Ազիզ Նեսինը միայն մեծաքանակ հոդվածների, [[ֆելիետոներֆելիետո]]իների, էսսէներիէսսեների, նովելների, հեքիաթների, վեպերի, պիսեների հեղինակ չէ, նա նաև հասարակական գործիչ է և երկրի գրական ուժերի շատ լավ համակարգող։ Նրա նախաձեռնությամբ [[1976]] թվականին ստեղծվում է «Նազիմ Հիսմեթի հասարակությունը», որը պետք է ուսումնասիրեր և պրոպագանդեր բանաստեղծի արվեստը։30 տարիների ընթացքում ([[1976]]-[[1989]]) ղեկավարել է «Թուրքիայի գրողների սինդիկատը», որը ոչ միայն կոչված էր պաշտպանելու գրականագտեների հեղինակային իրավունքներըը, այլ նաև «պաշտպանել շահագործվող մարդու շահորը, որի կողքին պետք է կանգներ սոցիալիստական գրականությունը, որի ներառում էր հեղափոխական գաղափարներ» ։ [[1980]] թվականի պետական հեղաշրջումից հետո [[Սինդիկատ]]ի ինչպես նաև այլ արմիությունների գործունեությունները դադարեցվեցին, այսինքն արգելվեցին իսկ Սինդիկատի ղեկավարենրից 17-ը դատարանի առջև ներկայացվեցին ստանդարտ մեղադրանքով՝ «կոմունիստական գործունեություն և պրոպագանդա» ։ Պետական դատախազը 8-ից 15 տարի ազատազրկում էր պահանջում գրականագետների համար։ Երբ թուրքական թերթերում հայտնվեղ հաղորդագրություն կայանալիք դատական գործընթացի մասին, Ազիզ Նեսինը բուժման նպատակով գտնվում էր [[Մոսկվա]]յում։ Այդ նորությունը ստանալով, նա տեղեկացրեց դատախազին, որ առողջանալուն պես նա կվերադառնա հայրենիք, որպեսզի կիսի իր ընկերների դժվարությունները։ Բանաստեղծը հույս ուներ, որ արդարության պաշտպանման ընթացքում նրանք կուտակած հմտությունները, կօգնի պաշտպանել Սինդիկատի ղեկավարներին անհիմն մեղադրանքներից։ Մի քանի տարի ընթացող դատական գործընթացի արդյունքում մեղադրյալները արդարացվում են։
