«Մոշե Դայան»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 122.
1969 թվականին [[Լևի Էշկոլ|Լևի Էշկոլի]] մահից հետո [[Գոլդա Մեիր|Գոլդա Մեիրը]] դարձավ վարչապետ։ Դայանը մնաց պաշտպանության նախարարի պաշտոնում։
Նա դեռ այդ պաշտոնում էր, երբ 1973 թվականի հոկտեմբերի 6-ին սկսվեց Իսրայելի համար աղետալի՝ Յոմ Կիպուրի պատերազմը։ Որպես բարձրաստիճան պաշտոնյա, որ պատասխանատու է ռաազմական պլանավորման համար, Դայանը կարող էր կրել Իսրայելի ղեկավարության պատասխանատվության մի մասը, առաջիկա պատերազմի նախանշանները բաց թողնելու համար։<ref name=blum>Blum, H: ''The Eve of Destruction'', Harper Collins Publishers, 2003</ref> Պատերազմին նախորդող ժամերին, Դայանը որոշեց չհրահանգել լիարժեք մոբիլիզացիա կամ կանխարգելիչ հարված հասցնել եգիպտացիների և սիրիացիների դեմ:<ref name=blum/> Նա ենթադրում էր, որ Իսրայելը կկարողանա հեշտությամբ հաղթել, նույնիսկ եթե արաբները հարձակվեին և որ շատ ավելի կարևոր է, նա չէր ուզում, որ Իսրայելը որպես ագրեսոր ներկայանա, քանի որ դա Իսրայելին անկասկած
Առաջին երկու օրերի ծանր պարտությունից հետո, Դայանի հայացքները կտրուկ փոխվեցին, նա մամուլի ասուլիսի ժամանակ քիչ էր մնում հայտարարեր [[Երուսաղեմի տաճար|Երուսաղեմի տաճարի]] անկման մասին, սակայն Մեիրն արգելեց խոսել։
[[Պատկեր:Menachem Begin and Moshe Dayan exits from an aircraft.JPEG|150px|thumb|Մոշե Դայանը և Մենախեմ Բեգինը
Պատերազմի սկզբում Դայանը տարբերակներ առաջարկեց, ներառյալ պլանը, որով
==Արտաքին գործերի նախարար==
[[Պատկեր:Boutros Boutros-Ghali et Moshe Dayan Strasbourg 10 octobre 1979.jpg|thumbnail|left|[[Բուտրոս Բուտրոս-Ղալի]]ն և Մոշե Դայանը Ստրասբուրգում (1979)]]
| |||