«Սիմֆոնիա № 1 (Շոստակովիչ)»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Նոր էջ «Ռուս կոմպոզիտոր Դմիտրի Շոստակովիչի առաջին սիմֆոնիան իր առաջին մեծ սիմֆոնիկ ստեղծագործությունն ...»: |
չ clean up, replaced: ընդհամենը → ընդամենը, added orphan, uncategorised, deadend, wikify tags oգտվելով ԱՎԲ |
||
Տող 1.
{{dead end|date=Դեկտեմբեր 2012}}
Ռուս կոմպոզիտոր Դմիտրի Շոստակովիչի առաջին սիմֆոնիան իր առաջին մեծ սիմֆոնիկ ստեղծագործությունն է: Այն գրվել է 1924-25 թվականներին երբ կոմպոզիտորը ընդհամենը տասնինը տարեկան էր: Այս տարիքի համար տվյալ ստեղծագործությունը համարվում է մեծագույն աշխատանք: Կոմոզիտորը այն գրել է Լենինգրադի Կոնսերվատորիան ավարտելու կապակցությամբ և այն ներկայացրել որպես ավարտական աշխատանք: ▼
▲Ռուս կոմպոզիտոր Դմիտրի Շոստակովիչի առաջին սիմֆոնիան իր առաջին մեծ սիմֆոնիկ ստեղծագործությունն է: Այն գրվել է 1924-25 թվականներին երբ կոմպոզիտորը
'''Ընդհանուր վերլուծություն'''
Տող 6 ⟶ 7՝
Նույնիսկ այս առաջին աշխատության մեջ արդեն պարզ ընդգծված են այն երաժշտական տարերը որոնք կոմպոզիտորը կօգտագործի իր հետագա գրեթե բոլոր սիմֆոնիաներում և այլ գործերում: Ստեղծագործությունը վկայում է Շոստակովիչի հանճարի մասին: Այս սիմֆոնիան ինչպես կոմպոզիտորի մյուս բոլոր ստեղծագործությունները իր մեջ պարունակում է ինքնակենսագրական էլեմենտներ: Այլ հանճարեղ կոմպոզիտորներ ինչպիսիք են Վոլֆգանգ Ամադեուս Մոցարտը Ֆրանց Շուբերտը և Ֆելիքս Մենդելսոնը նույնպես իրենց առաջին խոշոր ստեղծագործությունները գրել են հենց այս տարիքում՝ 18 տարեկան հասակում: Աշխատանքը ներկայացնելու ժամանակ կոնսերվատորիայի բոլոր մասնագետները և այդ թվում նաև կոմպոզիտոր Ալեքսանդր Գլազունովը հայտարարեցին որ երիտասարդ Շոստակովիչը ուներ անասելի կոմպոզիտորական և ստեղծագործական տաղանդ: Այս սիմֆոնիայում կա նաև Սերգեյ Պրոկոֆևի առաջին "Կլասսիկ" սիմֆոնիայի ազդեցությունը (որը գրվել է 1918 թվականին): Իսկապես համեմատելով այս երկու սիմֆոնիաները կարելի է գտնել շատ ընդնհաուր երաժշտական էլեմենտներ: Բայց պետք է նաև նշել որ Շոստակովիչի Առաջին Սիմֆոնիայի դանդաղ մասը շատ ավելի խորը և էմոցիոնալ է քան Պրոկոֆևի Առաջին Սիմֆոնիայի դանդաղ մասը:
Այս սիմֆոնիան շատ արագ տարածում է գտել և շատ գնահատվել է քննադաների կողմից հենց առաջին իսկ կատարումից հետո: Հանրությունը այս սիմֆոնիայի շնորհիվ գնահատել է Շոստակովիչի տաղանդը:
''Առաջին մաս - Ալլեգրետտո''
Տող 12.
Առաջին մասը իր կառուցվածքով նման է հետագա Հինգերորդ Սիմֆոնիային և Երկրորդ Թավջութակի Կոնցերտին: Շոստակովիչը միշտ սիրել է օգտագործել սոնատային ալլեգրո ֆորման և այտեղ նա նույնպես հավատարիմ է մնում իր սկզբունքներին: Սիմֆոնիան սկսում է մոդերատո տեմպով: Այս մասը իր մեջ պարունակում է նաև Շոստակովիչին շատ բնորոշ հումոր: Ինչպես Շոստակովիչի հետագա բոլոր գործերում այս սիմֆոնիայում նույնպես կան շատ նյարդային բռնկումներ ունեցող պահեր: Կան նաև փայտյափողայինների սոլոներ որը նույնպես բնորոշ է այս կոմպոզիտորին: Ստեղծագործությունն ունի ABACADA կառուցվածքը:
Գործիքավորումը կատարվել է այնպիսի վարպետությամբ որ կարծես յուրաքանչյուր գործիք սոլո լինի: Շատ հետաքրքիր է B մասի մուտքը կոնտրաբասերի մասնակցությամբ: Հետո նորից վերադառնում են A մասին (ջութակներով) և կտրուկ գնում դեպի C մասը: Ջութակների և շեփորների կրկնակի նոտաները բերում են դեպի փայտյափողայինների ճիչերին: Նորից վերադարձ դեպի A մասը և սոլո կլարնետի պարտիան մեզ փոխադրում է դեպի վերջին D մասը: Այնուհետև ցմպապայի կրկնվող պարտիան նորից անդրադարձնում է վերջին A մասին (որով որ սկսել էր սիմֆոնիան) որը այս անգամ հնչեցնում է շեփորը: Շեփորին կանգնեցնում են լարայինների պոցցիկատոները: Այս առանձին մասերը լիովին տարբերվում են միմյանցից և՛ ոգով և՛ ռիթմով:
''Երկրորդ մաս - Ալլեգրո''
Տող 18 ⟶ 17՝
Այս սկերցոն ունի հասարակ կառուցվածք բայց կերպարի տեսակետից այն բավականին բարդ է: Առաջին փոփոխությունը այն է որ Ա պարտիան ոչ թե ունի Երեք կառորդ (ինչպես պետք է ունենար) այլ երկու: Մասը սկսում է թավջութակների և կոնտրաբասերի հումորային պարտիայով այնուհետև նրանց միանում են կլարնետը դաշնամուրը և ջութակները: Դաշնամուրի օգտագործումը և նրա կատարած թեմայի բնույթը կապված են նրանից որ Շոստակովիչը սիմֆոնիան գրելու ժամանակ աշխատում էր կինոթատրոնում որպես դաշնակահար և նրա վրա մեծ ազդեցություն են ունեցել կինոնկարների երաժշտությունները:
Մասն ունի օպերետին հիշեցնող էլեմնետներ:
{{Uncategorized|date=Դեկտեմբեր 2012}}
| |||