Վիքիպեդիա

«Մասնակից:ArthurZQ/Ավազարկղ Զ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը
← Նախորդ տարբՀաջորդ տարբ →
Content deleted Content added
ՎիզուալԵլատեքստ
Տող 33.
== Գարուն, 1877—1878 ==
[[Պատկեր:Нижегородские драгуны, преследующие турок по дороге к Карсу во время Аладжинского сражения 3 октября 1877 года.jpg|thumb|300px|Нижегородские драгуны, преследующие турок по дороге к Карсу во время Аладжинского сражения 3 октября 1877 года]]
Մինչև սեպտեմբերի 20-ը (հոկտեմբերի 2) 1-ին գրենադերյան դիվիզիայի ժամանումից հետո, [[Ռուսական կայսրություն|Ռուսաստանից]] ակնկալվող բոլոր ամրացումները ժամանել էին, և [[Միքայել Լոռիս-Մելիքով|Լոռիս-Մելիքովն]] այժմ ձեռքի տակ ուներ 60 գումարտակ, 96 էսկադրոն և հարյուրյակ ու 240 հրանոթ։ Այդ ուժերը բավարար էին ճանաչվել Մուխտարի ամրացըված դիրքեր վճռականորեն գրոհելու համար։ Սեպտեմբերի 20-ին (հոկտեմբերի 2-ին), սեպտեմբերի 21-ին (հոկտեմբերի 3-ին) և սեպտեմբերի 22-ին (հոկտեմբերի 4-ին) իրականացվեցին մի շարք հարձակումներ Ալաջինյան բարձունքների վրա: Աջ թևը առաջ նետվեց, իսկ սեպտեմբերի 27-ի գիշերը (հոկտեմբերի 9-ին) թուրքերը նահանջեցին իրենց առաջավոր դիրքերից և տեղաբաշխվեցին այն դիրքերում, որոնք ունեցել էին մինչև օգոստոսի 13-ը (25)։ Ռուսական զորքերը անմիջապես գրավեցին թշնամու թողած դիրքերը, իսկ որպեսզի Մուխտարին թույլ չտան անպատիժ նահանջել Կարս, մշակվեց հարձակման նոր պլան։ Գեներալ [[Իվան Լազարև|Լազարևի]] շրջանցիկ շարասյունը պետք է Դիգորի միջոցով թուրքերի հետ կապի դուրս գար, իսկ մնացած զորքերը միաժամանակ հարձակվեին նրանց վրա ճակատից։
К {{OldStyleDate4|2|октября||20|сентября}}, по прибытии [[1-я гренадерская дивизия (Россия)|1-й гренадерской дивизии]], все ожидавшиеся из России подкрепления были налицо, и М. Т. Лорис-Меликов имел теперь под рукой 60 батальонов, 96 эскадронов и сотен и 240 орудий. Эти силы признаны были достаточными для решительной атаки укрепленной позиции Мухтара. В течение {{OldStyleDate4|2|октября||20|сентября}}, {{OldStyleDate4|3|октября||21|сентября}} и {{OldStyleDate4|4|октября||22|сентября}} произведён был ряд атак на Аладжинские высоты. Правое крыло выдвинулось вперёд, а в ночь на {{OldStyleDate4|9|октября||27|сентября}} турки отошли с своих передовых позиций и заняли расположение, какое имели до {{OldStyleDate4|25|августа||13}}. Оставленные неприятелем позиции были немедленно заняты русскими войсками, а чтобы не допустить Мухтара безнаказанно отступить в Карс, выработан был новый план атаки. Обходная колонна, порученная [[Лазарев, Иван Давидович|генералу Лазареву]], должна была через [[Дигор]] выйти на сообщение турок, остальным же войскам одновременно атаковать их с фронта.
 
Հոկտեմբերի 2-ին (14) [[Իվան Լազարև|Լազարևը]] նվաճեց հակառակորդի թիկունքում գտնվող բարձունքները, իսկ Ավլիյար-Ալաջինյան ճակատամարտը հոկտեմբերի 3-ին (15) ավարտեց Մուխտարի բանակի լիակատար ջախջախմամբ, որի հուսահատ մնացորդները հասցրեցին փախչել Կարս: Մուխտարը որոշ գումարտակներով հաջորդ առավոտյան դուրս եկավ Կարսից դեպի Զիվին, բայց բերդի կայազորը պատրաստվեց եռանդուն պաշտպանության:
{{OldStyleDate4|14|октября||2}} Лазарев овладел высотами в тылу неприятеля, а [[Авлияр-Аладжинское сражение]] {{OldStyleDate4|15|октября||3}} довершило полный разгром армии Мухтара, расстроенные остатки которой успели бежать в Карс. Сам Мухтар с некоторыми батальонами на следующее же утро ушёл из Карса к Зивину; но гарнизон крепости приготовился к энергической обороне.
 
Вслед за тем русские главные силы были разделены на 2 отряда: один — Лазарева — назначен для блокады [[Карс]]а, другой — Геймана — для охранения страны между Карсом и Саганлугом. Тергукасову приказано неотступно преследовать Исмаила (которому Мухтар приказал присоединиться к нему для прикрытия путей на Эрзурум), и для содействия ему направлена была часть отряда Геймана.
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/wiki/Մասնակից:ArthurZQ/Ավազարկղ_Զ» էջից