«Մասնակից:Lilit Simonyan7/Ավազարկղ 2»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
չNo edit summary |
||
Տող 38.
Պողոսի գրություններում «Քրիստոս» բառը այնքան սերտորեն է կապված Հիսուսի հետ, որ, ըստ երևույթին, վաղ քրիստոնյաների համար կարիք չկար պնդելու, որ Հիսուսը Քրիստոսն էր, քանի որ դա լայնորեն ընդունված էր նրանց շրջանում: Հետևաբար Պողոսը կարող էր օգտագործել Քրիստոս անունը առանց երկմտելու թե ում մասին է խոսքը և ինչպես 1 Corinthians 4:15ումև Romans 12:5ում նա կարող էր օգտագործել այնպիս արտահայտություններ ինչպես Քրիստոսով, որպեսզի անդրադառնար Հիսուսի հետևորդներին:
Նոր Կտակարանում Աստծո Որդի արտահայտությունը վերաբերում է Հիսուսին մի շարք դեպքերում:Այն հաճախ օգտագործվում է վկայակոչելու նրա աստվածային բնույթը` Գաբրիել հրեշտակի ավետումից մինչև Նրա խաչելությունը: Հիսուսի Աստծո որդին լինելու մասին շատերն են գրել Նոր Կտակարանում, իսկ երկու առանձին դեպքերում Հայր Աստծո կողմից` իբրև ձայն Երկնքից և հաստատվել է հենց Քրիստոսի կողմից:
Քրիսոնեության մեջ Քրիստոսը Խոսք է գաղափարը կարևոր է եղել Քրիստոսի աստվածային բնույթը հաստատելու և Նրա դիրքը Երրորդության մեջ` իբրև Աստծո Որդի, ինչպես սահմանված է Քաղկեդոնական կրոնի մեջ: Սա բխում է Հովհաննեսի Ավետարանի սկզբից բացումից, որը սովորաբար թարգմանվում է անգլերեն հետևյալ կերպ Սկզբում Խոսքն էր և Խոսքն Աստծո հետ էր և Խոսքն Աստված էր: Հունարեն բնօրինակում Logos (λόγος)ն օգտագործվում է իբրև Word, իսկ աստվածաբանական դիսկուրսում այն հաճախ մնում է անգլերեն տառադարձված ձևով` Logos: Քրիսոսի նախնական գոյությունը վերաբերում է Քրիստոսի անձի գոյությանը, նախքան նրա հայեցակարգը: Աստվածաշնչի Հովհաննես 1:1-18 հատվածում համաձայն Երրորդության տեսակետի Քրիստոսը նույնացվում է նախապես գոյություն ունեցող հիպոստազի հետ,որը կոչվում էր Logos կամ Word: Այս վարդապետությունը կրկնվում է Հովհաննես 17.5-ում, երբ Հիսուսը Հայր Աստծուն հրաժեշտ տալիս անդրադառնում է այն փառքին, որ իրենք ունեին նախքան աշխարհի ստեղծումը: Հովհաննես 17:24-ը նույնպես վերաբերում է Հայր Աստծուն և Հիսուսին` նախքան աշխարհի ստեղծումը: Քրիստոսի նախնական գոյության շուրջ հակաերրորդական տեսակետները տարբեր են. մի մասը հերքում է, մյուսը`ընդունում:
Առաքելական դարաշրջանից հետո` երկրորդ դարից առաջ, ծագեցին հակասություններ, թե ինչպես են մարդկային և աստվածային բնույթները շաղկապված Հիսուսի մեջ: Ի վերջո 451 թվականին ընդունվեց Հիպոստատիկ միության գաղափարը, ըստ որի Հիսուսը և լիովին Աստված է և լիովին մարդ: Այնուամենայնիվ քրիստոնեական դավանանքների միջև տարաձայնությունները շարունակվեցին դրանից հետո և ոմանք մերժեցին Հիպոստատիկ միությունը` ի շահ միաբնակության:
Մարմնավորում, Քրիստոսի ծնունդ և Երկրորդ Ադամ
