«Կարապետ Բասմաջյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Կարապետ Բասմաջյան''' (նաև՝ ''Պասմաճյան'', [[1864]], [[Կ. Պոլիս]] - [[1942]], [[Փարիզ]]), հայ [[Դեղագործություն|դեղագործ]], բժշկության պատմաբան, բառարանագիր։[[Բառարանագրություն|բառարանագիր]]։

1890-ականների սկզբներից վերջնականապես նվիրվել է բանասիրական աշխատանքի։ Այնուհետև մինչև խոր ծերություն զբաղվել է հայ ժողովրդի պատմությամբ, գրելով հիսունից ավել աշխատություն [[հայերեն]], [[ֆրանսերեն]] և [[անգլերեն]]։ 1893-ին թվականին լույս է տեսել նրա առաջին գիտական աշխատությունը նվիրված ասուրա-բաբելական [[բևեռագիր արձանագրություն]]ների վերծանմանը։ Դրան հաջորդել է նոր հետազոտություններ, բոլորն էլ նվիրված բևեռագիր արձանագրություններին։ Նույն տարիներից աշխատակցել է հայագիտական հանդեսներին («Բազմավեպ», «Բյուրակն», «Անահիտ» և այլն)։ 1899-ի թվականին [[Փարիզ]]ում հիմնադրել է «Բանասեր» հնագիտական և պատմական հանդեսը, որը շարունակվել է մինչև 1908-ը։ թվականը։ «Բանասերի» էջերում տպագրվել են նրա և այլ պատմաբանների արևելագիտական, հատկապես հայագիտական հետազոտությունները։ 1901-ին թվականին [[հայերեն]] և [[ֆրանսերեն]] աշխատություններ է գրել Զվարթնոցի ճարտարապետական ոճի առանձնահատկությունների և Զվարթնոցում հայտնաբերած բևեռագիր արձանագրությունների մասին։ 1899-1907 թթ. Փարիզում հրատարակել է «Բանասէր» պատմագիտական, հնախոսական և գրականագիտական հանդեսը, որի էջերում հայ բժշկության ու [[Հայաստան]]ի պատմության վերաբերյալ հոդվածներ է տպագրել։ Ուսումնասիրել է [[Ամիրդովլաթ Ամասիացի|Ամիրդովլաթ Ամասիացու]] «Անգիտաց անպէտը» և կատարել նրա գլուխների լատիներեն և ֆրանսերեն թարգմանությունները։ Այնուհետև Կ. Պոլսում, Փարիզում, [[Վենետիկ]]ում, [[Վիեննա]]յում և այլ քաղաքներում հրատարակել է նոր գրքեր։ Նկատելի աշխատանք է տարել հայ հին մատենագրության բնագրերի գիտական հրատարակության բնագավառում։ 1927 թվականին Վիեննայում լույս է ընծայել [[Ամիրդովլաթ Ամասիացի|Ամիրդովլաթ Ամասիացու]] «[[Անգիտաց անպետ]]» բժշկական արժեքավոր աշխատությունը։