|
==Ակնակապ==
1941 թվականի Հունիսի 7-ին, ՍիրիաՍիրիայի և ԼիբանանԼիբանանի ներխուժման նախօրեիննախորդ գիշերը, Դայանի ստորաբաժանումը հատեց սահմանը և ապահովեց Լիտանի գետի երկու կամուրջների անվտանգությունը Լիտանի գետի վրա: Այդ ժամանակահատվածում Դայանը ծառայում էր բրիտանացի գեներալ-լեյտենանտ սըր Հենրի Վիլսոնի հրամանատարության ներքո։<ref name=dayaneyer>https://www.timesofisrael.com/letters-describing-dayan-losing-eye-to-be-auctioned/</ref> Հունիսի 8-ի 044:00-ին, երբ նրանք բացահայտեցին, որ հնարավոր է նոր հարձակման ենթարկվեն, իրենց նախաձեռնությամբ հարձակվեցին մոտակա ոստիկանական բաժանմունքի վրա և գրավեցին այն։ Մի քանի ժամ անց, երբ Դայանը շենքի տանիքից բինոկլով գետի մյուս կողմի ֆրանսիական դիրքերն էր սկանավորում, երկդիտակը հարված ստացավ ֆրանսիական հրացանի գնդակից, որորը արձակել էր դիպուկահարը մի քանի հարյուր յարդ հեռավորությունից, ինչի արդյունքում երկդիտակի ապակիների և մետաղների կտորներ ծանր վնասվածք էին հասցրել Դայանի ձախ աչքին։ Վեց ժամ անցավ մինչ նրան հնարավոր եղավ տարհանելնրան ևտարհանել։ նաԴայանը կմահանար, եթե Բերնար Պրոտերը հոգ չտաներ նրան։ Մինչ տարհանելըտարհանումը հաջողվեցհնարավոր եղավ կազմակերպել, Դայանը կորցրեց ձախ աչքը։ Բացի այդ նրա ակնային մկաններն այնպես էին վնասվել, որ որ հնարավոր չէր ապակյա աչք տեղադրել, ուստի նա ստիպված էր սև ակնակապով ծածկել աչքը, որը դարձավ նրա ապրանքանիշը։
<!--On the recommendation of an Australian officer, he received the [[Distinguished Service Order]],{{Citation needed|date=April 2008}} one of the [[Commonwealth of Nations|British Commonwealth]]'s highest military honours and a medal that is awarded to [[junior officer]]s only in exceptional circumstances.-->
Այն ժամանակվա նամակները վկայում են, որ չնայած իր ձախ աչքինաչքը կորցնելուն և աչքի շուրջ լուրջ վնասվածքներին, Դայանը դիմել էր Վիլսոնի հետ մարտական գործողություններին մասնակից լինելու համար:<ref name=dayaneyer /> 1947 թվականին Փարիզի հիվանդանոցում, նա աչքի վիրահատության է ենթարկվելենթարկվեց, որն անհաջող էր անցել։անցավ։<ref name=dayaneyer />
Դրան հաջորդող տարիներին հաշմանդամությունը նրան հոգեբանական ցավ էր պատճառում։<ref>Cited by Katzberg, 1988</ref> Իր ինքնակենսագրության մեջ Դայանը գրել է․ "Որպես հաշմանդամ, առանց առևտրի, կամ մասնագիտական հմտության, որ կապահովեր իմ ընտանիքը, Ես ապագայի նկատմամբ մեծ կասկածներ ունեի։" Այնուհետ նա հավելում է․ "պատրասպատրաստ էի ցանկացած ջանք գործադրել , ցանկացած տառապանք տանելկրել, միայն թե ազատվեի սև ակնակապից։ Ուշադրությունը, որ դարձվում էր դրան, ինձ համար անտանելի էր։ Ես կնախընտրեի փակվել տանը և ոչինչ չանել, քան բախվել մարդկանց արձագանքներին, ուր էլ որ գնայի։"
ever I went.
==Ռազմական կարիերան==
|
