Վլադիմիր Բելիկով
ռուս արձակագիր, բանաստեղծ
Վլադիմիր Բելիկով Ալեքսանդրի (ռուս.՝ Владимир Александрович Беликов, 1940, Մոսկվա, ԽՍՀՄ - ապրիլի 26, 2015), ռուս արձակագիր, բանաստեղծ։
Վլադիմիր Բելիկով | |
---|---|
Ծնվել է | 1940 |
Ծննդավայր | Մոսկվա, ԽՍՀՄ |
Վախճանվել է | ապրիլի 26, 2015 |
Մասնագիտություն | գրող և բանաստեղծ |
Լեզու | ռուսերեն |
Քաղաքացիություն | Ռուսաստան և ԽՍՀՄ |
Կրթություն | Մագնիտոգորսկի մանկավարժական ինստիտուտ |
Կենսագրություն
խմբագրելԾնվել է Մոսկվայում։ Միառժամանակ սովորել է Մոսկվայի պետական համալսարանի փիլիսոփայության ֆակուլտետում և Գրականության ինստիտուտում։ Երկուսից էլ վտարվել է քաղաքական հայացքների համար։ Ներգրավվել է Սիմոն Բեռնշտեյնի և Էդմունդ Իոդկովսկու ոչ պաշտոնական գրական միավորումներում։ Ապրել է Մոսկվայում[1]։
Վլադիմիր Բելիկովը հայերեն
խմբագրել- «Դեղձանիկների համար ամոթ եմ զգում...»; «Ո՞նվ ընկար այդտեղ, որդ...»; «Ես հաստատ լուսնի պահակն եմ...»; «Գարուն...»; «Էս ո՞ւր ես թափվում ապրիլյան ձյուն...»; «Ես նա եմ...»; «Ժամանակն է, հա, ժամանակն է...»։ Ռուս մինիմալիստներ, Ստեփանակերտ, «Ոգի-Նաիրի», 2016, էջ 51-56։ Թարգմ.՝ Հրանտ Ալեքսանյան։
Երկեր
խմբագրել- «Литературные новости», № 3, 1992. Պատմվածքներ։
- Грустные рассказы. — М.։ АСЛАН, 1994. — 80 с.
- «Арион», № 2, 1996, с. 94-95. Բանաստեղծություններ։
- «Истина и жизнь», № 4, 2005. Չորս պատմվածք։
- Змеиные корни земной культуры. Введение в макроисторию. — М.։ Профит-Стайл, 2012. — 288 с.
- Змеиные корни земной культуры. Введение в макроисторию. Астрономическая макроистория России. — М.։ Профит-Стайл, 2013. — 400 с. 2-е изд. испр. и доп.
- Рассказы о самом-самом и Записки Рейнгартена. — М.։ Интеллектуальная Литература, 2014. — 222 с. / Рассказы о самом-самом и Записки Рейнгартена. — М.։ Зебра Е, 2015. — 224 с.
- Дневник из будущего и стихи. — М.։ Интеллектуальная Литература, 2014. — 320 с. / Дневник из будущего и стихи. — М.։ Зебра Е, 2015. — 320 с.
- Небесное и Земное. Рассказы за 50 лет. — М.։ Зебра Е., 2014. — 448 с.
- Боги, Люди, Звери, Травы. Рассказы за 50 лет. — М.։ Зебра Е., 2015. — 480 с.
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ Ռուս մինիմալիստներ, Ստեփանակերտ, «Ոգի-Նաիրի», 2016, էջ 51։