|
1855 թվականին, Ամիլախորին, չնայած այն բանի, որ դեռ 4 տարուց քիչ է ծառայության մեջ, ստացել է հեծելավաշտ, որը լինելու է իր ենթակայության տակ։ Նա իր Էսկանդրոնի հետ Ալեքսանդրապոլի ջոկատի կազմում մասնակցել է Կարսի պաշարման մարտական գործողություններին։ Այդ զինված պայքարում քաջույան համար ստացել է Սուրբ Ստանիսլավի 3-րդ աստիճանի շքանշան։
1856 թվականին Ամիլախորիի ռազմական գործունեությունը տեղափոխվեց Մեծ Չեչնիա, որտեղ գրեթե անընդմեջ մասնակցել է բազմաթիվ արշավանքների մինչև 1860 թվականը։ Ընդ որում՝ 1857 թվականի իր սխրանքների համար նա ստացել է կապիտակի զինվորական կոչում։ 1858 և 1859 թվականներին Ամիլխորին երկու անգամ արժանացել է Գևորգյան խաչին։ 1858 թվականին նա իր երկու էսկադրոններով և հարյուրավոր կազակներով ոչ միայն կանգնեցրեցին թշնամու 10-հազարանոց բանակի գրոհը դեպի Շամիլյա, այլև կոտորեց թշնամու հետևակային ջոկատը։ 1859 '''թվականին''' դոլցեիԴոլցեի խուտորեիագարակի օրոքմոտակայքում իրտեղի Էսկադրոնովունեցած հետռազմականգործողություններում մղեցԻվանի տհաճհեծյալ գործիքըջոկատը ։ ջախջախում Առաջինէ դեպքումթշնամական Ամիլախորինգնդին։ ԳեորգիևյանՓառահեղ խաչիհաղթանակի փոխարենհամար գանգատվելԱմիլախորին էայս "Արիությանանգամ համար" գրությամբստացավ ոսկե սրիկաներ,սուր՝ երկրորդում«քաջության համար» ՝գրությամբ։ Գեորգիևյան խաչխաչի ենարժանացել ստացելեն ջոկատի պետ,պետը՝ գնդապետ Կոմս ի. գ. Նոստիցը և փոխգնդապետ Արծու-Չերմոևը,փոխգնդապետը՝ իսկԱրցու Չերմոևը։ Ամիլախորին ՝արժանացել է մայորի մայորներզինվորական ։կոչման։
1860-1864 թվականներին Արևելյան Կովկասը հնազադեցված էր, և այդ ժամանակ Ամիլախորին գործուն մասնակցություն ունեցավ Արևմտյան նվաճումներին։ Այստեղ՝ Կովկասում իրականացրած փայլուն մարտական գործողությունների համար վրացի առաջնորդը ստացել է նոր կոչում։ Նախկին մայոր Ամիլախորին ստացել է փոխգնդապետի զինվորական կոչում և պարգևատվել է Սուրբ Աննայի 2-րդ և Սուրբ Ստանսիլավի 3-րդ աստիճանի շքանշաններ։
а в 1859 году — при хуторе Дольце со своим эскадроном отбил неприятельское орудие. В первом случае Амилахори вместо Георгиевского креста была пожалована [[Золотое оружие «За храбрость»|золотая сабля с надписью «За храбрость»]], во втором — Георгиевский крест получили начальник отряда полковник граф [[Ностиц, Иван Григорьевич|И. Г. Ностиц]] и подполковник [[Чермоев, Арцу|Арцу-Чермоев]], Амилахори же был произведён в [[майор]]ы.
Մարտական ծառայությունն այնքան է առաջ քաշել Ամիլախորիին հասակակիցների շարքերից, որ 1864 թվականին նա արաժանացել է գնդապետի կոչմանը իր ծառայության 12-րդ տարում։ Նա նաև նշանակվել է Նիժնի Նովգորոդի գնդի հրամանատար։
В 1860—1864 годах Восточный Кавказ был покорён, и тогда Амилахори принял деятельное участие в покорении Западного. За показанные здесь отличия Амилахори был произведён в [[подполковник]]и и награждён орденами св. Анны 3-й степени с мечами и бантом и св. Станислава 2-й степени с мечами.
1869 թվականին Ամիլախորիին կանչեցին Սանկտ Պետերբուրգ ՝ մասնակցելու գվարդիայի ճամբարային հավաքին։ 1871 թվականին Ամիլախորին, ըստ ժողովրդի ցանկության, գործուղվել է Շտուտգարտ՝ իր՝ Նիժնի Նովգորոդի գնդի փայլուն հրամանատարության 25-ամյակի կապակցությամբ շնորհավորանք ստանալու համար։ Հետո այցելել է Փարիզը գրաված գերմանական բանակ։ Այստեղ Գերմանիայի կայսրը Ամիլախորիին բացառիկ ուշադրության է դարձրել։
Боевая служба настолько выдвинула Амилахори из рядов сверстников, что в 1864 году, на 12-м году службы в офицерских чинах, он был произведён в [[полковник]]и и назначен командиром Нижегородского драгунского полка.
В 1869 году Амилахори был вызван в [[Санкт-Петербург]] для присутствия на лагерном сборе гвардии. В 1871 году Амилахори, по желанию государя, был командирован в [[Штутгарт]] для принесения поздравления [[Карл I (король Вюртемберга)|королю Виртембергскому]] по случаю 25-летия шефства его над Нижегородским полком, а затем посетил германскую армию, занимавшую [[Париж]]. Здесь [[Вильгельм I (германский император)|германским императором]] Амилахори было оказано исключительное внимание.
По возвращении на Кавказ Амилахори был назначен [[флигель-адъютант]]ом к [[Александр II|Его Императорскому Величеству]], а [[30 августа]] [[1873 год]]а она был произведён в [[генерал-майор]]ы с назначением состоять при Кавказской армии и в следующем году также 30 августа зачислен в свиту императора.
[[Файл:Амилахори Иван Гивич, 1878.jpg|слева|thumb|Генерал-майор И. Г. Амилахори, 1878 год]]
| 