Նա անտեսանելի Աստծո պատկերն է, արարչության առաջին ծնունդը: Որովհետև Նա ստեղծեց ամեն-ինչ երկնքում և երկրի վրա` տեսանելին և անտեսանելին:Կողոսացիներ 1: 15-16
Կողոսացիներից վեր նշված հատվածը Հիսուսի ծնունդը համարում է արարչության մոդելը օրինակը: Պողոս առաքյալը Հիսուսի ծնունդը համարել է տիեզերական նշանակության իրադարձություն, որը իր հետ բերում է նոր մարդ հասկացությունը, որը հատուցեց այն մեղքի համար, որը գործել էր առաջին մարդը` Ադամը: Ինչպես Յոհաննիի տեսակետը Հիսուսի մասին իբրև Խոսքի մարմնավորում պնդում է Քրիստոսի ծննդյան համաշխարհային կարևորությունը,այնպես էլ Պողոսի հեռանկարը Հիսուսի ծնունդով ցույց են տալիս նոր մարդու և նոր աշխարհի ծնունդը: Պողոսի էսքատոլոգիական տեսակետը Հիսուսի մասին հակառակը Նրան ներկայացնում համարում է բարոյականության և հնազանդության չափանիշ նոր մարդ ի հակադրություն Ադամի: Ի տարբերություն Ադամի նոր ծնված Հիսուսը հնազանդվում էր Աստծուն և առաջնորդում ուղեկցում էր դեպի բարոյականության և փրկության աշխարհ:
Ըստ Պողոսի, Ադամը առաջին մարդն է աշխարհում, իսկ Հիսուսը` երկրորդը: Ադամը, իր անհնազանդության պատճառով, վնասեց թե իրեն թե մարդկությանը` թողնելով իր մեղքը` իբրև ժառանգություն: Հիսուսի ծնունդը հակակշռում է Ադամի ձախողումը սխալը սխալին` բերելով տալով փրկագին և փոխհատուցելով Ադամի գործած մեղքը:
2-րդ դարում Եկեղեցու Հոգևոր Հայր Իրենեոս Լիոնացին կամ Լիգդոնացին գրել է.
Երբ Հիսուսը մարմնավորվեց և դարձավ մարդ, Նա վերսկսեց մարդկանց երկար հոսքը և կարճ ասած փրկեց մեզ: Այսպիսով, այն ինչ մենք կորցրել էինք Ադամի պատճառով. այն է լինել Աստծո պատկերով և նմանությամբ` մենք կարող ենք վերագտնել Հիսուս Քրիստոսի միջոցով: Պատրիարքի տեսաբանության մեջ Պողոսը` հակադրելով Հիսուսին և Ադամին, կմախք է հանդիսանում ծառայում` քննարկելու Հիսուսի ծննդյան յուրօրինակությունն և նրա կյանքի հետագա իրադարձությունները: Հիսուսի ծնունդը սկսեց ծառայել իբրև մեկնարկ ելակետ տիեզերական քրիստոնեության համար, որտեղ Հիսուսի ծնունդը, կյանքը և համբարձումը ունեն համաշխարհային նշանակություն: Հիսուսի որպես նոր մարդ գաղափարը կրկնում է Հիսուսի ծննդի և վրածննդի շրջանը` սկսած նրա ծննդից մինչև հարությունը: Հիսուսն իր բարոյական կերպարով և Հայր Աստծու հանդեպ հնազանդությամբ ստեղծեց նոր հարմոնիա ներդաշնակություն Հայր Աստծու և մարդու միջև: Այսպիսով Հիսուսի ծնունդը և հարությունը ստեղծեցին նոր մարդկության հեղինակը և օրինակը: Ըստ այս տեսակետի` Հիսուսի ծնունդը, մահը և հարությունը փրկեց մարդկությանը` վերացնելով Ադամի հասցրած վտանգը չեղարկելով Ադամի գործած մեղքը:
