«Մասնակից:Ani Hosyan/Ավազարկղ12»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 26.
[[ԱՄՆ Սահմանադրություն|ԱՄՆ Սահմանադրության]] երկրորդ հոդվածի համաձայն՝ Գերագույն դատարանի կազմը որոշվում է Նախագահի կողմից և հաստատվում Սենատի կողմից: Սովորաբար նախագահները նախընտրում են նման քաղաքական հայացքներով թեկնածուներին. հանրապետականները նախընտրում են պահպանողական գաղափարախոսությամբ դատավորների, դեմոկրատները՝ լիբերալ: Պատմության մեջ եղել են նաև բացառություններ: Երբ [[Դուայթ Էյզենհաուեր|Էյզենհաուերը]] ներկայացրեց [[Էրլ Ուորեն]]ին Գերագույն դատավորի պաշտոնում, որպես պատմության մեջ ամենալիբերալ դատավորներից մեկը, նա վստահ էր վերջինիս պահպանողականութան մեջ: Արդյունքում Էյզենհաուերը բնութագրեց այդ նշանակումը որպես «կյանքի ամենասխալ որոշում»:
 
=== УтверждениеՀաստատում ===
Մինչր Սենադում ներկայանալը Գերագույն դատարանի դատավորի պաշտոնում առաջադրված թեկնածուն հարցազրույց է անցնում Սենատի հանձնաժողովում դատական համակարգի վերաբերյալ ({{lang-en|Senate Judiciary Committee}}): Հարցազրույցի արդյունքներով հանձնաժողովը ԱՄՆ Սենատ է ներկայացնում դրական, բացասական կամ չեզոք առաջարկություն:
Перед представлением в Сенат кандидат на должность судьи Верховного суда проходит собеседование в Сенатском Комитете по судоустройству ({{lang-en|Senate Judiciary Committee}}). По итогам собеседования комитет предоставляет [[Сенат США|Сенату]] положительную, негативную или нейтральную рекомендацию.
 
Այդպիսի կենսափորձը համեմատաբար վերջերս է առաջացել՝ 1925 թվականին, և կապված է Հարլան Սթոունի անվան հետ: Այն ժամանակ մի շարք սենատորներ իրենց մտահոգությունը հայտնեցին, որ նա չափազանց սերտորեն է կապված ֆինանսական աշխարհի հետ: Նրանց դիմումներին ի պատասխան՝ Սթոունը պատրաստականություն հայտնեց պարզաբանել բոլոր հնարավոր կասկածները հարցազրույցի արդյունքուն: Այդ միջոցը նրան օգնեց ցրել կասկածները կապված սեփական թեկնածության հետ և ստանալ նշանակում:
Такая практика появилась относительно недавно, в 1925 году, и связана с именем [[Стоун, Харлан Фиск|Харлана Стоуна]]. Тогда ряд сенаторов выразили опасение, что он слишком тесно связан с финансовым миром. В ответ на их заявления, Стоун выразил готовность разъяснить все возможные сомнения в ходе собеседования. Эта мера помогла ему развеять сомнения касательно собственной кандидатуры и получить назначение.
 
Այդ կենսափորձը վերականգնվել է կապված Ջոն Մարշալ Հարլանի առաջադրման հետ 1955 թվականին: Նրա թեկնածությունը առաջ էր քաշվել Բրաունը ընդդեմ Կրթության խորհրդի գործի վերաբերյալ պատմական որոշում կայացնելուց հետո, ինչը մեծ հասարակական ռեզոնանս առաջացրեց: Հարավային նահանգների մի քանի սենատորներ փորձեցին խոչընդոտել Հարլանի հաստատմանը Գերագույն դատարանում:
Эта практика была восстановлена в связи с выдвижением [[Харлан, Джон Маршалл II|Джона Маршалла Харлана]] в 1955 году. Его кандидатура была выдвинута вскоре после вынесения исторического решения по [[Браун против Совета по образованию|делу Брауна против Совета по образованию]], вызвавшего большой общественный резонанс. Несколько сенаторов из Южных штатов попытались воспрепятствовать назначению Харлана в Верховный суд.
 
