Սև փողերի տոկոսը
«Սև փողերի տոկոսը», Նար-Դոսի «Մեր թաղը» նովելաշարի նովելներից է, որն ուրույն կերպով նկարագրում է կործանարար սովորությունների անդառնալի հետևանքները։
Սև փողերի տոկոսը | |
|---|---|
| Հեղինակ | Նար-Դոս |
| Ժանր | նովել |
| Բնօրինակ լեզու | հայերեն |
| Կերպար(ներ) | Մարան, Արտեմ |
| Շարք | Մեր թաղը |
| Վիքիդարան | Սև փողերի տոկոսը |
Սյուժե խմբագրել
«Սև փողերի տոկոսը» նովելի հերոսը տարրական մարդկայինի անկման մի այլ կրողն է. խաղամոլ ու հարբեցող Արտեմը իր գորշ գոյությունը քարշ է տալիս` բացարձակ չմտահոգվելով մոր` պառավ Մարանի վիճակով։ Դրաման սրվում է հակադրության կենցաղային մի ինքնատիպ պատկերով։ Մարանը ապրում է իր մի քանի հավերով, որոնց խնամքը շնչավորվում է ծնողական գորովանքով. «Հավերից մեկը շարժվեց և քնաթաթախ մի խուլ կռկռոց արձակեց.
-Ջան, ջան, մատաղ, ջան,-արտասանեց պառավ Մարանը և հորանջեց»[1]:
Մյուս կողմից նրա գորովանքը վախի ու զարմանքի նման է հնչում, երբ հերթական անսպասելի այցից հետո Արտեմը մորն է տալիս մի բուռ «սև փողեր»։ Նրա բութ ու անմեղսունակ էությանն ավելի բնորոշ էր այն, որ կեսգիշերին հարբած տուն գալիս մոր վախեցած հարցին ի պատասխան ոռնար. «Զահրումար ու չոռ ա, բաց արա, էլի»։ Ընտանիքի համար այս տեսակների չարիք դառնալը երևում է նրանում, որ հիմա էլ Արտեմը գողանում է մոր հավերը` կործանման դատապարտելով նրան[2]։
Գաղափարական բովանդակություն խմբագրել
«Սև փողերի տոկոսը», ինչպես «Մեր թաղը» շարքի մյուս նովելները ևս, արտացոլում է ժանակաշրջանի ծանր կացությունը, երբ հնի հետ մեկտեղ դեն են նետվում հավատն ու սրբությունը, երբ հինը կործանվում էր, բայց նորը հուսալի ոչինչ չէր բերում և անխնա ոտնահարում էր մարդկային անհատականությունը[3]։ Նահապետական բարքերը, արմատավորված սնոտիապաշտությունըպաշտությունը կործանում, խեղաթյուրում են մարդկային խղճուկ ճակատագրերը։
Կերպարներ խմբագրել
- Մարան
- Արտեմ- Մարանի որդին