«Սերգեյ Բոնդարչուկ»–ի խմբագրումների տարբերություն

 

=== Դերասան ===

1955 թվականին ծանոթանում է [[Իրինա Սկոբցևա]]յի հետ։ Նույն թվականին միասին նկարահանվում են «Օթելլո» ֆիլմում։ [[1959 թվական]]ին ամուսնանում են և միասին ապրում 35 տարի։

Ռեժիսոր Ֆրիդրիխ Էրմլերի «Չավարտված պատմություն» ([[1955]]), Տիմոֆեյ Լևչուկի «Իվան Ֆրանկո» ([[1956]]), [[Սերգեյ Յուտկևիչ]]ի «Օթելլո» ([[1956]]) կինոժապավեններում նկարահանվելուց հետո, 39-ամյա Բոնդարչուկը բեմադրեց իր առաջին կինոնկարը՝ «[[Մարդու ճակատագիրը (ֆիլմ)|Մարդու ճակատագիրը]]», որը ճշմարիտ արտահայտությունը եղավ արվեստագետի ինքնատիպության, բծախնդրության և ստեղծագործական երևակայության: [[1959]] թվականին մոսկովյան առաջին կինոփառատոնում «Մարդու ճակատագիրը» կինոնկարը արժանացավ մեծ մրցանակի: «Հենց այդպիսին էլ ես կամեցել եմ տեսնել պատմվածքի հերոսին՝ Անդրեյ Սոկոլովին»,- հետագայում խոստովանել է [[Միխայիլ Շոլոխով]]ը, իսկ սա Բոնդարչուկ ռեժիսորի, Բոնդարչուկ դերասանի ամենագեղեցիկ գնահատականն է: Նշանավոր կինոգործիչը իր ստեղծագործական ուրույն սկզբունքները բացահայտեց նաև «Պատերազմ և խաղաղություն» կինոնկարում (1965-1967), որը ցուցադրվեց աշխարհի ավելի քան 100 երկրներում և արժանացավ ինչպես [[1965]] թվականի մոսկովյան 4-րդ միջազգային կինոփառատոնի Մեծ մրցանակին, այնպես էլ ամերիկյան կինոարվեստի և գիտությունների ակադեմիայի «Օսկար» մրցանակներին: