|
== Правовой статус ==
Ռուսաստանի Դաշնության նախագահ՝ միակ պաշտոնն է, որի համար ընտրվում է Ռուսաստանի Դաշնության քաղաքացիների ընդհանուր քվեարկությամբ թեկնածուներից մեկը:
Президент Российской Федерации — единственная должность, на которую избирается один из кандидатов [[Выборы президента Российской Федерации|общим голосованием граждан Российской Федерации]].
Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի իրավական կարգավիճակն ամրագրված է Ռուսաստանի Դաշնության Սահմանադրությյան 11, 78, 80-93, 107-109, 111-117, 125, 128, 134 հոդվածներում<ref>[[s:Конституция Российской Федерации|Конституция Российской Федерации]]</ref>:
Правовой статус президента Российской Федерации закреплён в статьях [[s:Конституция Российской Федерации#Статья 11|11]], [[s:Конституция Российской Федерации#Статья 78|78]], [[s:Конституция Российской Федерации#Статья 79|80-93]], [[s:Конституция Российской Федерации#Статья 107|107-109]], [[s:Конституция Российской Федерации#Статья 111|111-117]], [[s:Конституция Российской Федерации#Статья 125|125]], [[s:Конституция Российской Федерации#Статья 128|128]], [[s:Конституция Российской Федерации#Статья 134|134]] Конституции Российской Федерации<ref>[[s:Конституция Российской Федерации|Конституция Российской Федерации]]</ref>.
Պետության ղեկավարի լիազորությունների հետ մեկտեղ Ռուսաստանի Դաշնության նախագահն իրավունք ունի նախագահելու Ռուսաստանի Դաշնության կառավարության նիստերը: Ռուսաստանի Դաշնության նախագահը կարող է հանձնարարականներ տալ կառավարությանը, նա նաև իրականացնում է գործադիր իշխանության առանձին դաշնային մարմինների ղեկավարումը:
Наряду с полномочиями главы государства президент Российской Федерации имеет право председательствовать на заседаниях [[Правительство Российской Федерации|Правительства Российской Федерации]]. Президент Российской Федерации может давать поручения правительству, он также осуществляет руководство отдельными федеральными органами [[Исполнительная власть|исполнительной власти]].
Ի տարբերություն Ֆրանսիայի հինգերորդ հանրապետության Սահմանադրության, որտեղ պետության քաղաքականությունը որոշում և իրականացնում է կառավարությունը, իսկ նախագահը գրեթե միշտ նախագահում է նրա նիստերը, Ռուսաստանի Դաշնության նախագահն ինքնուրույն և լիակատար պատասխանատվությամբ որոշում է պետության ներքին և արտաքին քաղաքականության հիմնական ուղղությունները (Ռուսաստանի Դաշնության Սահմանադրության 80-րդ հոդված) և ղեկավարում է արտաքին քաղաքականությունը (Ռուսաստանի Դաշնության Սահմանադրության 86-րդ հոդված): Կառավարությունը իրականացնում է գործադիր իշխանությունը (ՌԴ Սահմանադրության 110-րդ հոդված), այսինքն՝ որոշում է ներքին քաղաքականության օպերատիվ ուղղությունները և վարում է նախագահի կողմից իր հրամանագրերում սահմանված քաղաքականություն:
В отличие от конституции [[Пятая французская республика|Пятой французской республики]], где [[политика|политику]] государства определяет и проводит правительство, а президент почти всегда председательствует на его заседаниях, президент Российской Федерации самостоятельно и в полной ответственности «определяет основные направления внутренней и внешней политики государства» ([[s:Конституция Российской Федерации#Статья 79|статья 80 Конституции Российской Федерации]]) и «руководит внешней политикой» ([[s:Конституция Российской Федерации#Статья 86|статья 86 Конституции Российской Федерации]]). Правительство же «осуществляет исполнительную власть» ([[s:Конституция Российской Федерации#Статья 110|статья 110 Конституции РФ]]), то есть, определяет оперативные направления внутренней политики и проводит [[политика|политику]], определённую президентом в его указах.
