«Ստեփան Սպանդարյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[Պատկեր:Могила баскетболиста Степана Спандаряна.JPG|200px|thumb|left|Սպանդարյանի գերեզմանը՝ Նովոդևիչևի գերեզմանատուն]]▼

XX դարը՝ 20-ական թվականներին ԽՍՀՄ-ը դարձել է բասկետբոլի զարգացման առաջին էնտուզիաստը, [[վոլեյբոլ]]ը և [[ռեգբի]]ի, Մոսկվայի առաջնություններում մասնակցել է այդ մարզաձևերից, եղել է առաջինը Մոսկվայի ռեգբիյի սեկցիայի նախագահը <ref>{{Cite web |url=http://www.vcdynamo.ru/club/history/30/ |title=«Դինամոյի» վոլեյբոլի ակումբի պատմություն (Մոսկվա) |accessdate=2017-02-21 |archive-date=2013-02-19 |archive-url=https://web.archive.org/web/20130219100621/http://www.vcdynamo.ru/club/history/30/ |dead-url=yes }}</ref><ref>{{Cite web |url=http://rc-vereya.ru/historyrugby |title=ԽՍՀՄ ռեգբիի պատմություն |accessdate=2017-02-21 |archive-date=2009-02-27 |archive-url=https://web.archive.org/web/20090227062819/http://www.rc-vereya.ru/historyrugby |dead-url=yes }}</ref>։ Հետագայում կենտրոնացել է բասկետբոլի պարապմունքների վրա ։ Իսկ 1923—1926 մասնակցել է ԵԿԻ (բասկետբոլի ակումբ, Մոսկվա), իսկ 1927—1940 Դինամոյից (Բասկետբոլի ակումբ, Մոսկվա)։ Իսկ 1937 թվականից, լինելով «Դինամոյի» մարզիչ խաղացողը, դարձել է բասկետբոլի ԽՍՀՄ չեմպիոն։▼

1940-ական թվականների սկզբին մասնակցել է [[Երկրորդ աշխարհամարտ]]ին։ Պարգևատրվել է մարտական ծառայության համար Կարմիր Աստղի շքանշանով<ref>100 տարի ռուսական բասկետտբոլի պատմությունից, ժողովուրդ․ տեղեկատու / Կազմողներ Վ․Բ․ Կվասկով ,Մոսկվա, 2006.</ref>.▼

Ստեփան Սպանդարյանը 1947 թվականից աշխատում է որպես մարզիչ։ 1947 թվականին եղել է տղամարդկանց թիմի մարզիչը՝ [[ԽՍՀՄ բասկետբոլի հավաքական]]ի, նվաճել է Եվրոպայի մայցամաքի առաջնության չեմպիոնի կոչումը։ Իսկ 1948—1949 թվականներին սկզբում տղամարդկանց ավագ մարզի, իսկ հետո [[Դինամո]] (կանանց բասկետբոլի ակումբ,Մոսկվա)։ Նրա ղակավարությամբ տղամարդկանց թիմը 1948 թվականին դարձել է ԽՍՀՄ չեմպիոն, իսկ կանանց թիմը հաղթել է բասկետբոլի ԽՍՀՄ գավաթը 1949 թվականին։ 1951—1952 և 1956—1961 թվականներին ղեկավարել է տղամարդկանց հավաքականի մարզչական շտաբը ԽՍՀՄ–ում։ Այդ տարիներին ԽՍՀՄ հավաքականը չորս անգամ հաղթել է Եվրոպայի բասկետբոլի չեմպիոնատ (1951, 1957, 1959, 1961) և երեք անգամ դարձել է արծաթե մեդալակիր Օլիմպիական խաղերի (1952, 1956, 1960)։ Իսկ 1959 թվականին ԽՍՀՄ հավաքականը մոտ էր նվաճելու տիտղոսը բասկետբոլի աշխարհի առաջնության, բայց քաղաքական նկատառումներից ելնելով հրաժարվեց դուրս գալ հակառակորդի դեմ [[Թայվան]] և որակազրկվեց <ref>[http://www.sovsport.ru/gazeta/article-item/142015 Գողացված ոսկին Չիլի]</ref>։▼

Իսկ 1965-1966 թվականներին Ստեփան Սպանդարյանը մարզել է տղամարդկանց հավաքականը [[Չիլի]]։ Իսկ հետագայում աշխատել է բասկետբոլի ԽՍՀՄ սպորտկոմիտեի բաժնում, եղել է «Դինամոյի» ՄՊԽ բաժնի հրահանգիչը մարզական խաղերի։ Տարբեր տարիներին եղել է անդամ և նախագահ՝ նախագահության ԽՍՀՄ բասկետբոլի ֆեդերացիայի, համամիութենական մարզչական խորհրդի նախագահ։ Պարգևատրվել է [[Աշխատանքային կարմիր դրոշ]] շքանշանով։▼

Կինը եղել է խորհրդային ատլետ և բասկետբոլիստու,ԽՍՀՄ չեմպիոն և ռեկորդակրի Էլլա Միցիս (1912—2002)։▼