արձագանքի և քվանտային արդյունավետության միջև։ Տեսանելի և ինֆրակարմիրին մոտ ալիքների երկարության տիրույթում, Ֆոտոդիոդներին սովորաբար հակառակ ուղղվածությամբ միացվում է չափավոր սնման լարում, որպեսզի նվազեցվի անցման ժամանակը և դիոդի ունակությունը։ Սակայն, հակադարձ միացման լարումը այնքան մեծ չէ որ տեղի ունենա հեղեղային ծակում կամ բազմապատկում։ Այս միացման եղանակը համապատասխանության մեջ է հեղեղային ֆոտոդիոդների հետ, որտեղ ներքին հոսանքի առաջացումը պայմանավորվում է հարվածային իոնացումը, որը դիտվում է հեղեղային ծակման պայմաններում։ Բացի հեղեղային ֆոտոդիոդից, բոլոր ֆոտոդիոդներն ունեն ֆոտոհոսանքի ուժեզացման գործակցի առավելագույն արժեք՝ հավասար մեկի։ Ուժեղացման գործակիցը էլեկտրահաղորդականությանը մասնակցող մեկ կլանված ֆոտոնին ընկնող էլեկտրոնների թիվն է, որոնք մասնակցում են էլեկտրահաղորդականությանը։ Ֆոտոէլեկտրական ուժեղացումը որոշվում է ընդունիչի հատկություններով՝ նյութի կառուցվածքով և նրանում օգտագործվող ֆոտոէֆեկտի տեսակով։ Այն կախված է լիցքակրի կյանքի տևողևթյան և թռիչքային ժամանակի հարաբերությունից և ֆոտոռեզիստորի կարևորագույն պարամետրերից է հանդիսանում։