Նախագահի հրամանագրերը և կարգադրությունները, ինչպես նաև կառավարության որոշումները և կարգադրությունները, պարտադիր են Ռուսաստանի Դաշնությունում կատարման համար և ենթաօրենսդրական ակտեր են: Սակայն նախագահը կարող է չեղարկել Ռուսաստանի Դաշնության կառավարության որոշումներն ու կարգադրությունները։
Указы и распоряжения президента, как и постановления и распоряжения правительства, обязательны для исполнения в Российской Федерации и являются подзаконными актами. Однако президент может отменять постановления и распоряжения Правительства Российской Федерации.
Ֆորմալ առումով կառավարությունը գործադիր իշխանության կոլեկտիվ ղեկավարն է։ Սակայն, իր հրամանագրերով սահմանելով կառավարության, գործադիր իշխանության այլ մարմինների գործունեության ուղղությունները, նախագահը գործադիր իշխանության փաստացի ղեկավարն է (դա ընթացիկ աշխատանքի կառավարումը չէ, որը բնութագրվում է որպես ապարատային-կառավարչական գործունեություն):
Формально, правительство — «коллективный» глава исполнительной власти. Однако, определяя своими указами направления деятельности правительства, других органов исполнительной власти, президент является «фактическим» главой исполнительной власти (это не управление текущей работой, которая характеризуется как аппаратно-управленческая деятельность).
Գործադիր իշխանության նման երկաստիճան լինելու պատճառով Ռուսաստանի Դաշնության (ինչպես և Ֆրանսիայի) Սահմանադրության մեջ գործադիր իշխանության ղեկավար տերմինը բացակայում է (կառավարության նախագահն այդպիսին չէ, քանի որ իշխանական լիազորություններ ունեն նախագահն ու կառավարությունը):
Ввиду такой двухступенчатости исполнительной власти термин «глава исполнительной власти» в Конституции Российской Федерации (как и Франции) отсутствует (председатель правительства не является таковым, так как властными полномочиями обладают президент и правительство):
Ռուսաստանի Դաշնության Սահմանադրության, օրենքների, նախագահի նորմատիվ հրամանագրերի հիման վրա և ի կատարումն Ռուսաստանի Դաշնության Կառավարությունը հրապարակում է որոշումներ և կարգադրություններ, ապահովում դրանց կատարումը: Եթե կառավարության ակտերը հակասում են Սահմանադրությանը, Ռուսաստանի Դաշնության դաշնային օրենքներին կամ նախագահի հրամանագրերին, ապա դրանք կարող են չեղյալ հայտարարվել նախագահի կողմից (ՌԴ Սահմանադրության 115-րդ հոդված): Սակայն 90-րդ հոդվածի համաձայն՝ նախագահի հրամանագրերը չեն կարող հակասել դաշնային օրենքներին, որոնք, իր հերթին, ըստ 109-րդ հոդվածի, նախագահի կողմից մերժվելուց հետո, Պետական Դումայի և Դաշնության խորհրդի կողմից երկրորդական քննարկման և ձայների երկու երրորդից ավելի ընդունման դեպքում, ենթակա են ստորագրման 1 շաբաթվա ընթացքում ։
"На основании и во исполнение Конституции Российской Федерации, законов, нормативных указов президента Правительство Российской Федерации издаёт постановления и распоряжения, обеспечивает их исполнение. Если акты правительства противоречат Конституции, федеральным законам Российской Федерации или указам президента, то они могут быть отменены президентом. " ([[s:Конституция Российской Федерации#Статья 115|статья 115 Конституции РФ]]). Но согласно статье 90 указы президента не могут противоречить федеральным законам, которые в свою очередь, согласно 109 статье, после отклонения президентом, при вторичном рассмотрении Государственной Думой и Советом Федерации и повторном принятии его более двумя третями голосов, подлежит подписанию им в течение 1 недели.
