Քաղաքացիական ազգայնականություն
Քաղաքացիական ազգայնականություն, նաև հայտնի է որպես զարգացած ազգայնականություն, ազատության, հանդուրժողականության, հավասարության և անհատական իրավունքներին համատեղելի ազգայնականության ոչ քսենոֆոբ տեսակին հավատող քաղաքական փիլիսոփաների կողմից սահմանված ազգայնականության տեսակ[1][2]։ Հաճախ վաղ քաղաքացիական ազգայնական են համարվում Էռնեստ Ռենան[3] և Ջոն Ստյուարտ Միլը[4][5]։ Քաղաքացիական ազգայնականները հաճախ պաշտպանում են ազգային ինքնության արժեքը, պնդելով, որ փոխադարձ, ինքնավար[6] կյանք վարելու համար անհատները ունեն ազգային ինքնության կարիք, ինչպես նաև ժողովրդավար քաղաքական գործիչները ճիշտ աշխատելու համար նույնպես ունեն ազգային ինքնության կարիք[7]։
Կոնցեպտ խմբագրել
Քաղաքացիական ազգությունը՝ քաղաքացիական ինքնությունն է, հիմնված ժողովրդավարական երկրում ընդհանուր քաղաքացիության վրա։ Այդպիսով, "քաղաքացիական ազգությունը" չի սահմանվում նրա լեզվով կամ մշակույթով, այլ նրա քաղաքական ինստիտուտներով և պրոգրեսիվ սկզբունքներով, որոնք իրեն քաղաքացիները պարտավորվում են պահպանել։ Քաղաքացիական ազգության անդամակցությունը բաց է բոլոր նրանց համար, ովքեր կիսում են այդ արժեքները[8]։
Տեսականորեն, քաղաքացիական ազգությունը կամ քաղաքացիական պետությունը չպտեք է առաջխաղացնի որևէ մշակույթ մեկ այլի հանդեպ։ Գերմանացի փիլիսոփա Յուրգեն Հաբերմասը պնդում էր, որ զարգացած երկիր ներգաղթածները կարիք ունեն ոչ թե տեղական մշակույթին ձուլմանը, այլ պետք է միայն ընդունեն տվյալ երկրի Սահմանադրությունը[8]։
Համեմատությունը էթնիկ ազգայնականության հետ խմբագրել
Քաղաքացիական ազգայնականությունը տարբերվում է էթնիկ ազգայնականությունից։ Մայքլ Իգնատիեֆը դիտարկում է հետևյալ տարբերությունը ազգայնականության նշված երկու տեսակի միջև[9]։
| Քաղաքացիական ազգայնականություն | էթնիկ ազգայնականություն |
|---|---|
| Ազգը սահմանվում է ընդհանուր օրենսդրությամբ կամ ընդհանուր Սահմանադրությամբ | Ազգը սահամնվում է ընդհանուր արմատներով կամ անցյալով |
| Կարելի է ընտրել անդամակցությունը տվյալ ազգին իմիգրացիայի միջոցով | Անդամակցությունը ազգին ժառանգական է |
| Կառավարությունը պլյուրալիստական ժողովրդավարություն | Կառավարությունում ազգային մեծամասնությունն է ընդունում բոլոր օրենքները |
| Անհատներն են ստեղծում իրենց ազգը | Ազգն է ստեղծում անհատին |
Տես նաև խմբագրել
Արտաքին հղումներ խմբագրել
- Tournier-Sol Karine (2015)։ «Reworking the Eurosceptic and Conservative Traditions into a Populist Narrative: UKIP's Winning Formula?»։ Journal of Common Market Studies 53 (1): 140–56։ doi:10.1111/jcms.12208
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Auer Stefan (2004)։ Liberal Nationalism in Central Europe։ Routledge։ էջ 5։ ISBN 1134378602։ Վերցված է մայիսի 13, 2017
- ↑ Tamir, Yael. 1993. Liberal Nationalism. Princeton University Press. 0-691-07893-9[Հղում աղբյուրներին]; Will Kymlicka. 1995. Multicultural Citizenship. Oxford University Press. 0-19-827949-3[Հղում աղբյուրներին]; David Miller. 1995. On Nationality. Oxford University Press. 0-19-828047-5.
- ↑ Renan, Ernest. 1882. "Qu'est-ce qu'une nation?"
- ↑ Mill, John Stuart. 1861. Considerations on Representative Government.
- ↑ «On Liberty and Utilitarianism»։ Goodreads։ Վերցված է 2016-06-28
- ↑ Kymlicka, Will. 1995. Multicultural Citizenship. Oxford University Press. 0-19-827949-3. For criticism, see: Patten, Alan. 1999. "The Autonomy Argument for Liberal Nationalism." Nations and Nationalism. 5(1): 1-17.
- ↑ Miller, David. 1995. On Nationality. Oxford University Press. 0-19-828047-5. For criticism, see: Abizadeh, Arash. 2002. "Does Liberal Democracy Presuppose a Cultural Nation? Four Arguments." American Political Science Review 96 (3): 495-509; Abizadeh, Arash. 2004. "Liberal Nationalist versus Postnational Social Integration." Nations and Nationalism 10(3): 231-250.
- ↑ 8,0 8,1 ANNA STILZ։ «Civic Nationalism and Language Policy»։ Philosophy & Public Affairs 37 (3): 257
- ↑ «Civic Nationalism & Ethnic Nationalism»
| Տես՝ when in Rome, do as the Romans do Վիքիբառարան, բառարան և թեզաուրուս |