«Միկրոշրջան»–ի խմբագրումների տարբերություն

Միկրոշրջանի նախագծային և տեսական հիմունքները մշակվել են նախկին [[Խորհրդային Միություն]]ում, դեռևս [[1920]]-ական թթ․ և նոր թափ ստացել ետպատերազմյան տարիներին՝ ավերված քաղաքների վերականգնման ու նոր բնակելի զանգվածների շինարարության ընթացքում։ Միկրոշրջանի ծավալատարածական կոմպոզիցիան սերտորեն շաղկապվում է բնակելի տների տիպերի հետ, որոնք հաճախ մշակվում են բլոկ-սեկցիաների ձևով՝ ավելի ճկուն բնույթ հաղորդելով կառուցապատմանը։ Օրինակելի միկրոշրջաններներ են կառուցվել Մագնիտոգորսկում, [[Մոսկվա]]յում, [[ԼենինգրադՍանկտ Պետերբուրգ]]ում, [[Մինսկ]]ում, [[Վիլնյուս]]ում և այլուր։ [[Երևան]]ում առաջին միկրոշրջանի սինթետիկ կաուչուկի գործարանի բնակելի ավանն է ([[1932]], ճարտարապետ՝ Գ․ Քոչար, Մ․ Մազմանյան)՝ բաղկացած բնակելի շենքերից (3, 4-հարկանի) և բնակիչների սպասարկումն ապահովող հիմնարկներից։ Այդ սկզբունքով են կառուցվել [[Երևան]]ի [[Աջափնյակ]]ի և Նորքի բնակելի զանգվածները (ճարտարապետ Մ․ Մազմանյան, Ց․ Չախալյան), [[Ավան (վարչական շրջան)|Ավանի]] բնակելի շրջանը (ճարտարապետ Գ․ Մուշեղյան, Կ․ Մարտիրոսյան), [[Վանաձորի]]ի Դիմաց թաղամասը (ճարտարապետ Ա․ Թերզիբաշյան), [[ԼենինականԳյումրի]]ի Հյուսիսային բնակելի շրջանը (ճարտարապետ Փ․ Մանուկյան) և այլն։