«Սպառողական ծախսեր»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Սպառողական ծախսեր''', սպառում կամ սպառողական ծախսերի, ապրանքների և ծառայությունների ձեռքբերում՝ առանձին անձանց կամ ընտանիքների կողմից: Սա [[Համախառնհամախառն պահանջարկ|համախառն պահանջարկի]]ի [[Միկրոէկոնոմիկա|մակրոտնտեսական]] մակարդակով ամենամեծ մասն է: Գոյություն ունեն սպառողական ծախսերի երկու բաղադրիչ՝ պլանավորված սպառումը (որը կախված է [[Եկամուտ|եկամտի]] մակարդակից) և ինքնավար սպառումը (որը կախված չէ):

[[Հարկ|Հարկերը]]երը [[Տնտեսություն|տնտեսության]] կարգավորման գործիք են։ Կառավարության կողմից մշակված հարկային քաղաքականությունը ազդում է սպառողների խմբերի, մաքուր սպառողական ծախսերի և սպառողների վստահության վրա: Տնտեսագետներն ակնկալում են, որ հարկային մանիպուլյացիաները կավելացնեն կամ կնվազեցնեն սպառողական ծախսերը, թեև կոնկրետ մանիպուլյացիաների ճշգրիտ ազդեցությունը հաճախ վեճերի առարկա է:

Տնտեսական դժվարությունների կամ անորոշության ժամանակ [[Կառավարություն|կառավարությունըկառավարություն]]ը հաճախ փորձում է այս խնդիրը լուծել տնտեսական խթանների բաշխման միջոցով, հաճախ զեղչերի կամ կտրոնների տեսքով։ Սակայն նախկինում նման մեթոդները ձախողվել են մի քանի պատճառներով։ Ինչպես ավելի վաղ հայտարարել է, ժամանակավոր ֆինանսական հետաձգումը հազվադեպ է բերում հաջողության, քանի որ մարդիկ չեն սիրում արագ փոխել իրենց սովորույթները՝ ծախսերի դեպքում: Բացի այդ, մարդիկ շատ դեպքերում խելացի են գտնվում և հասկանում են, որ տնտեսական խթանների փաթեթները պայմանավորված են տնտեսական անկումներով, և, հետևաբար, նրանք ավելի դժկամությամբ են ծախսում դրանք: Փոխարենը, նրանք ներդրումներ են կատարում խնայողությունների հաշվին, որոնք կարող են նաև օգնել, խթանել տնտեսության զարգացմանը: Ներդնելով գումար խնայողություններին, բանկերը ստանում են շահույթ և կարողանում են նվազեցնել տոկոսադրույքները, որոնք այնուհետև դրդում են ուրիշներին խնայել ավելի քիչ և նպաստել ապագա ծախսերի քչացմանը:

1929 թվականին սպառողական ծախսերը կազմում էին ազգային տնտեսության 75% -ը։ Այդ ցուցանիշը 1932 թվականին աճել է մինչեւմինչև 83 տոկոս, երբ կրճատվել են բիզնեսի ծախսերը։ [[Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ|Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի]]ի ժամանակ սպառողական ծախսերը նվազել են մոտ 50 տոկոսով՝ կառավարության մեծ ծախսերի և սպառողական ապրանքների պակասի պատճառով: ԱՄՆ-ում սպառողական ծախսերն աճել են 1960 թվականին՝ ՀՆԱ-ի 62 տոկոսից, որտեղ դրանք մնացել են մինչև 1981 թվականը, և այդ ժամանակից ի վեր 2013 թվականին աճել են մինչև 71 տոկոս<ref>[http://research.stlouisfed.org/fred2/graph/?g=hh3 "Personal Consumption Expenditures (PCE)/Gross Domestic Product (GDP)"] ''FRED Graph'', Federal Reserve Bank of St. Louis</ref>:

[[Միացյալ Նահանգներ|Միացյալ Նահանգներում]]ում սպառողական ծախսերի տվյալները հրապարակել է տնտեսական վերլուծության բյուրոյի, որը ներառում է երեք լայն, անձնական ծախսերի կատեգորիաներ<ref>https://www.bea.gov/national/pdf/NIPAch5consumerspending.pdf</ref>: