«Խաչատուր Եսայան»–ի խմբագրումների տարբերություն

 

 

Խաչատուր Եսայանը: Առաջին հերթին նա հաստոցային գեղանկարիչ էր և ուներ նուրբ բնանկարային

լիրիկա: Նրա աշխաըանքները նոր խոսք էին Հայաստանի բնանկարային գեղանկարչության մեջ, որը

շուտ բնանկար-տրամադրություններ են, որոնք տալիս են հայրենի բնության նուրբ և խորաթափանց

ընկալումը, հայրենի սարերով, դաշտերով և այգիներով հիացումը:

ներմուծել է իր մեծ ավանդը: Եսայանը աշխատում էր դրամաների, օպերաների, բալետների ձևավորման

վրա: Եղել է Երևանում Պետական ադրբեջանական թատրոնի գլխավոր նկարիչը ( 1940-1948 ),

համար: Սա Եսայանի համար լավ դպրոց էր, որպիսին սկսնակ նկարչի համար միշտ լինում է

ձևավորողի աշխատանքը հմուտ մասնագետի ղեկավարությամբ:

բեմադրությունները տարբեր թատրոններում, օրինակ ՝ Ա. Պուշկինի « Բորիս Գոդունովը », Վ.

ՇԵքսպիրի « Անտոնիոս և Կլեոպատրա » դրաման, Լ. Դելիբի « Լակմե » օպերան, Վ. Լիվշիցու «

համապատասխանում էր օպերայի պատմական ոգուն: Այն պատմում է հայ ժողովրդի ազատագրական

պայքարի, վրաց և ռուս ժողովուրդների հետ բարեկամության մասին»:

քանակը համադրել է հստակ գծագրված կուլիսների և ֆոնի հետ՝ հասնելով բնորոշ նկարների

առավելագույն արտահայտչականության, օրինակ՝ պալատը և հատկապես եկեղեցու դիմացի հարթակը: