«Հին հայերեն թարգմանական գրականություն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
→Պատմա-քաղաքական և մշակութային ֆոն: ի՞նչ))) |
|||
Տող 14.
[[Հայոց պատմություն]]ը գրեթե միշտ եղել է Արևելքի եւ Արևմուտքի սահմանագծին: Իր պատմական փորձով, նա ցույց է տվել, որ այս երկու աշխարհները միմյանց հակառակ չեն, այլ միմյանց փոխլրացնող են և կարող են համակցվել ու ներդաշնակվել: Պահպանելով իր պատմական և մշակութային ինքնությունը, իր պատմության հենց սկզբից հայ ժողովուրդը երկխոսության մեջ էր մյուս մշակութային [[Քաղաքակրթություն|քաղաքակրթությունների]] հետ{{sfn|Болоньези|1979|с=54}}: Հայկական թարգմանության դպրոցների առաջացումը և զարգացումը կարող են կապված լինել հենց Հայաստանի պատմական և մշակութային իրադարձությունների հետ{{sfn|Weitenberg|1997|p=168}}:
Արդեն մ.թ.ա. III-I դարերում [[Հայեր|հայերն]] ունեցել են հատուկ «
Հայաստանում Երկար ժամանակ զգալի ազդեցություն է ունեցել [[Հելլենականության դարաշրջան|հելլենիզմը]]: Երիտասարդ հայերը կրթություն էին ստանում [[Անտիոք]]ի, (որտեղ նրանք ուսանողներ էին, օրինակ [[Լիբանիոս]]ը), Աթենքի, [[Ալեքսանդրիա]]յի և այլ քաղաքների հայտնի հանրակրթական դպրոցներում: Նրանցից ոմանք նույնիսկ դարձան արտերկրում հայտնի գիտնականներ, օրինակ, [[Պարույր Հայկազն]]ը Աթենքում: Չնայած արդեն մ.թ.ա. 480-ին հայերը եղել են [[Քսերքսես I]]-ի Հունաստան հասած բանակի մասը, այնուամենայնիվ, Հայաստանում հելլենիզմի երկարատև ազդեցությունը ոչ թե [[Հին Հունաստան]]ի հետ անմիջական շփման արդյունքն էր, այլ ավելի շուտ հունական մշակույթի հետ շփման պտուղը` ուսումնասիրվող ուշ հնագիտական դպրոցներում, հայտնի քրիստոնեական թարգմանություններով{{sfn|Anthony Grafton, Glenn W Most, Salvatore Settis|2010|p=77—78}}:
| |||