'''Աթերոսկլերոզ''', {{lang-gr|athere-շիլա, skleros-պինդ}}, քրոնիկ հիվանդություն է, որիորը բնորոշվում է զարկերակների պատերում ճարպային ինֆիլտրացիայով և շարակցական հյուսվածքի ներաճումով։ Այդ գործոնների ազդեցությամբ առաջանում են ֆիբրոզ վահանիկներ, որոնք խցանում են անոթի լուսանցքը և տարբեր օրգաններում խանգարում են արյունահոսքը։ «Աթերոսկլերոզ» տերմինը կիրառվել է 1905 թվականին՝ F.Marchand-ի կողմից։ Աթերոսկլերոտիկ վահանիկները կարող են ոչ միայն մեխանիկորեն խանգարել արյունահոսքին, այլ նաև պատռվել՝ բերելով անոթների թրոմբոզի: Աթերոսկլերոտիկ վահանիկները նաև թուլացնում են անոթի մեդիան (միջին շերտը), որը մեծացնում է անևրիզմաների գոյացման հավանականությունը:
Զարկերակի պատի աթերոսկլերոզով ախտահարված հատվածներում միշտ հայտնաբերվում են [[խոլեստերին]]ի կուտակումներ՝ թելքավոր (սպիական) հյուսվածքի բջիջների ու թելիկների հետ մեկտեղ։ Դա առիթ է հանդիսացել, որպեսզի խոլեստերինը համարվեր աթերոսկլերոզի առաջացման պատճառ։ Հետագայում սակայն պարզվեց, որ դա բոլորովին էլ այդպես չէ։
