«Մասնակից:ArthurZQ/Ավազարկղ Զ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Մասնակցելով լեռնականների դեմ բոլոր մարտական գործողություններին՝ Շալինյան կածանի, Շավդոն և Բասե գետերի վրա հաղթանակների արդյունքում, ենթասպա Ամիլախորին անժանացել է զինվորական շքանշանի՝ [[Գեորգիևյան խաչ|Գեորգիևյան խաչի]]։ Հետագա ռազմական գործողություններում (1851-1852 թվականներին) ՝ դեպի աուլ Ավգուր և նրա գրավումը, Հելդիգենի գրոհը, Հուլհուլավի կիրճում հարձակումը, Շամիլի զորքերի դեմ պայքարը, Անդյան խուտորների և աուլների ոչնչացումը, Սան Յուրտի մոտ Լեռնեցիների պարտությունը, Ջալքի շրջակայքում 4 չեչենական ռեդուտ վերցնելը և այլ մարտական հաջողությունները ամրապնդեցին Ամիլախորիի հեղինակությունը։ Իվանը իր առաջին սպայական կոչումը ստացավ 1852 թվականի սեպտեմբերի 20-ին։

 

В 1853 году [[прапорщик]] Амилахори участвовал во многих стычках с горцами на реке [[Сулак (река)|Сулак]] и на [[Кумыкская плоскость|Кумыкской плоскости]], причём особо выдающийся<ref name="Сытин">{{ВТ-ВЭС|Амилахори, Иван Гивич, князь|страницы= 388—390|том=2}}</ref> подвиг мужества показал в бою под Чапчакской башней 31 августа. Увидев, что раненый юнкер князь Чавчавадзе окружён горцами, Амилахори бросился к нему на выручку и, прорубившись сквозь толпу горцев, спас его от неминуемой гибели, но при этом сам был тяжело ранен в голову (пуля попала в шею около левого уха и остановилась возле правого, повредив височную кость и шейные мышцы).