«Председатель правительства Российской Федерации в соответствии с Конституцией Российской Федерации, федеральными законами и указами президента Российской Федерации определяет основные направления деятельности правительства Российской Федерации и организует его работу» ([[s:Конституция Российской Федерации#Статья 113|статья 113 Конституции РФ]]).
Президент РФ представляет Совету Федерации кандидатуры для назначения судей Конституционного и Верховного судов, а также кандидатуру Генерального прокурора, вносит предложение о его освобождении, назначает судей других федеральных судов, назначает и освобождает высшее командование Вооружённых сил, назначает и отзывает послов РФ, принимает верительные и отзывные грамоты иностранных послов.
Президент Российской Федерации обладает неприкосновенностью ([[s:Конституция Российской Федерации#Статья 91|статья 91 Конституции РФ]]), отличной от понятия [[Неприкосновенность личности|«личная неприкосновенность»]], предусмотренной для всех граждан Российской Федерации статьёй 22 Конституции, но не конкретизируемой законодательством Российской Федерации. Считается, что неприкосновенность означает невозможность привлечения президента к уголовной или административной ответственности или применения к нему каких-либо принудительных мер (допрос и т. п.)<ref>{{Cite web|url = http://slovari.yandex.ru/~книги/Конституционное%20право%20РФ/Неприкосновенность%20Президента%20Российской%20Федерации/|title = Неприкосновенность президента РФ|author = |work = Конституционное право РФ|date = 2002|publisher = Яндекс.Словари|accessdate = 2019-05-30|archiveurl = https://web.archive.org/web/20150920183038/https://slovari.yandex.ru/~%D0%BA%D0%BD%D0%B8%D0%B3%D0%B8/%D0%9A%D0%BE%D0%BD%D1%81%D1%82%D0%B8%D1%82%D1%83%D1%86%D0%B8%D0%BE%D0%BD%D0%BD%D0%BE%D0%B5%20%D0%BF%D1%80%D0%B0%D0%B2%D0%BE%20%D0%A0%D0%A4/%D0%9D%D0%B5%D0%BF%D1%80%D0%B8%D0%BA%D0%BE%D1%81%D0%BD%D0%BE%D0%B2%D0%B5%D0%BD%D0%BD%D0%BE%D1%81%D1%82%D1%8C%20%D0%9F%D1%80%D0%B5%D0%B7%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BD%D1%82%D0%B0%20%D0%A0%D0%BE%D1%81%D1%81%D0%B8%D0%B9%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%B9%20%D0%A4%D0%B5%D0%B4%D0%B5%D1%80%D0%B0%D1%86%D0%B8%D0%B8/|archivedate = 2015-09-20|deadlink = yes}}</ref>.
[[s:Конституция Российской Федерации#Статья 93|Статья 93 Конституции]] устанавливает порядок [[Импичмент#Отрешение президента от должности в России|отрешения]] президента от должности «на основании выдвинутого [[Государственная дума Российской Федерации|Государственной думой]] обвинения в [[Государственная измена|государственной измене]] или совершении иного особо тяжкого преступления <…>», который предусматривает участие двух ветвей государственной власти: законодательной и судебной.
Согласно статье 7 Федерального закона «О государственной охране»<ref>Федеральный закон от 27 мая 1996 года № 57-ФЗ [http://www.fso.gov.ru/dokum/p1.html «О государственной охране»]</ref>, в отличие от прочих лиц, замещающих государственные должности, которым предоставляется государственная охрана, «президент Российской Федерации в течение срока своих полномочий не вправе отказаться от государственной охраны». Государственной охране также подлежат члены семьи президента, а после окончания срока полномочий президента государственная охрана предоставляется ему пожизненно.
== Նախագահների ցանկ ==
{| class="wikitable"
| 