Հաստատման համար պահաջվում է ձայների բացարձակ մեծամասնություն: Սենատը ոչ միշտ է չեղարկում առաջարկված թեկնածությունը: Պատմության մեջ եղել է տասներկու այդպիսի դեպք, վերջինը՝ 1987 թվականին: Այդ ժամանակ սենատը հրաժարվեց հաստատել Ռոբերտ Բորկի թեկնածությունը:
Для утверждения требуется абсолютное большинство голосов. Сенат нечасто отклоняет предложенную кандидатуру. В истории было двенадцать таких случаев, последний — в 1987 году. Тогда сенат отказался утвердить кандидатуру [[Борк, Роберт|Роберта Борка]].
 
Որոշ թեկնածուներ այդպես էլ չսպասեցին սենատում քվեարկության արդյունքներին: Չնայած միայն հանձնաժողովի բացասական կարծիքը բավարար չէ թեկնածության չեղարկման համար, Սենատի քվեարկությունը կարեղ է հատուկ ձգձգվել ({{lang-en|filibustered}}), որպեսզի խանգարեն հաստատմանը: Այդպես նախագահ Ջոնսոնի գլխավոր դատավոր Էրլա Ուորենիննդատարանի անդամներից մեկով՝ Էյբի Ֆորեստով փոխարինելու փորձը ձախոսղվեց հենց Սենատի ձգձգված քննարկման պատճառով: Նույնապես 2016 թվականին Սենատը հրաժարվեց դիտարկել Բարակ Օբամայի կողմից մտցվախ Մերրիկ Հարլանդի թեկնածությունը, որի արդյունքում թեկնածություն առաջարկելու հնարավորություն ստացավ նախագահ Դոնալդ Թրամփը<ref>https://www.npr.org/2018/06/29/624467256/what-happened-with-merrick-garland-in-2016-and-why-it-matters-now</ref>:
 
Նախագահը կարող է հետ կանչել դատավորի պաշտոնի առաջարկը մինչև թեկնածության քննարկման սկիզբը: Այդպես էլ սովորաբար լինում է, եթե թեկնածուի հնարավորությունները շատ քիչ են լինում: Վերջին նախադեպերից կարելի է բերել Ջորջ Բուշի կարծիքը Հարիեթ Մայերսի թեկնածության վերաբերյալ մինչև Դատական համակարգի հանձնաժողովի լսումները՝ պատճառաբանելով առարկությունների վաղ արտահայտումները կապված գաղտնի տեղեկություններն իմանալու նրա հնարավորության հետ:{{|30|11|2009}}
 
Некоторые кандидаты так и не дождались результатов голосования в сенате. Хотя негативного отзыва комитета недостаточно для отклонения кандидатуры, голосование в Сенате может быть [[Филибастер|намеренно затянуто]] ({{lang-en|filibustered}}), чтобы помешать назначению. Так попытка президента [[Джонсон, Линдон|Джонсона]] сменить главного судью Эрла Уоррена одним из членом суда, Эйби Фортесом, провалилась именно из-за затягивания обсуждения в Сенате. Аналогично в 2016 году Сенат отказался рассматривать внесенную [[Обама, Барак|Бараком Обамой]] кандидатуру судьи Меррика Гарланда, в результате чего право на внесение кандидатуры получил новоизбранный Президент [[Трамп, Дональд|Дональд Трамп.]]<ref>https://www.npr.org/2018/06/29/624467256/what-happened-with-merrick-garland-in-2016-and-why-it-matters-now</ref>
 
Президент может отозвать представление на должность судьи до начала обсуждения кандидатуры. Так обычно происходит, если шансы кандидата очень невелики. Из недавних прецедентов можно привести отзыв кандидатуры [[Майерс, Гарриет|Гарриет Майерс]] [[Джордж Буш младший|Джорджем Бушем]] до начала слушаний в Комитете по судоустройству, сославшись на ранее высказанные возражения, касавшиеся её допуска к конфиденциальной информации.{{нет АИ|30|11|2009}}
 
До 1981 года процесс утверждения кандидатур был относительно быстрым. В период с президентства [[Трумэн, Гарри|Гарри Трумэна]] до президентства [[Никсон, Ричард|Ричарда Никсона]] утверждение кандидатуры нового судьи занимало в среднем месяц.