«Կապիտալ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ →top |
չ →top |
||
Տող 11.
Ֆիզոկրատները վերլուծեցին կապիտալի նյութական բաղադրիչները, որոնք որոշում էին «տարեկան կանխավճարները», «տարեկան ծախսերը» և «առաջնային շահույթները», որոնք համապատասխանում են ներկայիս [[հիմնական կապիտալ|հիմնական]] և [[Շրջանառու կապիտալ|շրջանառու կապիտալն]]երին: Արտադրողական կապիտալը համարվում էր միայն հողագործության մեջ ներդրված կապիտալը: Ֆիզիոկրատները արդյունաբերական կապիտալը համարում էին «անպտուղ», որը չի ստեղծում «մաքուր արդյունք» և ենթակա չէ կանխավճարների մասնատման:[[Փող]]ը չէր դասվում [[Կանխավճար|ավանս]]ի որևէ տեսակի, քանի որ չկար դրամական կապիտալ հասկացությունը:Ֆիզոկրատները փողը ընդունում էին միայն որպես շրջանառության միջոց:
'''Դասական և ոչ դասական տնտեսագիտության դպրոցում'''
'''Կապիտալը''' տնտեսագիտության մեջ ,ռեսուրսներ որոնք կարող են լինել օգտագործված ապրանքների արտադրությունում կամ մատուցվող ծառայությունում: Դասական տնտեսագիտությունում երեքից մեկը արտադրության գործոնն է; մյուս երկուսը աշխատանքը և հողը:
Դասական քաղաքական տնտեսությունում կապիտալ հասկացության տակ սովորաբար հասկացվում է ֆիզիկական կապիտալ , որը օգտագործվում է որպես ապրանքների եւ ծառայությունների արտադրության միջոցներ-մեքենաներ, սարքավորումներ, տարածքներ: Որպեսզի իրը համարվի կապիտալ այն պետք է ուենա հետևյալ բնութագիրը:
· Այն կարող է օգտագործվել այլ ապրանքների արտադրության մեջ,
· Այն հանդիսանում է վերամշակման արդյունք
· Արտադրական գործընթացում ամբողջությամբ չի օգտագործվում
Մարքսիստական քաղաքական տնտեսությունում
Դասական քաղաքական տնտեսությունում բնորոշ է բացահայտել ցանկացած աշխատանքի միջոց, որպես ֆիզիկական կապիտալ: Մարքսը կարծում էր այդպիսի մոտեցումը ոչ ճշգրիտ և <<կապիտալ>> տերմինը բնութագրում էր որպես <<ինքնաճող արժեք>>: Մարքսը որոշակի գույքի հետ կապիտալ չի սահմանել: Նա ընդգծում էր հասարակական հարաբերությունների համալիր կարևորությունը, որոնք դիտում էր որպես <<ինքնաճող >> արժեքի անհրաժեշտ պայման: Ըստ Մարքսի աշխատանքի միջոց կարող է լինել կապիտալը, միայն այն ժամանակ երբ սեփականատերերը անմիջական կամ անուղղակիորեն կանցնեն տնտեսական հարաբերությունների, աշխատողների հետ:
Կապիտալ առաջանում է այնտեղ, երբ սեփականատերերը արտադրության միջոցների եւ կենսամիջոցների շուկայում գտնում են ազատ աշխատող, որպես իր աշխատանքի ուժ:
Կապիտալը- դա իր չէ, այլ որոշակի, սոցիալական, արտադրական հարաբերություն, որը պատկանում է հասարակության որոշակի պատմական ձեւավորմանը, որը ներկայացված է իրերի մեջ եւ տալիս է այդ իրերին կոնկրետ սոցիալական բնույթ:
Կապիտալը- դա պարզապես նյութի եւ արտադրված արտադրության միջոցների գումար չէ: Կապիտալը - դրանք արտադրության կապիտալացված միջոցներ են, որոնք իրենք իրենցով համարվում են կապիտալ, ինչպես ոսկին կամ արծաթը ինքնըստինքյան գումարով:
Մարքսի մոտեցումը ենթադրում է արտադրության միջոցների առանձին սեփականության իրավունքը կամ աշխատուժը: Սակայն ի սկզբանե աշխատողները սովորաբար արտադրության միջոցների սեփականատերերն էին: Այդ պատճառով առանձնացնում են կապիտալի սկզբնական կուտակման նախապատրաստական ժամանակաշրջան:
Ավստրիական տնտեսական դպրոցում
Յուրահատկությունը ավստրիական տնտեսական դպրոցի հանդիսանում է տնտեսական երեւույթների վերլուծությունը անձնական սպառման սուբյեկտիվ դիրքից: Քանի որ կապիտալը նախատեսված չէ ուղղակի սպառման համար , ավստրիական դպրոցի ներկայացուցիչները չունեին այս հասկացության հետ որոշակի եզրակացություն:
Բյոմ- Բավերկը ավստրիական դպրոցի հիմնադիրներից մեկը, կարծում էր, որ, <<կապիտալը դա հենց այն է, որպես միջանկյալ արտադրանքի հավաքածու
, որոնք ստեղծվել են երկարատեւ արտադրական շրջանի յուրաքանչյուր փուլում >>:
Բյոմ-Բավերկը առանձնացնում էր իրական օգուտներ (գնահատված բարձր) եւ ապագայի օգուտներ (նրանց արժեքը ցածր է):
Ավստրիական դպրոցի այլ ձեւակերպումների մեջ , կապիտալ-ռեսուրսներ ,որոնք ներկայումս չեն օգտագործվում,սակայն օգտագործվում են, սակայն ապագայում օգտագործվում է սպառման ավելի բարձր մակարդակում:
Միեւնույն ժամանակ, կապիտալը վերադարձվում է որպես տոկոսային եկամուտ:
· վճարումը հետաձգված սպառման համար
· վճարումը սպառման սպառնալիքի կորստի վտանգի համար
== Պատմություն ==
|