«Մասնակից:Ռոուբեն09/Ավազարկղ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 7.
== Կենսագրություն ==
{{ԱԾ}}
Նախնական երաժշտական կրթությունը նա ստացել է Ստամբուլում, 1948-ին տեղափոխվել է [[Փարիզ]], որտեղ սովորել է ֆրանսիական մասնավոր երաժշտական դպրոցում [[Ալֆրեդ Դենի Կորտո]] մոտ, իսկ Փարիզի կոնսերվատորիայում՝ [[Մարգերիտ Լոնգ|Մարգարիտ Լոնգի]] և Իվոն Լեֆեբուրեի մոտ: Սեդրակը 1953 թվականին կոնսերվատորիան ավարտելուց հետո՝ որպես դաշնակահար, հետագայում ավարտել էն աև Եվգենի Բիգոյի դիրիժորական դասը: 1967 թվականին նա ստացել է Ֆրանսիայի քաղաքացիություն և փոխել է անձնագրի անունը՝ թողնելով իր նախնական անունը՝ առանց իր ազգանվան, որպես գեղարվեստական կեղծանուն: Սեդրակը<ref>[[Jean-Pierre Thiollet]], ''88 notes pour piano solo'', "Solo nec plus ultra", Neva Editions, 2015, 51. ISBN 978 2 3505 5192 0.</ref> հիմնականում մասնագիտացել էր [[Ֆրեդերիկ Շոպեն|Ֆրեդերիկ Շոպենի]] և նրա ուսանողների և իրավահաջորդների (Կառլ Թաուզիգ, Կարոլ Միկուլ, Ժորժ Մատիա և այլն) աշխատություններում: Սեդրակի հետաքրքրությունը լեհական երաժշտության նկատմամբ տարածվել է ավելի ուշ դարաշրջաններում, մասնավորապես, 1987 թվականին: նա Բալթյան ֆիլհարմոնիկ սիմֆոնիկ նվագախմբի հետ կատարել է դաշնամուրային կոնցերտի պրեմիերային ձայնագրությունը՝ Վոյցեխ Ռայսկիի ղեկավարությամբ: Սեդրակի մյուս ձայնագրությունների շարքում, առաջին հերթին առանձնացել է կրկնակի ալբոմը`[[Ժորժ Բիզե]] բոլոր դաշնամուրային ստեղծագործություններով. այս տեսակի մեջ առաջին ռեկորդը, որն առաջացրել է մասնագետների մոտ մեծ հետաքրքրություն: Բացի այդ, Սեդրակը ձայնագրել է [[Մոդեստ Մուսորգսկի]] [[Պատկերներ ցուցահանդեսից]], [[Միլի Բալակիրև]]՝ ֆանտազիա, [[Ֆերենց Լիստ]] ՝ բոլոր հունգարական ռապսոդիաները և այլն: Դերասանուհի և երգչուհի [[Աննա Բերանժե]] հետ միասին նա մասնակցել է [[Ֆրանսիս Պուլենկ]] «Մարդու ձայնը» օպերայի արտադրությանը, ռեժիսոր Անտուան Վիտես (1982):
| |||