Հիսուսը որպես Դավիթի կենսաբանական որդի պետք է լիներ հավանաբար հրեական ռասսայի, էթնիկության, ազգի և մշակույթի կրող էր: Կա մի փաստարկ որը դեմ է այս տեսակետին. Քրիստոսի ծագումնաբանության մեջ հակասություն կա. Մատթեոսը ասում էր, որ Նա Սողոմոնի որդին է, իսկ Ղուկասն ասում էր, որ Նա Նաթանի որդին է. Սողոմոնն ու Նաթանը եղբայրներ էին: Դամասկոսի Հովհաննեսը բացատրեց, որ ոչ մի հակասություն, որովհետև Սուրբ Գրքի համաձայն ավելի կոնկրետ յիբբումի միցվա համաձայն որի տղամարդը պետք է ամուսնանար իր մահացած եղբոր անզավակ այրու հետ` Նաթանը Սողոմոնի մահից հետո ամուսնացավ վերջինիս կնոջ հետ:
Հիսուսը մեծացել է Գալիլեյում և ծառայության մեծ մասն այնտեղ է անցկացրել: Ք.հ. առաջին դարում Գալիլեյում և Հրեաստանում խոսում էին այնպիսի լեզուներով ինչպես`հրեա-պաղեստինյան արամերեն, եբրայերեն և վրացերեն, իսկ գերիշխում էր արամերենը: Կա մի կարևոր համաձայնություն ըստ որի Հիսուսն իր ուսմունքների մեծ մասը փոխանցել է արամերենով Գալիլեայի բարբառով:
Նոր Կտակարանը նկարագրում է Հիսուսի հագուստը` տզիցիտ- եկեղեցական շարֆ Մատթեոս 14:36-ում և Ղուկաս 8:43-44-ում: Բացի հագուստից Նոր Կտակարանում չկան այլ նկարագրություններ Հիսուսի արտաքին տեսքի մասին մինչև Նրա մահը և իսկ Ավետարանի պատմությունները հիմնականում անտարբեր են մարդկանց ռասսայական տեսքի կամ առանձնահատկությունների վերաբերյալ:
Ծառայություն
Գողը գալիս է միայն թալանելու, սպանելու և ավիրելու համար: Ես եկա, որպեսզի նրանք կարողանան ունենալ և վայելեն կյանքը և շատ լիքը ունենան լիքը լի, մինչև որ այն թափվի: Հովհաննես 10:10
Թվում էր Հիսուսն ուներ երկու հիմնական անհանգստություն մտահոգություն կապված մարդկանց և նյութերի հետ անշունչ առարկաների հետ. 1. որպեսզի նրանք ազատվեն առարկաների նյութեղենի իրերի տիրապետությունից բռնատիրությունից և 2. որպեսզի նրանք ակտիվորեն օգնեն այլ մարդկանց սկսեն հոգ տանել ուրիշների համար:
Կանոնական ավետարաններում Հիսուսի ծառայությունը սկսվում է Հրեաստանում` Նրա մկրտությամբ, Հորդանան գետի մոտ և ավարտվում է Երուսաղեմում Վերջին ընթրիքից հետո: Ըստ Ղուկասի ավետարանի (3:23) Հիսուսն իր ծառայությունն սկսել է գրեթե մոտավորապես մոտ 30 տարեկան հասակում: Նրա ծառայությունը սկսվել է մոտ մ.թ.ա. 27-29 թվականներին և ավարտվել է մ.թ.ա. 30-36 թվականներին: Հիսուսի վաղ Գալիլեայի ծառայությունը սկսվում է Նրա մկրտությունից հետո, Նա վերադառնում է Գալիլեա` Հուդայի անապատ: Այս վաղ շրջանում Նա քարոզում է Գալիլեայում և հավաքում հավաքագրում է իր առաջին աշակերտներին, որոնք սկսում են շրջել Նրա հետ և վերջապես ստեղծում են վաղ եկեղեցու կորիզը: Գալիլեայի մեծագույն գլխավոր ծառայությունը, որն սկսվում է Մատթեոս 8-ից, ներառում է Տասներկու առաքյալների առաքելությունը ծառայությունը, ինչպես նաև Գալիլեայում Հիսուսի ծառայության մեծ մասը: Գալիլեայի վերջին ծառայությունը սկսվում է Հովհաննես Մկրտչի մահից հետո, երբ Հիսուսը պատրաստվում էր գնալ Երուսաղեմ:
Հուդայի վերջին ծառայության ընթացքում ժամանակ Հիսուսն սկսում է իր վերջին ճամփորդությունը դեպի Երուսաղեմ Հրեաստանի միջով:
| |||