«Հող»–ի խմբագրումների տարբերություն

Լեռնամարգագետնային հողերը զբաղեցնում են [[Հայաստան]]ի տարածքի 13,3 %-ը (346 հազար հեկտար), մարգագետնատափաստայինը՝ 10,8 %-ը (283 հազար հեկտար), անտառային գորշը՝ 5 %-ը (133 հազար հեկտար), ճմակարբոնատայինը՝ 0,6 %-ը (15 հազար հեկտար), անտառային դարչնագույնը՝ 21,6 %-ը (564 հազար հեկտար), [[լեռ]]նային սևահողերը՝ 27,5 %-ը (718 հազար հեկտար), մարգագետնասևահողայինը՝ 0,5%-ը (13 հազար հեկտար), լեռնային շագանակագույնը՝ 9,2%-ը (242 հազար հեկտար), կիսաանապատային գորշը՝ 5,8%-ը (152 հազար հեկտար), ոռոգելի մարգագետնային գորշը՝ 2,0%-ը (53 հազար հեկտար), պալեոհիդրոմորֆ կապկցված ալկալիացածը՝ 0,1%-ը (2,3 հազար հեկտար), գետահովտադարավանդայինը՝ 1,8%-ը (48 հազար հեկտար), հիդրոմորֆ աղուտ ալկալի՝ 1,1% (29 հազար հեկտար), հողագրունտներ՝ 0,7% (18 հազար հեկտար)։ Հայաստանի հողերն ունեն [[կավ]]ային, կավավազային, ավազակավային մեխանիկական կազմ։ Հողի ջրային ռեժիմը պայմանավորված է ջրի կուտակման, շարժման, օգտագործման ամբողջականությամբ։ Օդային ռեժիմը կանոնավորում է գազային շրջանառությունը հողի մեջ և ջերմային ռեժիմի հետ պայմանավորում նրա ջերմային հատկությունները։ Հայաստանում, վարելահողերի գնահատման սանդղակների համաձայն, ամենաբարձր (100) բալ ունեն [[Արարատյան դաշտ]]ի մնացորդային-մարգագետնային գորշ ոռոգելի հողերը, ամենացածր՝ մարգագետնատափաստանայինը և բաց գորշ անջրդին (34 և 41 բալ)։ Բարձր բերք ստանալու նպատակով կիրառվում են հողի մշակության առաջադիմական համակարգեր, օրգանական և հանքային պարարտացում, բարելավում, պայքար [[էրոզիա]]յի դեմ, ցանքաշրջանառություն ևն։