Ցնցուղասունկ
| Ցնցուղասունկ | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||
| Գիտական դասակարգում | ||||||||||||
|
||||||||||||
| Լատիներեն անվանում | ||||||||||||
| Aspergillus | ||||||||||||
| Տեսակներ | ||||||||||||
100 տեսակ[1], включая: |
Ցնցուղասունկ` հայտնի է ավելի քան 170 Հայաստանի Հանրապետությունում` մոտ 50 տեսակ։ Բնակվում են հողում, այնտեղից տարածվում միջավայրի տարբեր հիմնանյութերի վրա։
Կառուցվածք խմբագրել
Միցելիումի հենարանային բջջից դեպի վեր աճում են ուղղաձիգ կոնիդիակիրներ, որոնց գնդաձևվ կամ գավազանաձև լայնացած գագաթը կրում է ստերիգմաներ (կոնիդիոգեն բջիջներ), որոնց վրա շխթայաձև դասաորված են կոնիդիումներ։ Սապտրոտրոֆ են, կան նաև մակաբույծներ։ Մասնակցում են ոչ միայն բուսական և կենդանական մնացորդների, այլև քիմիական կզմով բավականին բարդ նյութերի շրջանառությանը։
Տեսակները խմբագրել
Ասպերգիլները ունեն խոոշոր տնտեսական նշանակություն։ Դրանք համարվում են ֆերմենտների, օրգանական թթուների, հակաբիոտիկների, վիտամինների և այլն նյութերի պրոդուցենտներ։ Առավել տարածված տեսակներ են՝ Ասպեռգիլլուս նիգեռ, Ա. ֆլավուս, Ա. օչռացեուս այլն։
Գրականություն խմբագրել
- Համբարձումյան Վ. Վ., Սնկաբուծությունը ֆերմենտային տնտեսություններում