'''Սամվել Գանթարյան''' ({{ԱԾ}}), հայ բանասեր։[[բանասեր]]։
== Կենսագրություն ==
Ծնվել է [[Կ. Պոլիս|Կ. Պոլսում]]։ Փոքր հասակից ուղարկվել է Վենետիկի[[Վենետիկ]]<nowiki/>ի Ս. Ղազար վանքը, որտեղ ստացել է կրթությունը, 1859-ին թվականին ընդունել հոգևորական կոչում։ Որպես ուսուցիչ կամ տեսուչ պաշտոնավարել է [[Վենետիկ]]ի, Կ. Պոլսի Մխիթարյան վարժարաններում։ Պարբերական մամուլում, մասնավորապես «Բազմավեպում<nowiki/>[[Բազմավեպ]]<nowiki/>ում», տպագրել է հոդվածներ։ Առանձին գրքերով լույս են տեսել նրա հետևյալ աշխատությունները՝ «Տարերք հռետորական արվեստի» (Վենետիկ, 1875), «Բառարան գաղղերեն-հայերեն-տաճկերեն» (Վենետիկ, 1886) լ: Կատարել է թարգմանություններ Լամարթինից[[Լամարթին]]<nowiki/>ից, Կլոպշտոկից[[Ֆրիդրիխ Կլոպշտոք|Կլոպշտոկ]]<nowiki/>ից և այլ հեղինակներից։ «Բազմավեպում» որպես ծածկանուն օգտագործել է '''Հ. Ս. Կեսարյան'''։ [[Ղազար Փարպեցի|Ղազար Փարպեցու]] «Հայոց պատմությունը» թարգմանել է [[ֆրանսերեն]]<ref>{{cite book|author=Գառնիկ Ստեփանյան|title=Կենսագրական բառարան, հատոր Ա|publisher=«Սովետական գրող»|location=Երևան|year=1973|page=էջ 225-226}}</ref>։
