«Մասնակից:ԱՆԷԴ Յան/Ավազարկղ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 26.
Մանրամասների մշակման մանրակրկիտության և գրողի մանրակրկիտության մասին պատմել է [[Էմիլ Զոլա|Էմիլ Զոլան]], ով նշել է, որ Ֆլոբերն իր գրքերի վրա աշխատել է ինչպես [[Բենեդիկտյան միաբանություն|«բենդիկտացի»]]: Նրա կարծիքով «բացառիկ բարեխղճությունը» Ֆլոբերի տաղանդի առավել բնութագրական առանձնահատկություններից մեկն է<ref name=":5">{{Книга|автор=Золя, Эмиль|заглавие=Гюстав Флобер // Собрание сочинений в 26-ти томах|ответственный=|издание=|место=М.|издательство=Художественная литература|год=1966|страницы=437—470|страниц=|isbn=|isbn2=|том=25}}</ref>:
{{Քաղվածք|Եթե նա պետք է գրի ինչ-որ տարածքի մասին, ինքն է գնում այնտեղ և, նույնիսկ, մի որոշ ժամանակ ապրում այնտե: Այդպես է եղել „Զգացմունքների դաստիարակություն“ վեպի առաջին գլխի դեպքում, որը պատմում է շոգենավով ճանապարհորդության մասին՝ Սենայով Փարիզից մինչև Մոնտերո, ֆլոբերն այդ ամբողջ ճանապարհն անցել է կաբրիոլետով, քանի որ այնտեղ շոգենավ արդեն վաղուց չկար: Նույնիսկ այն դեպքում, երբ պետք է երևակայական նկարագրություն գրի, նա գնում է ուսումնասիրելու այն տեղանքը, որը նման կարող է լինել նկարագրվող տարածքին, հանգստանում է միայն այն ժամանակ, երբ իսկապես գտնում է բնության մի անկյուն` նման նրա մտքի աչքին երևացողին:|автор=— Эмиль Золя. Гюстав Флобер}}
В мае 1868 года Флобер читает Жорж Санд своё ещё незаконченное произведение, после чего она записывает в своём дневнике: «Меня покорили триста превосходных страниц». 23 мая 1869 года Флобер писал племяннице Каролине, что роман окончен и осталось лишь привести в порядок рукопись: «Я настолько переутомлён, что у меня едва хватает сил тебе писать. Теперь, когда роман окончен, я вижу, как устал». Окончательный вариант романа писатель закончил в ноябре 1869 года.
| |||